القای الکترومغناطیسی
| بخشی از مقالات مربوط به |
| الکترومغناطیس |
|---|
 |
پدیدهٔ القای الکترومغناطیسی (به انگلیسی: Electromagnetic induction) عبارتست از تولید نیروی محرکه الکتریکی در یک رسانا که در یک میدان مغناطیسی متغیر با زمان قرار دارد. تغییر میدان مغناطیسی می‌تواند در اثر یک جریان متناوب یا حرکت سرعتی رسانا و میدان باشد.
نیروی محرکه الکتریکی تولیدشده در نارسانا (مانند یک سیم‌پیچ) در صورت باز بودن مدار، منجر به برقراری جریان الکتریکی می‌شود. جریان تولید شده را جریان القایی می‌نامند.
در سال ۱۸۳۱ میلادی مایکل فارادی و جوزف هانری طی آزمایش‌هایی دریافتند با دور و نزدیک کردن یک آهنربا به یک سیم‌پیچ، عقربهٔ مغناطیسی آمپرسنج سری با پیچه تکان می‌خورد و مقداری ناچیز را نشان می‌دهد؛ به عبارت دیگر با تغییر میدان مغناطیسی در سیم پیچ، جریان الکتریکی به وجود می‌آید.
همچنین با تغییر سطح پیچه یا تغییر زاویه بین پیچه و راستای میدان مغناطیسی نیز می‌توان القای الکترومغناطیسی را مشاهده کرد.
جستارهای وابسته[ویرایش]
مطالعه بیشتر[ویرایش]
- ویدیوی‌های آموزشی القای الکترومغناطیسی در کلاس درس: [۱]
منابع[ویرایش]
متن کتاب درسی فیزیک (۳) و آزمایشگاه - صفحهٔ ۱۴۵
 |
این یک مقالهٔ خرد پیرامون فیزیک است. با گسترش آن به ویکی‌پدیا کمک کنید. |
