بروک بالدوین

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
بروک بالدوین
بالدوین واشینگتن، دی.سی.، ۲۰۱۶
نام هنگام تولدلارن بروک بالدوین[۱]
زادهٔ۱۲ ژوئیهٔ ۱۹۷۹ ‏(۴۴ سال)
آتلانتا، جورجیا، ایالات متحده
تحصیلاتدانشگاه کارولینای شمالی در چپل هیل (کارشناسی، کارشناسی ارشد)
پیشهگوینده اخبار
کارفرماسی.ان.ان (۲۰۰۸–۲۰۲۱)
تلویزیوناتاق خبر سی‌ان‌ان
همسر(ها)جیمز فلچر (ا. ۲۰۱۸)

لارن بروک بالدوین (انگلیسی: Brooke Baldwin ; ۱۲ ژوئیهٔ ۱۹۷۹) روزنامه‌نگار، مجری تلویزیونی و نویسنده آمریکایی است که از سال ۲۰۰۸ تا ۲۰۲۱ در سی‌ان‌ان حضور داشت. بالدوین میزبان اتاق خبر سی.ان. ان با بروک بالدوین بود که از ساعت ۳ بعدازظهر تا ۴ بعد از ظهر منطقه زمانی شرقی در روزهای هفته پخش می‌شد.

دوران کودکی و تحصیل[ویرایش]

بروک بالدوین در آتلانتا، جورجیا به دنیا آمد، او دوران تحصیل خود را در مدرسه وست مینستر، یک کالج خصوصی بود گذراند، در سال ۲۰۰۱، او با مدرک لیسانس زبان اسپانیایی از دانشگاه کارولینای شمالی در چپل هیل و در رشته روزنامه‌نگاری این دانشگاه در کالج هاسمن در مقطع کارشناسی فارغ‌التحصیل شد. او همچنین در خارج از کشور در دانشگاه ایبرو آمریکایی در مکزیکوسیتی تحصیل کرد.[۲][۳]

فعالیت حرفه‌ای[ویرایش]

بالدوین کار خود را در سال ۲۰۰۱ در تلویزیون WVIR-TV در شارلوتزویل، ویرجینیا آغاز کرد و بعداً مجری صبحگاهی شعبه تلویزیون WOWK-TV در منطقه هانتینگتون و چارلستون، ویرجینیای غربی شد. او بعداً به عنوان گزارشگر اصلی برنامه خبری ساعت ۱۰شب به تلویزیون WTTG در واشینگتن دی سی پیوست.

سی‌ان‌ان[ویرایش]

بالدوین در سال ۲۰۰۸ به سی‌ان‌ان ملحق شد. او در روزهای هفته در برنامه «به همراه بروک بالدوین گوینده اتاق خبر CNN» تا سال۲۰۱۴ در شهر نیویورک مستقر بود.

در ۸ ژوئیه ۲۰۱۱، بالدوین پوشش ویژه CNN پرتاب نهایی شاتل فضایی آتلانتیس (STS-135) را از مرکز فضایی کندی گزارش کرد.

مستند بالدوین برای گرفتن یک قاتل سریالی برنده مدال نقره جهانی بهترین گزارش تحقیقی در جوایز بین‌المللی تلویزیون و فیلم جشنواره نیویورک در سال ۲۰۱۲شد[۴] او برای پوشش خبری تظاهرات مرگ بر اثر خفگی در شهر نیویورک در پی مرگ اریک گارنر در سال ۲۰۱۴ نامزد دریافت جایزه امی شد.

او دومین مراسم تحلیف پرزیدنت اوباما را در ژانویه ۲۰۱۳ از واشینگتن، دی.سی. پوشش داد

در سال ۲۰۱۵، بالدوین میزبان یک تالار شهر در واشینگتن دی سی، در مورد خشونت با اسلحه بود که برای آن فینالیست جایزه پیبادی بود.

