برونو لئونی

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
برونو لئونی
زادهٔ۲۶ آوریل ۱۹۱۳
آنکونا، ایتالیا
درگذشت۲۱ نوامبر ۱۹۶۷ (۵۴ سال)
الپیگنانو، ایتالیا
علت مرگبه قتل رسیده
محل تحصیلدانشگاه پاویا
کارهای برجسته«آزادی و قانون»
وبگاه
www.brunoleoni.it (foundation)
دورهفلسفه قرن بیستم
حیطهفلسفه غرب
مکتبلیبرترینیسم
محل کارانجمن مون پلرن
علایق اصلی
سیاست، قانون، اقتصاد
ایده‌های چشمگیر
انتخاب عمومی، تحلیل اقتصادی حقوق
تأثیرگرفته از
تأثیرگذار بر
    • موری روتبارد
    • اسرائیل کرزنر
    • لوئیجی فیرپو
    • کارلو لوتیری
    • منسیوس مولدباگ

برونو لئونی (به ایتالیایی: Bruno Leoni)؛ (زاده ۲۶ آوریل ۱۹۱۳ – درگذشته ۲۱ نوامبر ۱۹۶۷) فیلسوف و وکیل سیاسی کلاسیک-لیبرال ایتالیایی بود. برای مدتی جنگ لئونی را از تدریس دور نگه داشت، او در سال ۱۹۴۵ استاد تمام فلسفه حقوق شد، و از سال ۱۹۴۸ تا ۱۹۶۰ به ریاست دپارتمان علوم سیاسی دانشگاه پاویا منصوب شد.[۱]

زندگی[ویرایش]

لئونی در جنگ جهانی دوم به‌عنوان یک نظامی در نیروی ویژه ارتش جنگید، نیرویی که پس از سال ۱۹۴۳ اسیران جنگی را در ایتالیا نجات داد.

او مؤسس و سردبیر مجله علوم سیاسی ایل پولیتیکو (Il Politico) بود.[۲] همچنین به‌عنوان منشی و بعداً رئیس انجمن اقتصادی مون پلرن مشغول به کار بود.[۳]

لئونی به دنبال ریچارد پوسنر، یکی از پدران دانشکده حقوق و اقتصاد بوده‌است. او در سال ۱۹۶۷، نابه‌هنگام (در سن ۵۴ سالگی) در آلپیگنانو، و در شرایطی غم‌انگیز توسط اسوالدو کوئرو کشته شد.[۴]

در سال ۲۰۰۳، محققین آزادی‌خواه ایتالیایی کارلو لوتیری، آلبرتو مینگاردی و کارلو استاگنارو، مؤسسه برونو لئونی را که یک اتاق فکر بازار آزاد است را تأسیس کردند.

حرفه[ویرایش]

برونو لئونی پیرو مکتب اتریش بود و بینش اصلی این مکتب را در قانون به‌کار گرفت. به گفته لئونی، همان‌طور که یک برنامه‌ریز فاقد اطلاعاتی است که در یک بازار وجود دارد، قانون‌گذار نیز فاقد اطلاعاتی است که در رویه قضایی به‌دست می‌آید.

اندیشه لئونی هم بر حقوق و اقتصاد، و هم بر آزادی‌گرایی معاصر تأثیر داشت. از نظر او، آزادی شامل دور نگه داشتن زندگی و منابع مردم از حوزه سیاسی است؛ بنابراین، قانون باید به جای تسهیل گرایش به سمت سیاسی‌شدن کامل زندگی انسان، آن را پالایش کند.[۵]

لئونی معتقد است که در درازمدت، سیستمی که بر قانون‌گذاری متمرکز باشد، اساساً با حفظ یک جامعه آزاد ناسازگار است. تا حدی، این رویه موجباتی را که قانون برای رانت‌جویان و سایر احزاب که به دنبال سرکوب یا غارت در فرایند سیاسی هستند، فراهم می‌کند. و نیز به بی‌ثباتی فرایند قانون‌گذاری و پیش‌بینی‌پذیری نسبی فرآیندهایی که به قانون عمومی مربوط می‌شوند، منجر می‌شود.[۶]

