توره آنونزیاتا

مناطق باستانی پمپئی، هرکولانیوم و توره آنونزیاتا*
میراث جهانی یونسکو
مکان	ایتالیا
معیار ثبت	فرهنگی: (iii)(iv)(v)
شمارهٔ ثبت	۸۲۹
تاریخ ثبت	۱۹۹۷ (طی نشست ۲۱م)

توره آنونزیاتا
توره آنونزیاتا
کومونه
	Torre Annunziata
	نمایی از توره آنونزیاتا
	توره آنونزیاتا موقعیت توره آنونزیاتا در Italy
	مختصات: ۴۰°۴۵′ شمالی ۱۴°۲۷′ شرقی / ۴۰٫۷۵۰°شمالی ۱۴٫۴۵۰°شرقی
کشور	ایتالیا
ناحیه	کامپانیا
استان / شهرستان	ناپل
دهستان	روویلیانو
مدیریت
• شهردار	جوسوئه استاریتا
مساحت
• کل	۷٫۳۳ کیلومتر مربع (۲٫۸۳ مایل مربع)
بلندی	۹ متر (۳۰ پا)
جمعیت (۳۱ دسامبر ۲۰۱۰)
• کل	۴۳٬۶۹۹
• تراکم	۶۰۰۰/کیلومتر مربع (۱۵۰۰۰/مایل مربع)
منطقه زمانی	یوتی‌سی +۱ (زمان)
• تابستانی (DST)	یوتی‌سی +2 (ساعت تابستانه)
کد پستی	۸۰۰۵۸
پیش‌شماره تلفن	۰۸۱
وبگاه	وبگاه رسمی

توره آنونزیاتا (به ایتالیایی: Torre Annunziata) یکی از شهرهای ناحیهٔ کامپانیا در جنوب ایتالیاست که در جنوب شرقی حومهٔ ناپل در کرانه‌های خلیج ناپل و در دامنهٔ جنوبی کوه وزوو قرار دارد.^[۱] جمعیت کل این شهر در سال ۱۹۹۱ برابر با ۵۲٬۸۷۵^[۲] و در ۳۱ دسامبر ۲۰۱۰ برابر با ۴۳٬۶۹۹ نفر بوده است.^[۳]

تاریخچه[ویرایش]

توره آنونزیاتا تاکنون دو بار بر اثر فوران‌های آتشفشانی وزوو تخریب شده‌است. نخستین فوران در سال ۷۹ روی داد که این شهر همراه با پمپئی و هرکولانیوم نابود شد.^[۱] چند قرن بعد شهر جدیدی با نام توره آنونزیاتا در اوایل سدهٔ چهاردهم^[۳] در ۱۳۱۹ در مکان شهر پیشین بنیادگذاشته شد که نام آن برگرفته از عبادتگاه و بیمارستانی بود ساختهٔ ویلیام نوچرا که وقف باکرهٔ تبشیر شده‌بود.^[۱] اما دومین فوران فاجعه‌بار وزوو در ۱۶۳۱ آن‌را نیز تخریب نمود.^[۱]^[۳]

توره آنونزیاتا امروزه یک شهر بندری، مرکز صنعتی و استراحتگاهی کنار دریاست.^[۳] ماکارونی، مواد شیمیایی و سلاح گرم از جمله تولیدات این شهر است و کارخانه‌های کشتی‌سازی و فولادسازی نیز در آن وجود دارد.^[۱]

میراث جهانی یونسکو[ویرایش]

توره آنونزیاتا به دلیل نقاشی‌های ویلای رومی اوپلونتیس که تا این زمان به‌خوبی محفوظ مانده‌اند دارای اهمیت باستان‌شناسانه بوده و نام آن در سال ۱۹۹۷ همراه با پمپئی و هرکولانیوم در فهرست میراث جهانی یونسکو به‌ثبت رسید.^[۱]

منابع[ویرایش]

↑ ^۱٫۰ ^۱٫۱ ^۱٫۲ ^۱٫۳ ^۱٫۴ ^۱٫۵ "Torre Annunziata" (به انگلیسی). Encyclopædia Britannica. Encyclopædia Britannica Online. Retrieved 5 September 2011.
↑ "Torre Annunziata" (به انگلیسی). The Columbia Electronic Encyclopedia, Sixth Edition. Columbia University Press / Answers.com. Retrieved 5 September 2011.
↑ ^۳٫۰ ^۳٫۱ ^۳٫۲ ^۳٫۳ "Statistiche demografiche ISTAT - Torre Annunziata" (به ایتالیایی). Dato Istat. p. Italia Meridionate -> Campania -> Napoli -> Torre Annunziata. Retrieved 5 September 2011.

