ارتش ترکمنستان
| ارتش ترکمنستان | |
|---|---|
| Türkmenistanyň Ýaragly Güýçleri | |
 | |
| بنیان‌گذاری | ۲۷ ژانویه ۱۹۹۲ |
| شاخه‌ها | Service branches ∟  ارتش ترکمنستان |
| ستاد | 4 Galkynysh Street, عشق‌آباد |
| رهبری | |
| رئیس‌جمهور ترکمنستان | ژنرال ارتش قربان‌قلی بردی‌محمدف |
| Minister of Defence | Major General Begench Gundogdyev |
| Chief of the General Staff | Lieutenant Colonel Akmurad Anamedov |
| نیروی انسانی | |
| سن سربازی | ۱۸ |
| خدمت سربازی | ۲۴ ماه (IISS 2012) |
| نیروی فعال | ۳۶٬۵۰۰ (زمینی ۳۳٬۰۰۰, هوایی ۳٬۰۰۰, دریایی ۵۰۰) |
| نیروی ذخیره | formerly 108,000, not since 2018 at least. |
| دخل و خرج | |
| بودجه | ۸۰۰ میلیون دلار (FY10) (IISS ۲۰۱۸) |
| درصد تولید ناخالص داخلی | 3.6% (FY10) |
| صنعت | |
| تأمین کنندگان خارجی |  روسیه چین ترکیه ایران اوکراین بلاروس ایالات متحده آمریکا آلمان فرانسه بریتانیا ایتالیا جمهوری چک قزاقستان هند ازبکستان پاکستان جمهوری آذربایجان لهستان |
| جستارهای وابسته | |
| رتبه | Military ranks of Turkmenistan |
ارتش ترکمنستان از هفت نهاد به نام‌های نیروی زمینی، نیروی دریایی، نیروی هوائی، پدافند هوایی، نیروی مرزبانی، نیروی انتظامی و گارد ملی تشکیل می‌شود.[۱]
تاریخچه[ویرایش]
پس از سقوط اتحاد جماهیر شوروی، عناصر و تجهیزات قابل ملاحظه‌ای مانند اسلحه و خودروها و ماشین آلات نظامی متعلق به نیروهای مسلح شوروی در خاک ترکمنستان به‌جای ماند. در ماه ژوئن سال ۱۹۹۲، دولت ترکمنستان جهت ایجاد ارتش جدید یک پیمان دفاعی دوجانبه با روسیه امضا کردند. در این پیمان نامه روسیه متعهد به همکاری و تشویق دولت ترکمنستان به بازسازی و تشکیل نیروی‌های مسلح ترکمنستان تحت فرماندهی مشترک گردید.
در این رابطه دفتر مطالعات کنگره ترکمنستان تصریح کرد این پیمان نامه در مورد اقدامات مشترک بین روسیه و ترکمنستان امضا شده‌است. برای روسیه به عنوان ارائه تضمین امنیت ملی ترکمنستان که در گذشته بخشی از واحد ارتش اتحادیه جماهیر شوروی بوده که به عنوان پایه جدید ارتش ترکمنستان می‌باشد. در ادامه خاطر نشان کرد که غیر از نیروی مرزبانی، نیروی هوایی و پدافند هوایی بقیهٔ واحدهای ارتش تحت کنترل روسیه باقی‌مانده‌است که در یک دوره ده ساله به ترکمنستان واگذار می‌شود. در دوره انتقالی پنج ساله روسیه پشتیبانی و تدارکات و همچنین پرداخت هزینه محافظت از تأسیسات خاص و ویژه را برعهده داشته و در قبال آن ترکمنستان کلیه هزینه‌های مسکن، آب، برق و نگهداری و مدیریت را پرداخت نماید.
در سال ۱۹۹۴، سرلشکر آنامراد سلطانف که به عنوان افسر حرفه‌ای در کوبا و افغانستان خدمت کرده بود به عنوان رئیس ستاد مشترک ارتش و معاون اول وزیر دفاع انتخاب می‌شود. قبل از وی سرلشکر بوگدوزخان نیازف عهده‌دار این سمت بوده‌است.[۲]
نگارخانه[ویرایش]
.jpg)
.jpg)
.jpg)
منابع[ویرایش]
مقاله ارتش ترکمنستان در ویکی‌پدیای انگلیسی
 | این یک مقالهٔ خرد موضوع‌های نظامی است. می‌توانید با گسترش آن به ویکی‌پدیا کمک کنید. |