بالدوین در جریان اعتراضات بالتیمور در سال ۲۰۱۵ مورد انتقاد قرار گرفت، زمانی که به اشتباه اظهاراتی را نسبت داد که شنیده بود کهنه سربازان مسئول ناآرامی‌ها هستند - وی گفته بود سربازانی که افسر پلیس می‌شوند «از جنگ که برمی گردند، جامعه را نشناخته وارد نبرد می‌کنند.» او بعداً از طریق توییتر و روز بعد روی آنتن تلویزیون از اظهاراتش عذرخواهی کرد.[۵] اریک ومپل در واشینگتن پست نوشت: «بروک بالدوین از سی‌ان‌ان به بقیه رسانه‌ها نشان می‌دهد که چگونه عذرخواهی کنند».[۶]

در ژوئن ۲۰۱۶، بالدوین به‌طور زنده از اورلاندو، فلوریدا گزارش داد و قربانیان و بازماندگان تیراندازی باشگاه شبانه اورلندو را پوشش داد.

او در ۲۰ ژانویه ۲۰۱۷ مراسم تحلیف رئیس‌جمهور ترامپ را پوشش داد. در ۱۶ فوریه ۲۰۲۱، بالدوین اعلام کرد که سی‌ان‌ان را در اواسط آوریل ترک خواهد کرد.[۷] او آخرین برنامه خود را در ۱۶ آوریل اجرا کرد[۸]

شب سال نو (پخش زنده)[ویرایش]

از سال ۲۰۱۰ تا ۲۰۲۰ بالدوین مجری بخشی از برنامه زنده شب سال نو سی ان ان با اندرسون کوپر بود. وی قبلاً با کتی گریفین کار می‌کرد که پیش از این از نیواورلئان با دان لمن به‌طور زنده برنامه پخش می‌کرد. پیش از این، بالدوین همین برنامه را از نشویل، تنسی در سال‌های ۲۰۱۰ و ۲۰۱۱ اجرا کرد.

سی‌ان‌ان دات کام[ویرایش]

پخش شد عنوان
۱۸ مارس ۲۰۱۵ فتح کوه کلیمانجارو: ۱۰ درس ضروری[۹]
۸ اکتبر ۲۰۱۵ یافتن معنای خانه در آفریقا[۱۰]
۳ دسامبر ۲۰۱۵ بروک بالدوین: دوباره تیراندازی شد…[۱۱]
۱۸ آوریل ۲۰۱۶ بروک بالدوین: من از جهانی در حال جنگ گزارش می‌کنم. او در یکی می‌جنگد[۱۲]
۲۰ آوریل ۲۰۱۶ ۴ پرواز، یک ناو هواپیمابر و یک هلیکوپتر[۱۳]
۱۸ سپتامبر ۲۰۱۸ بروک بالدوین: در سال ۲۰۱۷با زنان اینگونه صحبت می‌کنید؟ به هیچ وجه[۱۴]
۱۹ ژانویه ۲۰۱۸ زن آمریکایی با بروک بالدوین[۱۵]

زن آمریکایی[ویرایش]

در سال ۲۰۱۷، سی‌ان‌ان در سریال زن آمریکایی، بالدوین را در کنار شریل کرو، بتی وایت، ایوا دوورنی، دایان فون فورستنبرگ، ایسا رای، اشلی گراهام، تریسی ریس و پت بناتر معرفی کرد.[۱۶][۱۷]

هادل[ویرایش]

بالدوین اولین کتاب خود را در آوریل ۲۰۲۱ در مؤسسه انتشاراتی هادل: با نام «چگونه زنان قدرت جمعی شما را می‌گشایند»منتشر کرد. در این کتاب، او با زنان متعددی از جمله ایوا دوورنی، استیسی ایبرامز و گلوریا استاینم دربارهٔ قدرتی که زنان هنگام پیوستن به یکدیگر کسب می‌کنند، مصاحبه می‌کند.[۱۸]

در رسانه‌ها[ویرایش]

