تقی شایگان
| تقی شایگان | |
|---|---|
 | |
| اطلاعات پس‌زمینه | |
| زاده | همدان |
| درگذشته | ۱۶ فروردین ۱۳۲۲ شمسیتهران |
| ژانر | موسیقی کلاسیک ایرانیموسیقی سنتی ایرانی |
| ساز(ها) | ویلن |
| سازهای اصلی | |
| ویلن | |
| شاگرد(ان) | عبدالله طالع همدانی |
تقی شایگان (درگذشتهٔ ۱۶ فروردین ۱۳۲۲) موسیقی‌دان و نوازندهٔ ویلن اهل ایران بود.
زندگی هنری[ویرایش]
تقی شایگان در همدان متولد شد. نوازندگی ساز ویلن را ابتدا بدون استاد و سپس با راهنمایی‌های برادر بزرگش که تار می‌نواخت آغاز نمود. پس از آن نزد مدرسانِ ویلن همدان نوازندگی خود را تکمیل کرد و در مدت کوتاهی به نوازنده‌ای زبردست تبدیل شد. او در نوازندگی ویلن تحت تأثیر حالت‌ها و تکنیک‌های ساز کمانچه بود.[۱] او در دههٔ ۱۳۱۰ نوازنده‌ای متبحر در همدان بود که به اقتضای زمانه، نوازندگی ویلن را بر کمانچه مقدم دانسته و به آموزش نیز می‌پرداخت.[۲]
تقی شایگان در سال ۱۳۱۷ در تهران ساکن شد و به آموزش ویلن پرداخت. در همین زمان به همراه «ابراهیم سرخوش» نوازندهٔ تار و روح‌انگیز خواننده، قطعات متعددی را به اجرا گذاشت.[۳][۱] از شاگردان او می‌توان به «عبدالله طالع همدانی» اشاره نمود.[۴]
درگذشت[ویرایش]
در سال‌هایی که بر اثر جنگ جهانی دوم بیماری تیفوس در ایران شایع شده بود و قربانیان بسیار می‌گرفت، تقی شایگان نیز به این بیماری مبتلا شد و در ۱۶ فروردین سال ۱۳۲۲∗ در منزل شخصی خود، در تهران درگذشت و در امامزاده عبدالله شهر ری به خاک سپرده شد.[۳][۱]
پاورقی[ویرایش]
پانویس[ویرایش]
- ↑ ۱٫۰ ۱٫۱ ۱٫۲ نصیری‌فر، حبیب‌الله (۱۳۸۳). مردان موسیقی سنتی و نوین ایران جلد دوم. تهران: نگاه. صص. صفحه ۶۴ و ۶۵. شابک ۹۶۴-۶۱۷۴-۱۳-۲.
- ↑ علیرضا میرعلی‌نقی. «بازمانده‌ای از عاشقان هنر ایران». مجلهٔ مقام موسیقایی تابستان و پاییز ۱۳۷۸، شماره ۵/ بواسطهٔ نورمگز.
- ↑ ۳٫۰ ۳٫۱ «تقی شایگان». آفتاب. دریافت‌شده در ۲۲ شهریور ۱۳۸۵.
- ↑ «در سالروز تولد «عبدالله طالع همدانی» از نسل طلایی موسیقی ایران ترانه‌سرا، نوازنده ویولون، ادیب و خواننده». خبرگزاری ایسنا. ۱۲ دی ۱۳۸۳.
- ↑ «بازمانده‌ای از عاشقان هنر ایران». مجلهٔ مقام موسیقایی تابستان و پاییز ۱۳۷۸، شماره ۵/ بواسطهٔ نورمگز.
منابع[ویرایش]
- آفتاب
- ویستا
- نصیری فر، حبیب‌الله (۱۳۸۴). مردان موسیقی سنتی و نوین ایران (جلد دوم) ص۶۴ و ۶۵. تهران: نگاه. شابک ۹۶۴-۶۱۷۴-۱۳-۲.