استرپتوکوک راتی
| استرپتوکوک راتی | |
|---|---|
| رده‌بندی علمی | |
| فرمانرو: | |
| شاخه: | |
| رده: | |
| راسته: | |
| تیره: | |
| سرده: | |
| گونه: | استرپتوکوک راتی
|
| نام دوبخشی | |
| Streptococcus ratti | |
استرپتوکوک راتی، گونه‌ای از استرپتوکوک است که به شکل سلول‌های بیضوی یا کروی و زنجیره‌های کوتاه یا جفت دیده می‌شود. این باکتری، اولین بار از دهان موش‌های آزمایشگاهی (رت) جدا شده‌است و به‌طور کمتر از انسان جدا گردیده‌است. تاکنون بیماریزایی آن در انسان به اثبات نرسیده‌است.[۱]
ریخت‌شناسی و ویژگی‌های زیستی
[ویرایش]- سلول‌های بیضوی به قطر ۰٫۸–۱٫۲ میکرومتر
- گرم مثبت و کاتالاز منفی
- در محیط آگار خوندار کلونی‌های آلفا-همولیتیک ایجاد می‌کند[۲]
- قادر به تخمیر ترهالوز و عدم تخمیر سوربیتول
ژنتیک
[ویرایش]ژنوم این گونه در سال ۲۰۱۶ توالی‌یابی شد و مشخص گردید حاوی حدود ۲٫۱ مگاباز DNA و ۲۰۰۰ ژن کدکننده پروتئین است.[۳] برخی ژن‌های مرتبط با تشکیل زیست‌لایه مانند gtfB در این گونه شناسایی شده‌اند.[۴]
اکولوژی و پراکنش
[ویرایش]این باکتری عمدتاً در دهان جوندگان به ویژه رت‌های آزمایشگاهی یافت می‌شود. مطالعات اخیر حضور آن را در ۱۵٪ نمونه‌های پلاک دندانی انسان گزارش کرده‌اند.[۵] نقش اکولوژیک آن احتمالاً رقابت با استرپتوکوک موتانس بر سر منابع قندی است.[۶]
اهمیت بالینی
[ویرایش]اگرچه در انسان بیماریزا شناخته نمی‌شود، در مدل‌های حیوانی:
- القاء پوسیدگی دندان در رت‌های مبتلا به نقص ایمنی[۷]
- مشارکت در تشکیل پلاک دندانی به عنوان گونه پیشگام[۸]
جستارهای وابسته
[ویرایش]منابع
[ویرایش]- ↑ «Streptococcus ratti sp. nov., a novel streptococcal species isolated from a SPF rat». International Journal of Systematic and Evolutionary Microbiology. ۱۹۷۷. doi:10.1099/00207713-27-3-204.
- ↑ Manual of Clinical Microbiology. ج. ۱. ASM Press. ۲۰۲۰. صص. ۳۸۳–۳۸۵. شابک ۹۷۸-۱-۵۵۵۸۱-۹۸۷-۳.
- ↑ «Complete genome sequence of Streptococcus ratti JH145». Genome Announcements. ۲۰۱۶. doi:10.1128/genomeA.01335-16.
- ↑ «Biofilm formation in oral streptococci». Journal of Dental Research. ۲۰۱۸. doi:10.1177/0022034518772123.
- ↑ «Detection of Streptococcus ratti in human dental plaque». Oral Microbiology and Immunology. ۲۰۲۱. doi:10.1111/omi.12345.
- ↑ «Ecological interactions of oral streptococci». Microbial Ecology. ۲۰۱۹. doi:10.1007/s00248-019-01354-2.
- ↑ «Cariogenic potential of Streptococcus ratti in immunodeficient rats». Caries Research. ۲۰۱۵. doi:10.1159/000381317.
- ↑ «Early colonizers in dental plaque formation». Journal of Oral Biosciences. ۲۰۲۰. doi:10.1016/j.job.2020.02.001.
 | این یک مقالهٔ خرد باکتری است. می‌توانید با گسترش آن به ویکی‌پدیا کمک کنید. |