در آوریل ۲۰۱۵، «بروک بالدوین با برنامه واریته سی‌ان‌ان را تقویت شگفت‌انگیزی می‌بخشد» را به نمایش گذاشت.[۱۹] در دسامبر ۲۰۱۵، نیویورک تایمز در مقاله مندرج در سی‌ان‌ان دات کام با بالدوین مصاحبه کرد.[۲۰] در مورد پوشش تیراندازی‌های دسته جمعی در آمریکا مجله ماری کلر[۲۱] با او در مورد پوشش تیراندازی‌های دسته جمعی مصاحبه کرد.[۲۲]

در سال ۲۰۱۶، مجله اله بالدوین را به عنوان یکی از پنج خبرنگار زن در سال انتخابات ۲۰۱۶ معرفی کرد.[۲۳] مجله مرکز شهر نیویورک در اکتبر ۲۰۱۶ بالدوین را به عنوان خبرنگار سال معرفی کرد.[۲۴]

در برنامه زنده شنبه شب، بالدوین در برنامه‌ای با حضور سیسیلی استرانگ و الک بالدوین در اکتبر ۲۰۱۶، یک هفته پس از انتشار نوار هالیوود دسترسی دونالد ترامپ، به انعکاس آن پرداختند.[۲۵]

در سال ۲۰۱۷، بالدوین در مقاله‌ای در مجله واریته با عنوان «زنان در مواجهه با تبعیض جنسی به پست‌های بالای اخبار تلویزیون می‌رسند» معرفی شد.[۲۶]

زندگی شخصی[ویرایش]

در ژوئیه ۲۰۱۷، بالدوین اعلام کرد که با جیمز فلچر تهیه‌کننده فیلم انگلیسی نامزد کرده‌است.[۲۷] آنها در ماه مه ۲۰۱۸ازدواج کردند[۲۸][۲۹] بالدوین در فوریه ۲۰۲۳ از فلچر درخواست طلاق داد[۳۰]

پیوند رسانه‌های اجتماعی[ویرایش]

منابع[ویرایش]