لئونی در مهم‌ترین اثر خود، "آزادی و قانون" این نکته را بیان می‌کند که برای این‌که بازار آزاد به‌طور مؤثر عمل کند، لازم است بخش خصوصی چارچوب قانونی ثابتی داشته باشد، که در آن برنامه‌ریزی وجود داشته باشد و مطمئن باشند که برنامه‌هایشان به نتیجه خواهد رسید. برای رهایی افراد از ظلم، لازم است که دولت قوانین خود را از قبل اعلام کند تا افراد اطلاع داشته باشند که محدوده مجاز آزادی آن‌ها چقدر است (که اغلب، هرچند به‌طور نادقیق، از آن به‌عنوان "حکومت قانون" یاد می‌شود).[۷]

اندیشه لئونی تأثیر شدیدی بر متفکران مهمی مانند جیمز بیوکننن، فردریش فون هایک، موری راتبارد و گوردون تالک داشت.

کتاب‌شناسی - فهرست آثار[ویرایش]

  • برونو لئونی (۱۹۴۰). «مسئله علم حقوق»، تورین، جیاپیچلی، صص. ۱۹۵ (اسناد مؤسسه حقوقی دانشگاه تورین، یادداشت).
  • برونو لئونی (۱۹۴۲). «تئوری غیرمنطقی در قانون»، تورین، جیاپیچلی، ص. ۲۱۰ ("اسناد مؤسسه حقوقی دانشگاه تورین، یادداشت). نسخه خلاصه‌شده فصل اول در حقوق طبیعی، فلسفه حقوق و علوم حقوقی، منتشرشده در «بولتن مؤسسه فلسفه حقوق دانشگاه رم». ۲، ص ۴۷–۵۵.
  • برونو لئونی (۱۹۴۹). «تقریرات فلسفه حقوق: اندیشه باستانی»، پاویا، ویسکونتیا، ص ۲۰۳.
  • برونو لئونی (۱۹۵۰). «بررسی اف.ای. هایک؛ فردگرایی و نظم اقتصادی در صنعت»، شماره ۱، صص ۱۴۵–۱۵۷.
  • برونو لئونی (۱۹۵۰). «بررسی لودویگ میزس؛ کنش انسانی در صنعت»، شماره ۳، صص ۴۶۹–۴۷۵.
  • برونو لئونی (۱۹۵۳). «اندیشه سیاسی و اجتماعی در قرن ۱۹ و ۲۰ در مسائل تاریخ معاصر»، ویرایش‌شده توسط ای. روتا، ج. دوم، میلان، مرزراتی، ص ۱۱۲۱–۱۳۳۸. فصل اول این مقاله، با عنوان فردگرایی، سوسیالیسم و سایر مفاهیم سیاسی، در ال‌پولیتیکو، ۱۹۵۲، شماره. ۲، صص ۱۴۵–۱۶۵ منتشر شده.
  • برونو لئونی (۱۹۵۵). «امکان کاربرد ریاضیات در رشته‌های اقتصادی (با یوجنیو فرولا)»، در ال‌پولیتیکو، شماره ۲، ص ۱۹۰–۲۱۰; همچنین در ای. فرولا، جستارهای روش‌شناختی، مقدمه توسط ال. گیمونات تورین، جیاپیچلی، ۱۹۶۴، ص. ۸۵–۱۰۹؛ ترجمه انگلیسی «دربارهٔ تفکر ریاضی در اقتصاد»، «مجله لیبرتارین مطالعات» ج. ۱، شماره ۲ ص ۱۰۱–۱۰۹، چاپ پرگامون، ۱۹۷۷م، منتشر شدد.
  • برونو لئونی (۱۹۵۶). «اندیشه مسیحی» (ضمیمه درس‌های فلسفه حقوق: اندیشه باستان، ویرایش دوم)، پاویا، ویسکونتیا، ص ۲۸.
