خانه معبودی
| خانه معبودی (خانه حاج رضا صادری) | |
|---|---|
 مصطفی و رحیم صادری در حیاط خانه پدر بزرگشان | |
| نام | خانه معبودی (خانه حاج رضا صادری) |
| کشور | ایران |
| استان | استان آذربایجان شرقی |
| شهرستان | تبریز |
| اطلاعات اثر | |
| نام‌های دیگر | خانه رضا صادری[نیازمند منبع] |
| کاربری | خانه |
| دیرینگی | دوره قاجار |
| دورهٔ ساخت اثر | دوره قاجار |
| اطلاعات ثبتی | |
| شمارهٔ ثبت | ۹۴۷۱ |
| تاریخ ثبت ملی | ۱۴ مرداد ۱۳۸۲ |
خانه معبودی (خانه حاج رضا صادری) خانه‌ای است که در تبریز، میدان منجم، خیابان شهید سلمانپور، پلاک ۹ واقع شده و قدمتش به دوره قاجاریان می‌رسد. این اثر در تاریخ ۱۴ مرداد ۱۳۸۲ با شمارهٔ ثبت ۹۴۷۱ به‌عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.
تاریخچه[ویرایش]
از زمان ساخت خانه اطلاع دقیقی نیست معماری آن مربوط به اواخر دوره قاجار است. خانه فوق نخست در مالکیت احمد جوان قرار داشت احمد جوان برادر محمد جوان بود و رضا صادری داماد محمد جوان - از مالکان تیمچه مظفریه-بود . مدت محدودی این خانه به مالکیت حسین معروف به قونسول (از اجداد خانواده تماری) درآمد. رضا صادری از تجار خوشنام و نیکوکار و متدین فرش - ایشان نماینده آیت الله العظمی خویی در تبریز بودند.- در حدود سال ۱۳۲۰ خورشیدی از همان شخص خریداری نمود. پدر زن رضا صادری همسایه دیوار به دیوار این خانه بود و پنجره ای نیز از آشپزخانه به حیاط محمد جوان باز می شد که تا فروش خانه و قبل از فوت رضا صادری این دریچه گشوده و همواره ارتباط برقرار بود.حاج رضا سالها در این مکان همراه خانواده خود زیست. وی از معماری خانه بشدت مراقبت کرد و تا قبل از مرگش به همان حالت اولیه نگهداری نمود.
مساحت این خانه در اصل ۹۵۰ متر مربع بود و علاوه بر آن، دو خانه از زیر زمین و از طریق دالان تنگی بدان متصل بود که مساحت هر کدام حدود ۲۰۰ متر مربع بود و در حکم حیاط خلوت خانه بود که بعدها فرزند ارشد او اکبر در یکی از آنها سکنی گزید. رضا صادری این خانه را تبدیل به حسینه کرده بود و دستجات حسینی در ایام محرم و روزهای خاص همواره بدانجا می آمدند . این خانه دو در، یکی به کوچه چوستدوزان و دیگری به دربند قالیچیلر داشت.
چند سال پس از مرگ رضا صادری، در سال ۱۳۶۶ خورشیدی، مهدی معبودی این خانه را خریداری کرد.[۱]
استاد کریم صادری نوه آن مرحوم می نویسد: رضا صادری در 28 آبان ماه 1280 خورشیدی در تبریز به دنیا آمد. پدرش اکبر و مادرش رقیه نام داشت.اکبر به علت تجارت و بازرگانی فرش همواره در مسافرت بود و زمانی که به شهرستان رشت برای امور بازرگانی رفته بود، مدتی در آنجا رحل اقامت افکند. رضا سالهای اولیه تحصیلات خود را در مکتب خانه های آنجا خواند و پس از آمدن به تبریز مدتی نیز در تبریز تحصیل کرد. لیکن پس از فوت زودهنگام پدر، سرپرستی خانواده را بر عهده می گیرد. حاج رضا کسب و کار پدر را ادامه می دهد و به خاطر آشنایی به امور تجارت و تلفیق آن با معارف اکتسابی و تحصیلات دینی، بویژه مهارت در حساب سیاق، اعتماد بازاریان را جلب می کند و از فرشفروشان خوشنام و با اعتبار تبریز می گردد. وی به سبب کارهای خیر و دستگیری از بینوایان زیانزد عام و خاص می شود و در منطقه چوستدوزان و حوالی آن معتمد محل شناخته می شود. معظم له از طرف آیت الله العظمی خویی - مرجع تقلید جهان تشیع که ساکن نجف بودند - بعنوان نماینده تعیین می شوند و این سمت را تا آخر عمر شریقشان داشتند. فرزندان ایشان به ترتیب اکبر، محمود،اقبال، مجید، فاطمه، صمد و عفت می باشند. شادروان حاج رضا در یکم اسفنماه سال1361 خورشیدی دار فانی را وداع گفت.
جستارهای وابسته[ویرایش]
منابع[ویرایش]
- ↑ «دانشنامهٔ تاریخ معماری و شهرسازی ایران‌شهر». وزارت راه و شهرسازی. بایگانی‌شده از روی نسخه اصلی در ۶ اکتبر ۲۰۱۹. دریافت‌شده در ۱۰ اکتبر ۲۰۱۹.
 | این یک مقالهٔ خرد یکی از آثار باستانی ایران است. می‌توانید با گسترش آن به ویکی‌پدیا کمک کنید. |