ترشگیبان

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
ترشگیبان
اطلاعات کلی
کشور ایران
استانکرمانشاه
شهرستانگیلان غرب
بخشمرکزی
دهستانگورسفید
نام محلیترشگی بان
مردم
جمعیت۳۵۰ نفر

ترشگیبان در سمت جنوب شش کیلومتری جادهٔ گیلان غرب به قصرشیرین و در دهستان حومه قرار دارد.[۱] فاصلهٔ روستا از جادهٔ اصلی کمتر از یک کیلومتر راه آسفالته و تا مرکز شهر حدود شش کیلومتر است. نام روستا از دو جز ترشگی و بان تشکیل شده‌است. از جمله آثار باستانی روستا می‌توان به وجود تپه ی چیاولگه که مربوط به دوره‌ی اشکانیان و در یک کیلومتری شرق روستا وجود دارد اشاره کرد. این اثر تاریخی نزدیک‌ به جاده ی ارتباطی گیلانغرب به قصرشیرین قرار گرفته است[۲].

نام[ویرایش]

ترشگیبان به معنای محل رویش گیاه ترشگ است. ترشگی یا ترشگ نوعی گیاه خوش‌خوراک مخصوص تعلیف دام‌ها است. عشایر سابق از آن برای علوفه دادن بره‌ها و بزغاله استفاده می‌کردند. در سابق که زمین‌های بایر بیشتر بوده، بوته‌های انبوه ترشگ سطح گسترده‌ای را پوشانده بودند که اکنون سطح آن بسیار کاهش یافته‌است.

زبان و طوایف[ویرایش]

تکلم در روستا به گویش کوردی کلهری بوده و ساکنین آن از ایل کلهر و طوایف سیدیل، قمر، علیرضاوندی گیلانی، قلی وند و بعضی تیره‌های دیگر می‌باشند.

جستارهای وابسته[ویرایش]

پانویس[ویرایش]

Map




علیزاده، علی اکبر (تابستان ۱۳۹۰). تاریخ و جغرافیای تاریخی گیلان غرب. باغ نی کرمانشاه.

ص. ۳۴۹. شابک ۵-۵۷-۲۶۹۹-۹۶۴-۹۷۸

منابع[ویرایش]

  1. خبرگزاری باشگاه خبرنگاران (۲۰۱۸-۰۴-۳۰). «باران، رودخانه فصلی ترشگیبان را پرآب کرد + فیلم». خبرگزاری باشگاه خبرنگاران | آخرین اخبار ایران و جهان | YJC. دریافت‌شده در ۲۰۲۱-۰۴-۱۷.
  2. «تپه ی چیاولگه در یک کیلومتری شرق روستای ترشگیبان».

[۱]

۴. «نتایج سرشماری عمومی نفوس و مسکن ۱۳۹۵» درگاه ملی آمار ایران.

۵. [۱]

مهار آتش سوزی در مراتع دهستان حومه گیلانغرب | خبرگزاری صدا و سیما

آتش سوزی در مراتع روستای ترشگیبان