کشورهای آفریقایی پرتغالی‌زبان

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
PALOP، با رنگ قرمز برجسته شده‌است

کشورهای آفریقایی پرتغالی زبان (پرتغالی: Países Africanos de Língua Oficial Portuguesa ; PALOP)، که به عنوان آفریقای پرتغالی‌زبان نیز شناخته می‌شود، شش کشور آفریقایی را که در آنها زبان پرتغالی زبان رسمی است در بر می‌گیرد: آنگولا، کیپ ورد، گینه بیسائو، موزامبیک، سائوتومه و پرنسیپ و از سال ۲۰۱۱، گینه استوایی.[۱] این شش کشور مستعمرات سابق امپراتوری پرتغال هستند. از سال ۱۷۷۸ تا زمان استقلال، گینه استوایی مستعمره امپراتوری اسپانیا بود.

در سال ۱۹۹۲، پنج کشور آفریقایی لوزوفون یک سازمان بین‌دولتی به نام PALOP تشکیل دادند، مخففی محاوره‌ای که به «کشورهای آفریقایی زبان رسمی پرتغالی» ترجمه می‌شود (پرتغالی: Países Africanos de Língua Oficial Portuguesa .).[۲] کشورهای PALOP قراردادهای رسمی با پرتغال،[۳] اتحادیه اروپا[۲] و سازمان ملل متحد،[۴] امضا کرده‌اند و با هم برای ترویج توسعه فرهنگ، آموزش و حفظ زبان پرتغالی همکاری می‌کنند.[۱]

در سال ۱۹۹۶، کشورهای آفریقایی پرتغالی زبان، همراه با پرتغال و برزیل، جامعه کشورهای پرتغالی زبان (پرتغالی: Comunidade dos Países de Língua Portuguesa، به اختصار CPLP) را تأسیس کردند،[۵] که بعداً تیمور شرقی در سال ۲۰۰۲ و گینه استوایی در سال ۲۰۱۴ به آن پیوستند.

کشورهای PALOP[ویرایش]

مستعمرات سابق پرتغال[ویرایش]

مستعمره پرتغال (۱۴۷۴–۱۷۷۸)، مستعمره اسپانیا (۱۷۷۸–۱۹۶۸)[ویرایش]

گینه استوایی در اکتبر ۲۰۱۱ پرتغالی[۶] را به عنوان سومین زبان رسمی خود پذیرفت. گینه استوایی در ابتدا، قبل از اینکه در سال ۱۷۷۸ به عنوان بخشی از قرارهای صلح که، مستعمره ساکرامنتو در مخروط جنوبی قاره آمریکا را نیز در بر می‌گرفت، به اسپانیا فروخته شود یکی از مستعمره‌های پرتغال بود. با این وجود اشتراکات تاریخی و فرهنگی محدودی با سایر این کشورها دارد.[۷]

گینه استوایی به‌طور سنتی بخشی از PALOP در نظر گرفته نمی‌شد، و یکی از اعضای مؤسس FORPALOP، نهادی که اخیراً ایجاد شده و PALOP، محفلی برای همکاری سیاسی- دیپلماتیک برای تعمیق روابط دوستی تاریخی و همبستگی بین این کشورهای آفریقایی، را در بر می‌گیرد، در ژوئن ۲۰۱۴ نبود. پرتغالی به ندرت در سراسر این کشور استفاده می‌شود. با این حال، این کشور در سال ۲۰۱۴ در CPLP پذیرفته شد و متعاقباً ششمین عضو FORPALOP شد.[۸]

اعضای جامعه کشورهای پرتغالی زبان (CPLP)

منابع[ویرایش]

  1. ۱٫۰ ۱٫۱ "PALOP". Eurostat. Archived from the original on 2013-10-15. Retrieved 25 September 2012. خطای یادکرد: برچسب <ref> نامعتبر؛ نام «PALOP» چندین بار با محتوای متفاوت تعریف شده است. (صفحهٔ راهنما را مطالعه کنید.).
  2. ۲٫۰ ۲٫۱ "PALOP and Timor Leste: cooperation with Lusophone countries". European External Action Service. Retrieved 25 September 2012.
  3. "Projecto Apoio ao Desenvolvimento do Sistema Judiciário PIR PALOP" بایگانی‌شده در ۲۰۱۶-۰۳-۰۵ توسط Wayback Machine. Retrieved 25 September 2012.
  4. ""Speech of the Ambassador Dulce Maria Pereira, executive secretary to the Community of Portuguese-Speaking Countries to the General Assembly of the United Nations concerning HIV/AIDS"". سازمان ملل متحد. 25 June 2001. Retrieved 25 September 2012.
  5. "Roundup: Portuguese-Speaking African Countries embrace new era". English People Daily.
  6. "Equatorial Guinea Adds Portuguese as the Country's Third Official Language". PR Newswire. 14 October 2011. Retrieved 12 January 2016.
  7. "Obiang convierte al portugués en tercer idioma oficial para entrar en la Comunidad lusófona de Naciones" (به اسپانیایی). Europa Press. 15 July 2007.
  8. "Noticias online em tempo real". Jornal Digital. 2014-12-01. Archived from the original on 2015-02-23. Retrieved 2016-12-22.