جنگ داخلی میانمار (۲۰۲۱-اکنون)

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
جنگ داخلی میانمار
بخشی از درگیری داخلی میانمار

وضعیت درگیری‌ها تا اوان ۲۰۲۲ میلادی:[نیازمند به‌روزرسانی]
موقعیت
میانمار

جنگ داخلی میانمار (برمه‌ای: ၂၀၂၁-လက်ရှိ မြန်မာနိုင်ငံ ပြည်သူ့ခုခံတွန်းလှန်စစ်)، که انقلاب بهار میانمار و نبرد دفاع مردمی نیز نامیده می‌شود، یک جنگ داخلی طولانی است که به دنبال شورش‌های مداوم میانمار روی داد‌ه‌است، شدت درگیری‌ها در پی کودتای ۲۰۲۱ میانمار و سرکوب خشونت‌آمیز اعتراضات ضد کودتا به‌طور قابل توجهی تشدید شد.[۱][۲]

در ماه‌های پس از کودتا، اپوزیسیون شروع به ادغام حکومت وحدت ملی که حمله‌ای را علیه حکومت نظامی کلید زده‌بود، کرد. تا سال ۲۰۲۲، اپوزیسیون، مناطق قابل توجه، هرچند کم جمعیت را تحت کنترل داشت.[۳][۴][۵][۶][۷][۸] در بسیاری از روستاها و شهرها، حکومت نظامی ده‌ها هزار نفر را از خانه و کاشانه خود فراری داد. در دومین سالگرد کودتا، یعنی در فوریه ۲۰۲۳، مین آنگ هلینگ، رئیس شورای اداری دولتی، اعتراف کرد که کنترل پایدار خود را بر «بیش از یک سوم» شهرک‌ها را از دست داده‌است. حال آنکه ناظران مستقل خاطرنشان می‌کنند که تعداد واقعی به احتمال زیاد بسیار بیشتر است، به طوری که از ۳۳۰ شهرک، ۷۲ شهرک تحت کنترل تاتمادو باقی مانده‌اند، اگرچه همین مقدار تمام مراکز اصلی جمعیتی را شامل می‌شود.[۹][۱۰]

از سپتامبر ۲۰۲۲، ۱٫۳ میلیون نفر در داخل کشور آواره شده‌اند و بیش از ۱۳۰۰۰ کودک تلف گردیدند. تا مارس ۲۰۲۳، سازمان ملل تخمین زد که از زمان کودتا، ۱۷٫۶ میلیون نفر در میانمار به کمک‌های بشردوستانه نیاز دارند، در حالی که ۱٫۶ میلیون تن نیز در داخل آواره شدند و ۵۵۰۰۰ ساختمان غیرنظامی ویران گشتند. UNOCHA گفت که بیش از ۴۰۰۰۰ نفر به کشورهای همسایه گریختند.[۱۱]

زمینه[ویرایش]

در صبح روز ۱ فوریه ۲۰۲۱، ارتش میانمار یا تاتماداو با موفقیت دولت منتخب میانمار را در یک کودتا سرنگون کرد و یک خونتای نظامی تشکیل داد. رئیس‌جمهور سابق وین ماینت، آنگ سان سوچی و چند تن دیگر از اعضای لیگ ملی برای دموکراسی در حملات صبح زود بازداشت شدند و مین آنگ هلائینگ به عنوان فرمانده کل خدمات دفاعی و حاکم واقعی کشور منصوب شد.[۱۲]

انگیزه دقیق کودتا نامشخص است. پیش از کودتا، تاتمادوا ادعا کرد که انتخابات عمومی ۲۰۲۰ ۸٫۶ میلیون آرای ثبت‌نشده و بدون نظارت داشته‌است، کما که هیچ مدرکی ارائه نکرد. کودتا ممکن است راهی برای برقراری مجدد قدرت طولانی مدت ارتش بر کشور باشد که ده سال قبل پایان یافت.[۱۳]

سرکوب خونین تظاهرات ضد کودتا منجر به ایجاد گروه‌های مسلح برای مبارزه با شورای اداری دولتی، حکومت نظامی ارتش شد. ACLED تخمین زد که تا ۲۹ ژوئیه ۲۰۲۲، در مجموع حدود ۲۳۵۲۱ نفر در خشونت‌های پس از کودتای ۲۰۲۱ کشته شده‌اند.[۱۴][۱۵]

جستارهای وابسته[ویرایش]

منابع[ویرایش]

  1. ↑ "Myanmar Violence Escalates With Rise of 'Self-defense' Groups, Report Says". voanews.com. Agence France-Presse. 27 June 2021. Archived from the original on 8 January 2022. Retrieved 12 February 2022.
  2. ↑ "Myanmar anti-coup insurgents destroy police post, kill security forces -media". euronews.com. Reuters. 23 May 2021. Archived from the original on 5 January 2022. Retrieved 12 February 2022.
  3. ↑ Regan, Helen; Olarn, Kocha. "Myanmar's shadow government launches 'people's defensive war' against the military junta". CNN. Archived from the original on 23 September 2022. Retrieved 23 September 2022.
  4. ↑ "The deadly battles that tipped Myanmar into civil war". The BBC. The BBC. 1 February 2022. Archived from the original on 10 February 2022. Retrieved 2 February 2022.
  5. ↑ Hutt, David (14 September 2022). "The World Must Respond to Myanmar's Civil War Rather Than Its Coup". The Diplomat. Archived from the original on 21 September 2022. Retrieved 21 September 2022.
  6. ↑ Tharoor, Ishaan (21 July 2022). "Myanmar's junta can't win the civil war it started". The Washington Post. Archived from the original on 16 August 2022. Retrieved 21 September 2022.
  7. ↑ Ebbighausen, Rodion (1 July 2022). "Who is winning Myanmar's civil war?". Deutsche Welle. Archived from the original on 21 September 2022. Retrieved 21 September 2022.
  8. ↑ Davis, Anthony (30 May 2022). "Is Myanmar's military starting to lose the war?". Asia Times. Archived from the original on 21 September 2022. Retrieved 21 September 2022.
  9. ↑ "Myanmar junta extends state of emergency, effectively delaying polls". Agence France-Presse. Yangon: France24. 4 February 2023. Retrieved 1 February 2023.
  10. ↑ Jones, Aidan (5 September 2022). "Myanmar junta 'losing control' as armed resistance digs in, rights experts say". South China Morning Post. Archived from the original on 4 February 2023. Retrieved 4 February 2023.
  11. ↑ Mike (15 September 2022). "Mass Exodus: Successive Military Regimes in Myanmar Drive Out Millions of People". The Irrawaddy (به انگلیسی). Archived from the original on 26 October 2022. Retrieved 2022-09-22.
  12. ↑ "Myanmar military announces new State Administrative Council". The Myanmar Times. 2 February 2021. Archived from the original on 3 February 2021. Retrieved 22 January 2022.
  13. ↑ "Min Aung Hlaing: the heir to Myanmar's military junta". France 24 (به انگلیسی). 1 February 2021. Archived from the original on 1 February 2021. Retrieved 22 January 2022.
  14. ↑ Bynum, Elliott. "10 Conflicts to Worry About in 2022: Myanmar". ACLED. Archived from the original on 1 August 2022. Retrieved 8 March 2022.
  15. ↑ "UCDP Candidates data set January to December 2021: Version 21.01.21.12". 31 January 2022. Archived from the original on 7 February 2022. Retrieved 6 February 2022.
برگرفته از «https://fa.wikipedia.org/w/index.php?title=جنگ_داخلی_میانمار_(۲۰۲۱-اکنون)&oldid=38273673»