آمادگی جسمانی

تناسب اندام، حالت سلامت و تندرستی عمومی است و بطور مشخص تر، توانایی انجام گونه هایی از ورزشها، مشاغل و فعالیتهای روزانه می باشد. تناسب اندام از طریق تغذیه مناسب، تمرینات جسمانی با شدت متوسط و استراحت کافی حاصل می گردد.

پیش از انقلاب صنعتی، تناسب به صورت توانایی انجام فعالیتهای روزانه بدون خستگی بی مورد تعریف شده بود اما با ماشینی شدن و تغییراتی در سبک زندگی، اکنون تناسب اندام، معیار توانمندی بدن برای کافی و مؤثر عملکردن در فعالیتهای کاری و اوقات فراغت، سالم بودن، مقاومت در برابر بیماریهای ناشی از کم تحرکی و مواجهه با شرایط اضطراری در نظر گرفته می شود.

پرورش

آموزش‌های خاص ورزشکاران را آماده به انجام دادن ورزش‌شان به بهترین نحو می‌دهد. به عنوان مثال:

• دو ۱۰۰ متر: در این تمرین ورزشکار باید آموزش کافی دیده‌باشد تا در طول مسابقه با حداکثر سرعت بدود.
• ماراتون: در این مورد ورزشکار باید آموزش کافی دیده‌باشد تا به صورت ایروبیک عمل کرده و استقامت او باید تا حداکثر باشد.
• بسیاری از آتش‌نشانان و افسران پلیس به طور منظم تحت تست آمادگی جسمانی قرار می‌گیرند تا تعیین شود که آیا آنها قادر به انجام وظایف طاقت‌فرسا مورد نیاز برای کارشان هستند یا خیر.

• تمام سربازان ارتش ایالات متحدهٔ آمریکا باید دورهٔ ای‌پی‌اف‌تی را طی کنند که یک تست ورزش برای معاینهٔ ماهیچه‌ها، طاقت، توانایی و آمادگی جسمانی است.

• دویدن در تپه، این تمرین نیاز به داشتن مهارت‌هایی از آمادگی جسمانی برای شروع دارد و برای عضلات ساق پا مناسب است. این نوع تمرینات بیشتر از سوی ارتش روی سربازها اجرا می‌شود.

جستارهای وابسته

• بدن‌سازی
• بازی ورزش
• احیای قلبی ریوی

منابع

مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Physical fitness». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۱۷ دسامبر ۲۰۱۲.