جنگ روسیه و عثمانی (۱۵۶۸-۱۵۷۰)

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
جنگ روسیه و عثمانی (۱۵۶۸–۱۵۷۰)
بخشی از جنگ‌های روسیه و عثمانی
تاریخ۱۵۶۸–۱۵۷۰
موقعیت
نتایج پیروزی روس‌ها
طرف‌های درگیر
 روسیه تزاری  امپراتوری عثمانی
 خانات کریمه
فرماندهان و رهبران
روسیه تزاری ایوان مخوف
روسیه تزاری پیوتر سربریانی
امپراتوری عثمانی سلیم دوم
امپراتوری عثمانی سوکلو محمد پاشا
امپراتوری عثمانی قاسم پاشا
خانات کریمه دولت‌گرای یکم
قوا
روسیه تزاری ۳۰٬۰۰۰ نفر[۱] امپراتوری عثمانی ۲۰٬۰۰۰ نفر[۲]
خانات کریمه ۳۰٬۰۰۰ نفر[۲]–۵۰٬۰۰۰ نفر[۱]
تلفات و خسارات
 روسیه تزاری نامعلوم

 امپراتوری عثمانی
 خانات کریمه تلفات سنگین

  • بیش از دو سوم نیروها از بین رفتند.
  • ناوگان عثمانی پراکنده شد.

جنگ روسیه و عثمانی (۱۵۶۸–۱۵۷۰) یا لشکرکشی دون-ولگا- آستراخان در سال ۱۵۶۹ (که در منابع عثمانی به عنوان لشکرکشی آستراخان از آن یاد می‌شود) جنگی بین روسیه تزاری و امپراتوری عثمانی بر سر خانات آستراخان بود. این اولین جنگ از دوازده جنگ روسیه و عثمانی بود که با جنگ جهانی اول در ۱۹۱۴–۱۹۱۸ پایان یافت.

در سال ۱۵۵۶، خانات آستراخان توسط ایوان مخوف، که قلعه جدیدی بر روی یک تپه شیب‌دار مشرف به ولگا ساخته بود، فتح شد. [۳]

در سال ۱۵۶۸، وزیر اعظم سوکلو محمد پاشا، که قدرت واقعی در اداره امپراتوری عثمانی دوران سلیم دوم بود، اولین رویارویی امپراتوری عثمانی و رقیب شمالی آینده‌اش، روسیه را آغاز کرد. نتایج، فجایع بسیاری را پیش‌بینی می‌کرد. طرحی برای اتحاد ولگا و دون توسط یک کانال در اسلامبول به تفصیل ارائه شد.

در تابستان ۱۵۶۹ در پاسخ به مداخله روسیه در زیارت‌های تجاری و مذهبی عثمانی، امپراتوری عثمانی نیروی بزرگی را تحت فرمان قاسم پاشا متشکل از ۲۰۰۰۰ ترک و ۵۰۰۰۰ تاتار برای محاصره آستراخان فرستاد. [۴] در همین حین ناوگان عثمانی آزوف را محاصره کرد. با این حال، یک ضدحمله از پادگان تحت فرمان کنیاز (شاهزاده) سربریانی-اوبولنسکی، فرماندار نظامی آستراخان، محاصره کنندگان را عقب راند. یک ارتش امدادی روسیه متشکل از ۳۰۰۰۰ نفر به کارگران و نیروهای تاتار که برای محافظت از آنها فرستاده شده بودند حمله و آنها را پراکنده کردند. در راه خانه تا ۷۰ درصد از سربازان و کارگران باقی مانده در استپ‌ها یخ زدند یا قربانی حملات چرکس‌ها شدند. ناوگان عثمانی بر اثر طوفان ویران شد. امپراتوری عثمانی، اگرچه از نظر نظامی شکست خورد، اما به گذرگاه امن برای زائران و بازرگانان مسلمان از آسیای مرکزی و تخریب قلعه روسیه در رودخانه ترک دست یافت. [۴]

منابع[ویرایش]

  1. ۱٫۰ ۱٫۱ Николай Шефов. Битвы России. Военно-историческая библиотека. М. , 2002
  2. ۲٫۰ ۲٫۱ মধ্যযুগের মুসলিম ইতিহাস (আশরাফউদ্দিন আহমেদ), অটোমান তুর্কি সাম্রাজ্য, পৃ. ২৭৫
  3. Martin 1996, p. 354.
  4. ۴٫۰ ۴٫۱ Martin 1996, p. 356–357.