  • برونو لئونی (۱۹۵۷). معنی «سیاسی» در تصمیمات سیاسی، «مطالعات سیاسی»، n. 3، ص ۲۲۵–۲۳۹، مجدداً به‌عنوان ضمیمه چاپ سوم (۱۹۶۱) منتشر شده‌است. ترجمه ایتالیایی ماهیت و معنای «تصمیمات سیاسی» در ال‌پولیتیکو شماره ۱، ۱۹۵۷، صص ۳–۲۶.
  • برونو لئونی (۱۹۶۰). «تصمیمات سیاسی و قانون اکثریت»، در ال‌پولیتیکو شماره ۴، صص ۷۲۴–۷۳۳; «تجارت، تصمیمات سیاسی و حاکمیت اکثریت» در «ال‌پولیتیکو شماره ۴، ص ۷۱۱–۷۲۲; مجدداً به‌عنوان ضمیمه چاپ سوم ۱۹۶۱ منتشر شد.
  • برونو لئونی (۱۹۶۱)، «آزادی و قانون»، شرکت در. ون نوسترند.
  • برونو لئونی (۱۹۶۱). «تأملاتی دربارهٔ معنای نسبی‌گرایی ورتفرهایت در مطالعه انسان»، در نسبی‌گرایی و مطالعه انسان، ویرایش. توسط اچ. شوک و جی. دبیلو. ویگینز، پرینستون، شرکت ون نوستراند، صص. ۱۵۸–۱۷۴؛ ترجمه ایتالیایی «تأملاتی در مورد معنای نسبی‌گرایی ورتفرهایت در مطالعه انسان»، در “ال‌پولیتیکو ”، ۱۹۷۷، شماره ۴، صص ۶۲۵–۶۳۸.
  • برونو لئونی (۱۹۶۱). «رویکرد اقتصادی به سیاست»، در ال‌پولیتیکو شماره ۳، ص ۴۹۱–۵۰۲، مجدداً به‌عنوان ضمیمه چاپ سوم (1961e) منتشر شده‌است. ترجمه ایتالیایی «رویکرد اقتصادی در مطالعه انتخاب‌های سیاسی»، در ال‌پولیتیکو شماره ۳، ص ۴۷۷–۴۸۹.
  • برونو لئونی (۱۹۶۳). «یک نظریه نئوجفرسونی در مورد حکم قضایی در یک جامعه دموکراتیک»، در «بررسی قانون UCLA»، شماره. ۴، ص ۹۶۵–۹۸۴; ترجمه ایتالیایی «یک نظریه نئوجفرسونی دربارهٔ عملکرد قوه قضائیه در یک جامعه دموکراتیک»، ال‌پولیتیکو، ۱۹۶۴, شماره ۲، صص ۳۵۷–۳۷۵.
  • برونو لئونی (۱۹۶۴). آیا سیاست‌های اقتصادی منطقی در کشورهای دموکراتیک غربی امکان‌پذیر است؟، در ال‌پولیتیکو شماره ۳، صص ۶۹۸–۷۰۱; ترجمه ایتالیایی، همان، ص ۷۰۲–۷۰۶.
  • برونو لئونی (۱۹۶۴). «قانون به‌مثابه ادعای فرد»، در «آرشیو فلسفه حقوقی و اجتماعی»، صفحات ۴۵–۵۸ و به‌عنوان ضمیمه چاپ سوم انگلیسی (1961e) مجدداً چاپ شده‌است. ترجمه ایتالیایی در (1997a).
  • برونو لئونی (۱۹۶۵). «مردان آزاد و آینده اقتصاد بازار» در ال‌پولیتیکو شماره ۴، صص ۸۵۲–۸۵۶.
  • برونو لئونی (۱۹۶۵). (ویرایش) انجمن مون پلرن. ۲۳ مقاله ارائه‌شده در چهاردهمین مجمع عمومی: سمرینگ، اتریش، ۷–۱۲ سپتامبر ۱۹۶۴، واریس، چاپخانه مولتا پاوسیس.
  • برونو لئونی (۱۹۶۶). دو دیدگاه آزادی، غربی و شرقی (؟)، در ال‌پولیتیکو شماره ۴، ص ۶۳۸–۶۵۱.
  • برونو لئونی (۲۰۰۸). قانون، آزادی و بازار رقابتی، ویرایش‌شده توسط کارلو لوتیری.

