دختران کد
 | |
| انحلال | بله |
|---|---|
| گونه | دولتی |
| هدف | رمزشکنی |
نام پیشین | دختران کد جنگ جهانی دوم |
دختران کد (Code Girls) یا دختران کد جنگ جهانی دوم گروهی متشکل از بیش از ۱۰ هزار زن بودند که در جریان جنگ جهانی دوم به عنوان رمزنگار و تحلیلگر رمز (رمز شکن) برای ارتش ایالات متحده خدمت می‌کردند.[۱]
نیروگیری[ویرایش]
در ماه‌های قبل از حمله ژاپن به پرل هاربر، نیروی دریایی ایالات متحده شروع به استخدام دانشجویان زن برای کار به عنوان رمزنگار و تحلیلگر رمزگذاری کرد. پس از حمله، با پیوستن ایالات متحده به نیروهای متفقین برای مبارزه با قدرت‌های محور در جریان جنگ جهانی دوم، فعالیت‌های استخدامی افزایش یافت.[۲][۳]
در جریان پروسه استخدام، از زنان پرسیده می‌شد که آیا آن‌ها جدول کلمات متقاطع را دوست دارند و آیا نامزد برای ازدواج هستند یا خیر. کسانی که به ترتیب پاسخ‌های «بله» و «نه» می‌دادند، در پروسه استخدام به پیش می‌رفتند. کاندیداها به جلسات مخفی دعوت می‌شدند و در آنجا به آن‌ها فرصت داده می‌شد تا دوره آموزشی رمزشکنی را بگذرانند و سوگند یاد کنند که محرمیت این موضوع را نگهدارند. کسانی که دوره آموزش را طی می‌کردند پس از فارغ‌التحصیلی از دانشگاه به واشینگتن دی سی دعوت می‌شدند تا به عنوان کارمند ملکی به نیروی دریایی بپیوندند.[۳][۴]
ارتش همچنین شروع به استخدام زنان کدشکن در همین زمان کرد. مقامات ارتش با نمایندگان کالج‌های اناث در هوتل می فلاور به امید جذب دانشجویان برتر آن‌ها قبل از این‌که نیروی دریایی بتواند این کار را انجام دهد، ملاقات نمودند.[۵]
کدشکنی[ویرایش]
اولین افراد استخدام شده به مقر نیروی دریایی در واشینگتن دی‌سی گزارش دادند که به سرعت پُر جمعیت شد. تا سال ۱۹۴۳ میلادی، نیروی دریایی عملیات خود را با فرماندهی محل اصلی کالج اناث مونت ورنون برای استفاده به عنوان ضمیمه ارتباطات دریایی گسترش داد.[۶]
ارتش همچنین به سرعت از دفتر خود در واشینگتن دی‌سی پیشی گرفت و مکان دوم را در جونیور کالج اناث آرلینگتون هال اضافه کرد. تا سال ۱۹۴۵ میلادی، ۷۰ درصد از تیم رمز شکن ارتش زن بودند.[۳][۴]
به عنوان بخشی از وظایف آن‌ها، این زنان به کار با ماشین‌های رمز شکن، تجزیه و تحلیل و شکستن کدهای دشمن، ساخت کتابخانه‌های منابع در عملیات دشمن، رهگیری سیگنال‌های رادیویی و آزمایش امنیت کدهای آمریکایی می‌پرداختند.[۳]
در طول هر ماه از سال ۱۹۴۴ میلادی، رمز شکن‌ها حدود ۳۰ هزار پیام حمل و نقل دریایی نیروی دریایی ژاپن را رهگیری می‌کردند که منجر به غرق شدن تقریباً تمام کشتی‌های تدارکاتی ژاپنی در حال حرکت به سمت فیلیپین یا اقیانوس آرام جنوبی شد. قبل از روز دی (D-Day)، آن‌ها اطلاعات و پیام‌های رادیویی نادرست را به اشتراک می‌گذاشتند تا عمداً آلمان‌ها را در مورد محل فرود نیروهای متفقین گم‌راه کنند.[۳]
هنگامی که به‌طور عمومی در مورد کار آن‌ها سؤال می‌شد، زنان اغلب پاسخ می‌دادند که «مدادها را تیز می‌کنند».[۳][۴]
منابع[ویرایش]
- ↑ "World War II Code Girls: What's in a Name?". National Archives (به انگلیسی). 2020-03-20. Retrieved 2021-04-08.
- ↑ Showalter, Elaine (October 6, 2017). "The brilliance of the women code breakers of World War II". The Washington Post.
- ↑ ۳٫۰ ۳٫۱ ۳٫۲ ۳٫۳ ۳٫۴ ۳٫۵ Mundy, Liza (2017). Code girls : the untold story of the American women code breakers of World War II. New York. ISBN 978-0-316-35253-6. OCLC 972386321.
- ↑ ۴٫۰ ۴٫۱ ۴٫۲ "She was a World War II Codebreaker | Arts & Sciences". www.bu.edu. Retrieved 2021-04-08.
- ↑ Mundy, Liza. "The Secret History of the Female Code Breakers Who Helped Defeat the Nazis". POLITICO Magazine (به انگلیسی). Retrieved 2021-04-09.
- ↑ Taylor, Lisa (2018-02-26). "Sharpened Pencils and Sharper Minds: World War II Women Code Breakers | Folklife Today". blogs.loc.gov. Retrieved 2021-04-09.
برای مطالعه بیشتر[ویرایش]
- Mundy, Liza (2017). Code Girls: The Untold Story of the American Women Code Breakers of World War II. New York. ISBN 978-0-316-35253-6
- World War II Code Girls: What’s in a Name? - National Archives
پیوند به بیرون[ویرایش]
- Interview, Navy cryptographer - Frances Lynd Scott Collection, (AFC/2001/001/48208), Veterans History Project, American Folklife Center, Library of Congress
- Interview, Army cryptographer - E. Jean P. Perdue Brownlee Collection, (AFC/2001/001/09220), Veterans History Project, American Folklife Center, Library of Congress
- "Code Girls" Reunion, Library of Congress