از ویکیپدیا، دانشنامهٔ آزاد
نادر شاه افشار (زاده ۱۰۶۷ ش درگز – مقتول ۱۱۲۶ در قوچان) از ایل افشار خراسان از ۱۱۱۴ تا ۱۱۲۶ پادشاه ایران و بنیانگذار دودمان افشاریه بود. سرکوب افغانها و بیرون راندن عثمانی و روسیه از کشور و تجدید استقلال ایران و نیز فتح دهلی و ترکستان سبب شهرت بسیارش شد.