جویای کشمیری

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
داراب جویای کشمیری
زادهٔنامعلوم
؟، کشمیر
درگذشت۱۷۰۶م/ ۱۱۱۸ق
؟، کشمیر
پیشهشاعر و آموزگار
آثار
دیوان
عنوانمیرزا، بیگ

میرزا داراب کشمیری متخلص و مشهور به جویا (؟ - ۱۷۰۶م) شاعر فارسی‌سرای سبک هندی دورهٔ مغولی بود.[۱][۲]

زندگی[ویرایش]

میرزا داراب فرزند سامری در سالی نامعلوم در اقلیم کشمیر زاده شد. نیاکان او ایرانی و اهل تبریز بوده‌اند. در شعر، پیروی مکتب صائب شناخته شد و به روزگار عالمگیر شهرت و به دربار او راه یافت.
او شاگردان بسیاری در هند داشت، از جمله عبدالعلی طالع و عبدالعزیر قبول و ملا ساطع. بردارش کامران نیز شاگردش بود و به سرودن پرداخت.
دراب جویا در سال ۱۷۰۶م/ ۱۱۱۸ق در کشمیر درگذشت.

آثار[ویرایش]

دیوان او شامل هفت هزار ابیات از غزلیات، قصاید، قطعات، مثنوی و رباعی است که در سال ۱۹۵۹ از سوی دانشگاه پنچاب تصحیح و چاپ شده‌است.

جستارهای وابسته[ویرایش]

منابع[ویرایش]

  1. نظمی تبریزی، علی (۱۹۷۶). دویست سخنور؛ تذکرةالشعرای منظوم و منثور. تابش. ص. ۶۹.
  2. «جویای کشمیری، میرزا داراب بیگ». دانشنامهٔ جهان اسلام. ج. یازدهم. تهران: بنیاد دائرةالمعارف بزرگ اسلامی. ۱۳۸۶ش/۲۰۰۷م. ص. ۴۱۷-۴۱۸. دریافت‌شده در ۲۱ ژانویه ۲۰۱۸. تاریخ وارد شده در |سال= را بررسی کنید (کمک)