درگاه:نسل‌کشی ارمنی‌ها/زندگی‌نامه برگزیده
درگاه:نسل‌کشی ارمنی‌ها/زندگی‌نامه برگزیده/۱ دانیل چپوگکیاریان، متخلص به دانیل واروژان در سال ۱۸۸۴ میلادی در روستای «برگنیک» از توابع سباستیا، متولد شد. هنگام قتل‌عام ارمنیان در سال ۱۸۹۶ میلادی با مادرش به شهر استانبول نقل مکان کرد و پس از اتمام تحصیلات خود در سال ۱۹۰۲م به شهر ونیز رفت و در کالج موراد-رافائلیان واقع در صومعه ارمنی جزیره سن لازار پذیرفته شد. توسط استادان زبان این آموزشگاه با تاریخ ادبیات کلاسیک ایتالیا و آثار دانته آلیگیری آشنا شد و همین آشنائی در آینده ادبی وی تأثیر ژرفی برجا نهاد.
واروژان در سال ۱۹۰۵ میلادی به کشور بلژیک رفت و در رشته علوم سیاسی و اجتماعی دانشگاه شهر خنت به تحصیل پرداخت و اقدام به تحقیق در رشته‌های ادبیات، فلسفه، تاریخ و اقتصاد کرد. در سال ۱۹۰۹ میلادی از دانشگاه خنت فارغ‌التحصیل شد و از طریق ونیز به استانبول بازگشت و دو اثر «آوازهای بتکده» و «خاطرات ونیز-آتن»، را منتشر ساخت.
واروژان به استانبول نقل مکان می‌کند و به کمک چند تن از نویسندگان و روشنفکران ارمنی استانبول، انجمن نویسندگان ارمنی استانبول را بنیان نهاد. در سال ۱۹۱۳ میلادی «سالنامه (ناواسارت» را منتشر کرد و جلسات گفت و شنود ادبی برپا نمود که نقش مهمی در ترقی جامعه ادبی اوائل سده بیستم در ارمنستان غربی داشت.
نخستین مجموعه شعر واروژان با عنوان «هراس‌ها» در سال ۱۹۰۶ میلادی منتشر شد. در همین سال دومین مجموعه شعر وی با نام «قلب ملت» به چاپ رسید؛ و در سال ۱۹۱۴ میلادی «آواز نان» را انتشار داد.
درگاه:نسل‌کشی ارمنی‌ها/زندگی‌نامه برگزیده/۲ آرمین وِگنِر در طی جنگ جهانی اول به‌عنوان پزشک نظامی همراه با ارتش آلمان وارد ترکیه شد. او توانست تصاویر و اخباری را از نسل‌کشی ارمنی‌ها در این کشور در طی آن سال‌ها جمع‌آوری کند که با کمک این عکس‌ها «اولین نسل‌کشی قرن بیستم» به جهانیان شناسانده شد. کودکانی که گرسنگی در جاده‌ها تلف شدند و پدران و مادرانی که در حال کندن قبر هستند، از جمله عکس‌های این شاهد عینی به‌شمار می‌روند. آن زمان، عکس گرفتن از ارمنی‌ها ممنوع بود و به همین خاطر، وگنر دستگیر و پس از چندی به آلمان بازگردانده شد. وگنر در یکی از خاطراتش می‌گوید: «کشیش ارمنی به من گفت، روزی من کشیش بودم ولی الان بره‌ای هستم که می‌روم کشته شوم.» او در سال ۱۹۱۹، نامه «راه بی‌بازگشت» در مورد وضعیت ارمنی‌ها را به وودرو ویلسون، رئیس‌جمهور وقت آمریکا نوشت و از وی خواست برای تشکیل ارمنستان مستقل تلاش کند. وی پس از بازگشت به آلمان به شهرت رسید. او تنها نویسندهٔ آلمانی در زمان نازی‌ها بود که به آزاری که بر یهودی‌ها روا داشته می‌شد اعتراض کرد. در پی همین اعتراضات وی در سال ۱۹۳۳ توسط گشتاپو دستگیر شد. وی مدتی در چند اردوگاه زندانی بود و در نهایت توانست به ایتالیا بگریزد. او سرانجام موفق به فرار به ایتالیا شد و در سال ۱۹۷۸ در رم درگذشت. بنای یادبودی از وگنر، هم در ارمنستان و هم در اسرائیل وجود دارد. در سال ۱۹۵۶ وگنر توسط دولت فدرال آلمان به‌عنوان برندهٔ عنوان «بالاترین درجهٔ شایستگی» اعلام شد. پس از مرگش، در سال ۱۹۹۶ میلادی بخشی از خاکستر او به ارمنستان منتقل شد و پس از یک مراسم تدفین نمادین در نزدیک مشعل یادمان نسل‌کشی ارمنی‌ها (نسل‌کشی ارامنه) جای گرفت
درگاه:نسل‌کشی ارمنی‌ها/زندگی‌نامه برگزیده/۶
آرمین تئوفیل وِگنِر (به آلمانی: Armin Theophil Wegner) (زادهٔ ۱۶ اکتبر ۱۸۸۶ - درگذشتهٔ ۱۷ مه ۱۹۷۸ میلادی در رم) یک سرباز و پزشک آلمانی در زمان جنگ جهانی اول بود. وِگنِر در طی جنگ جهانی اول به‌عنوان پزشک نظامی همراه با ارتش آلمان وارد ترکیه شد. او توانست تصاویر و اخباری را از نسل‌کشی ارمنی‌ها در این کشور در طی آن سال‌ها جمع‌آوری کند که با کمک این عکس‌ها «اولین نسل‌کشی قرن بیستم» به جهانیان شناسانده شد/