[Britannica-1] ۱٫۰ ^۱٫۱ ^۱٫۲ ^۱٫۳ ^۱٫۴ ^۱٫۵ "Torre Annunziata" (به انگلیسی). Encyclopædia Britannica. Encyclopædia Britannica Online. Retrieved 5 September 2011.

[RE-2] "Torre Annunziata" (به انگلیسی). The Columbia Electronic Encyclopedia, Sixth Edition. Columbia University Press / Answers.com. Retrieved 5 September 2011.

[کلمبیا-3] ۳٫۰ ^۳٫۱ ^۳٫۲ ^۳٫۳ "Statistiche demografiche ISTAT - Torre Annunziata" (به ایتالیایی). Dato Istat. p. Italia Meridionate -> Campania -> Napoli -> Torre Annunziata. Retrieved 5 September 2011.

[۱]

[۲]

[۳]

ن ب و میراث جهانی یونسکو در ایتالیا
فرهنگی	سنگ‌نگاره‌های وال کامونیکا (۱۹۷۹) رم و باسیلیکای سینت پل (۱۹۸۰) کلیسای سانتا ماریا و شام آخر (۱۹۸۰) فلورانس (۱۹۸۲) پیاتزا دی میریاکولی (۱۹۸۷) ونیز و تالاب ونتزیا (۱۹۸۷) سن جیمینیانو (۱۹۹۰) ساسی دی ماترا و کلیساهای صخره‌ای ماترا (۱۹۹۳) ویچنزا و ویلاهای پالادیان ونتو (۱۹۹۴) ناپل (۱۹۹۵) سیه‌نا (۱۹۹۵) کرسپی د آدا (۱۹۹۵) فرارا و دلتای رود پو (۱۹۹۵) کاستل دل مونته (۱۹۹۶) پینتزا (۱۹۹۶) آلبروبلو (۱۹۹۶) راونا (۱۹۹۶) کلیسای جامع مودنا، برج گیرلاندینا و پیازا گرانده، (۱۹۹۷) ساحل آمالفی (۱۹۹۷) باغ گیاه‌شناسی پادوآ (۱۹۹۷) اقامتگاه‌های خاندان سلطنتی ساووی (۱۹۹۷) سو نوراکسی (۱۹۹۷) کاخ کازرتا، آب‌گذر وانویتلی و سن لوچیو (۱۹۹۷) پورتو ونه ره، چینکو تره و (جزیره پالماریا، جزیره تینو و جزیره تینتو) (۱۹۹۷) ویلا رومانا دل کازاله (۱۹۹۷) دره معابد (۱۹۹۷) پمپئی، هرکولانیوم و اوپلونتیس (۱۹۹۷) اوربینو (۱۹۹۸) پارک ملی سیلنتو، و پستوم، الئا و چرتوزا دی پادولا (۱۹۹۸) آکویلیا و کلیسای سانتا ماریا آسونتا (۱۹۹۸) ویلا آدریانا (۱۹۹۹) آسیزی، باسیلیکای سن فرانچسکو (۲۰۰۰) ورونا (۲۰۰۰) ویلا د استه، (۲۰۰۱) وال دی نوتو (۲۰۰۲) ساکری مونتی پیمونت (۲۰۰۳) گورستان‌های اتروسکی (۲۰۰۴) وال دورچا (۲۰۰۴) سیراکوز و گورستان پانتالیکا (۲۰۰۵) مجموعه پلازی دی رولی (۲۰۰۶) راه‌آهن رت (۲۰۰۸) (با سوئیس) منتووا و سابیونتا (۲۰۰۸) معماری لمباردها در ایتالیا (۲۰۱۱) آبسراهای پیش از تاریخ پیرامون آلپ (۲۰۱۱) لانگهه (۲۰۱۴) پالرموی عرب-نورمن (۲۰۱۵) بناهای دفاعی ونیز (۲۰۱۷) ایوریا (۲۰۱۸) تپه‌های پروسکو (۲۰۱۹) نقاشی‌های دیواری پادوآ (۲۰۲۱) شهرهای آبگرم (۲۰۲۱) پیشگاه‌خانه‌های بولونیا (۲۰۲۱)
طبیعی	جزایر آیولین سایت مونته سن جورجو (۲۰۰۳) (با سوئیس) دولومیتی (۲۰۰۹) اتنا (۲۰۱۳) جنگل‌های کهنسال راش (۲۰۱۷, ۲۰۲۱)