  1. ↑ Ndoka, Joana (March 12, 2021). "Who is Brooke Baldwin? Journalist leaves CNN after 12 years!". HITC. Retrieved May 3, 2023.
  2. ↑ «CNN Programs - Anchors/Reporters - Brooke Baldwin». edition.cnn.com. دریافت‌شده در ۲۰۲۳-۰۶-۲۳.
  3. ↑ Weekman, Kelsey (September 18, 2014). "Chapel Hill, North Carolina". Atlanta Magazine. Retrieved August 28, 2015.
  4. ↑ "2012 CNN Awards". CNN. Retrieved June 15, 2020.
  5. ↑ "CNN's Brooke Baldwin apologizes for suggesting veterans 'ready to do battle' in Baltimore". Yahoo! News. April 29, 2015. Retrieved August 28, 2015.
  6. ↑ Wemple, Erik (April 29, 2015). "CNN's Brooke Baldwin shows rest of media how to apologize". The Washington Post. ISSN 0190-8286. Retrieved November 19, 2020.
  7. ↑ Steinberg, Brian (2021-02-16). "Brooke Baldwin, CNN's Afternoon Face, to Depart in April". Variety (به انگلیسی). Retrieved 2021-02-16.
  8. ↑ "'Get a little uncomfortable': See Brooke Baldwin's last words on air". CNN. April 16, 2021. Retrieved April 20, 2021.
  9. ↑ Baldwin, Brooke (March 19, 2015). "Climbing Mount Kilimanjaro: 10 essential lessons". CNN. Retrieved November 19, 2020.
  10. ↑ Baldwin, Brooke (October 9, 2015). "Finding the meaning of home in Africa". CNN. Retrieved November 19, 2020.
  11. ↑ Baldwin, Brooke (December 3, 2015). "Brooke Baldwin: There's been a shooting … again". CNN. Retrieved November 19, 2020.
  12. ↑ Baldwin, Brooke (April 18, 2016). "Brooke Baldwin: I'm reporting on a world at war. He's fighting in one". CNN. Retrieved November 19, 2020.
  13. ↑ Baldwin, Brooke (April 20, 2016). "4 flights, an aircraft carrier, and a helicopter: CNN anchor's 'great American friendship story'". CNN. Retrieved November 19, 2020.
  14. ↑ Baldwin, Brooke (September 18, 2017). "Brooke Baldwin: Speaking like this to women in 2017? No way". CNN. Retrieved November 19, 2020.
  15. ↑ "American Woman with Brooke Baldwin". CNN. Retrieved March 19, 2018.
  16. ↑ «CNN Digital Presents "American Woman with Brooke Baldwin"» (به انگلیسی). دریافت‌شده در ۲۰۲۳-۰۶-۳۰.
  17. ↑ https://www.facebook.com/peoplemag. "From Diane von Furstenberg to Issa Rae, Brooke Baldwin Interviews Industry Trailblazers in New Digital Series". Peoplemag (به انگلیسی). Retrieved 2023-06-30. {{cite web}}: |نام خانوادگی= has generic name (help); External link in |نام خانوادگی= (help)
  18. ↑ "Journalist Brooke Baldwin wants women to act on their collective power – Here's how". MSNBC.com (به انگلیسی). 2021-04-09. Retrieved 2023-07-01.
  19. ↑ Steinberg، Brian (۲۰۱۵-۰۴-۰۹). «Brooke Baldwin Gives Surprising Boost to CNN». Variety (به انگلیسی). دریافت‌شده در ۲۰۲۳-۰۷-۰۱.
  20. ↑ Baldwin, Brooke (2015-12-03). "Brooke Baldwin: There's been a shooting … again". CNN (به انگلیسی). Retrieved 2023-07-01.
  21. ↑ https://www.nytimes.com/by/john-koblin؛ http://www.nytimes.com/by/ravi-somaiya (۲۰۱۵-۱۲-۰۴). «A Grim News Playbook in Repeated Mass Killings» (به انگلیسی). The New York Times. شاپا 0362-4331. دریافت‌شده در ۲۰۲۳-۰۷-۰۱.
  22. ↑ published, Kate Storey (2015-12-08). "What It's Like to Report Live on Mass Shootings". Marie Claire Magazine (به انگلیسی). Retrieved 2023-07-01.
  23. ↑ «Elle Features Next Generation of Female Newsers». adweek.it (به انگلیسی). ۲۰۱۶-۰۱-۱۴. دریافت‌شده در ۲۰۲۳-۰۷-۰۱.
  24. ↑ "020 Downtown Magazine NYC Fall 2016 by Downtown Magazine NY, LA & Miami - Issuu". issuu.com (به انگلیسی). 2016-12-29. Retrieved 2023-07-01.
  25. ↑ «SNL Versions of Elaine Quijano, Brooke Baldwin Highlight Saturday Night Live Cold Open». adweek.it (به انگلیسی). ۲۰۱۶-۱۰-۰۹. دریافت‌شده در ۲۰۲۳-۰۷-۰۱.
  26. ↑ Littleton، Cynthia (۲۰۱۷-۰۴-۱۸). «Women Surge to Top of TV News in Face of Sexism». Variety (به انگلیسی). دریافت‌شده در ۲۰۲۳-۰۷-۰۱.
  27. ↑ Ho, Rodney (July 27, 2017). "CNN anchor Brooke Baldwin engaged to British producer". Radio and TV Talk. Atlanta Journal-Constitution. Archived from the original on July 14, 2018.
  28. ↑ Coleen, Kratofil (May 9, 2018). "All the Details on CNN Journalist Brooke Baldwin's Gorgeous Naeem Khan Wedding Dress". People. Archived from the original on May 9, 2018.
  29. ↑ Ariens, Chris (May 6, 2018). "CNN's Brooke Baldwin and James Fletcher Are Married". TVNewser. Archived from the original on May 8, 2018.
  30. ↑ DeGregory, Priscilla (9 February 2023). "Ex-CNN anchor Brooke Baldwin files for divorce from James Fletcher". New York Post. Retrieved 7 April 2023.

پیوند به بیرون[ویرایش]

برگرفته از «https://fa.wikipedia.org/w/index.php?title=بروک_بالدوین&oldid=38728613»