پرش به محتوا

درگاه:طبرستان/گفتارنیک/۴

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

که مازندران شهر ما یاد باد
همیشه بر و بومش آباد باد
که در بوستانش همیشه گلست
به کوه اندرون لاله و سنبلست
هوا خوشگوار و زمین پرنگار
نه گرم و نه سرد و همیشه بهار

_ فردوسی