جاده فرانسیگنا

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
تابلوهای راهنمای مختلف جاده فرانسیگنا در ایتالیا

جاده فرانسیگنا (ایتالیایی: [ˈvi:a franˈtʃi:dʒena]) یک جاده باستانی و مسیر زیارتی است که از شهر کلیسای جامع کانتربری در انگلستان، از طریق فرانسه و سوئیس، به رم[۱] و سپس به آپولیا، ایتالیا، جایی که بنادری برای سوار شدن به سرزمین مقدس وجود داشت، ادامه دارد.[۲] در ایتالیا به نام «ویا فرانسیگنا» («جاده ای که از فرانسه می‌آید») یا «ویا رومآ فرانسیگنا» («جاده ای به رم که از فرانسه می‌آید») شناخته می‌شد.[۳] در قرون وسطی این جاده مهم و مسیر زیارتی برای کسانی بود که مایل به بازدید از مقبره مقدس و مقبره‌های رسولان پطرس و پولس رسول بودند.

تاریخچه[ویرایش]

در قرون وسطی، جاده فرانسیگنا مسیر اصلی زیارت به رم از شمال بود. این مسیر ابتدا به‌عنوان «راه لومبارد» ثبت شد.

زائران رم حکاکی شده در یک نقش برجسته، کلیسای جامع فیدنزا (اواخر قرن دوازدهم)

منابع[ویرایش]

  1. Stanford, Peter (28 March 2021). "Secular pilgrims: why ancient trails still pack a spiritual punch". The Observer.
  2. Renato Stopani (1992). "La via Appia Traiana nel Medioevo" [Via Appia Traiana in the Middle Age] (PDF). Vie Francigene del Sud (به ایتالیایی). p. 4. Archived from the original (PDF) on 11 اكتبر 2013. Retrieved 21 December 2021. {{cite web}}: Check date values in: |archive-date= (help)
  3. «Valle d'Aosta Aosta Valley: Gran San Bernardo – La Via Francigena». بایگانی‌شده از اصلی در ۲ سپتامبر ۲۰۱۲. دریافت‌شده در ۲۱ دسامبر ۲۰۲۱.

منابع بیشتر[ویرایش]

پیوند به بیرون[ویرایش]