پانویس[ویرایش]

  1. ↑ "کشف دوباره برونو لئونی". riscoprire.brunoleoni.com. Retrieved 20 December 2017.
  2. ↑ "مجله «ایل پولیتیکو»". University of Pavia. Retrieved 20 December 2017.
  3. ↑ "رؤسای جمهور گذشته | MPS". www.montpelerin.org. Archived from the original on 4 September 2018. Retrieved 20 December 2017.
  4. ↑ Merlo, Cristian (18 February 2013). "برونو لئونی، «اتریشی» به فرزندخواندگی - لودویگ فون میزس ایتالیایی". Ludwig von Mises Italia (به ایتالیایی). Archived from the original on 4 March 2016. Retrieved 20 December 2017.
  5. ↑ Mingardi, Alberto (25 April 2013). "درس برونو لئونی". Wall Street Journal. Wall Street Journal. Retrieved 20 December 2017.
  6. ↑ Zywicki, Todd (17 July 2014). "وقتی فردریش هایک برونو لئونی را ملاقات کرد - قانون و آزادی". Law & Liberty. Retrieved 20 December 2017.
  7. ↑ "آزادی و قانون (ویرایش 1961) - Online Library of Liberty". oll.libertyfund.org. Retrieved 20 December 2017.

منابع[ویرایش]

  • ام.ان. راثبارد، درباره آزادی و قانون، “New Individualist Review», I, n. 4، ۱۹۶۲».
  • پی اچ آرانسون، برونو لئونی در گذشته نگر، «مجله حقوق و سیاست عمومی هاروارد»، XI, n. 3، ۱۹۸۸.
  • ال. لیجیو و تی. پالمر تی‌جی (1988) «آزادی و قانون»: نظری در مورد مقاله پروفسور آرانسون، «مجله حقوق و سیاست عمومی هاروارد»، XI, n. 3، ۱۹۸۸.
  • ام.ان. راثبارد، درباره آزادی و قانون، “New Individualist Review”, I, n. 4، ۱۹۶۲.
  • آر. کوبادو، فردریش آ. فون هایک و برونو لئونی، در «Journal des Economistes ed des Etudes Humaines»، جلد. IX, n. 2\3، ۱۹۹۹.
  • آ. ماسالا، لیبرالیسم برونو لئونی، Soveria Mannelli, Rubbettino, 2003.
  • ای. باگلیونی، فرد و مبادله. نظریه و اخلاق نظم خودانگیخته در فردگرایی برونو لئونی، ناپولی، ESI 2004.
  • آ. ماسالا (ویرایش.)، نظریه سیاسی برونو لئونی، Soveria Mannelli, Rubbettino، ۲۰۰۵.
  • سی. لوتیری، دلایل قانون. آزادی فردی و نظم قانونی در اندیشه برونو لئونی، Soveria Mannelli, Rubbettino، ۲۰۰۶.
  • آ. ماسالا، آزادی و حق در افکار برونو لئونی، در تاریخ لیبرالیسم در اروپا (eds J. Petitot, P. Nemo), Paris, PUF, 2006, pp. 777–794.
  • آ. فاوارو، برونو لئونی. از غیرمنطقی بودن قانون برای خودانگیختگی دستور، ناپولی، ESI، ۲۰۰۹.
  • آ. جیانتورکو گولیسانو، برونو لئونی بین پوزیتیویسم و ​​قانون طبیعی. قانون تکاملی، "Foedus, N°2, 2009, pp. ۸۷–۹۵.
  • آ. جیانتورکو گولیسانو، «نظریه تجربی» از برونو لئونی. محوریت رویکرد روش شناختی، "Biblioteca delle libertá"، Anno XLVI, gennaio - aprile 2011 - n. 200، http://www.centroeinaudi.it/images/stories/bdl_online/200online_gianturco_gulisano.pdf.
  • سی. لوتیری، در ریشه‌های حقوق به‌عنوان یک ادعای فردی. از ویدار سزارینی اسفورزا تا برونو لئونی، "Materiali per una storia della cultura giuridica"، جلد. 1, giugno 2011, صص ۶۳–۹۰.

پیوند به بیرون[ویرایش]

برگرفته از «https://fa.wikipedia.org/w/index.php?title=برونو_لئونی&oldid=38363662»