ساختار دستوری

در زبان‌شناسی، ساختار دستوری یا ترکیب دستوری (به انگلیسی: Grammatical construction) هر رشتۀ نحوی از واژگان است بازه‌ای از جملات، تا ساختِ عبارتی (phrasal structures) و حتی تکواژه‌های پیچیدۀ خاص مانند افعال عبارتی انگلیسی.

از ترکیب یا ساختارهای دستوری معروف در زبان فارسی می‌توان به «ترکیب اضافی» و «ترکیب وصفی» اشاره کرد. ترکیب برایی (Dative construction) نیز در فارسی و بسیاری زبان‌ها وجود دارد.

ساختارهای دستوری واحد اولیۀ مطالعه در نظریه‌های دستور ساختار را تشکیل می دهند. در دستور ساختار، در دستور شناختی (Cognitive grammar)، و در زبان‌شناسی شناختی، ساختار دستوری یک الگوی نحوی است که با محتوای معناشناختی و کاربردشناختیِ مرسوم جفت می‌شود. در چارچوب‌های زایشی، ساختارهای دستوری عموماً به‌عنوان هم‌پدیده‌ای (epiphenomenal) تلقی می‌شوند که از قواعد نحوی کلی زبانِ مورد بحث مشتق شده‌اند.

جستارهای وابسته

• دستور ساختار
• دستور صوری

منابع

ویکی‌پدیا انگلیسی