برهمکنش
از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
بَرهَم‌کُنِش، اندرکنش یا تعامل، عملی است که بین دو یا چند موجودیت، شیء، پدیده، یا فرآیند – که اثر متقابل بر هم دارند – رخ می‌دهد. هنگامی که دو یا چند چیز، به کنش و واکنش (فعل و انفعال) با هم می‌پردازند، گویند که آنها با یکدیگر برهمکنش (یا تعامل) دارند.
در اجسام[ویرایش]
برهمکنش در اجسام می‌تواند حالت آنها را تغییر داده یا بر نحوهٔ انجام تحول اجسام تأثیر بگذارد.
در پدیده‌ها[ویرایش]
در پدیده‌ها برهمکنش موجب به وجود آمدن پارامترهای اضافی می‌شود که باید در محاسبات منظور شوند.
مثال‌هایی از برهمکنش[ویرایش]
- برهمکنش مواد محلول در یک حلال (تأثیر متقابل بر میزان حلالیت یکدیگر)؛
- برهمکنش کولنی ذرات باردار؛
- قانون سوم نیوتن در مورد نیروها؛
- تعامل انسان و ماشین (تعامل کاربر با واسط کاربر)؛
