پنیر خیکی
پنیر خیکی، پنیر خاکه، پنیر پوستی، (به کردی: پنیر خیگه‌ای، به ترکی آذربایجانی: پنیر موتال) گونه‌ای پنیر معروف است که در گذشته در اکثر شهرها و روستاهای ایران تولید می‌شده‌است، و حتی امروز در برخی از روستاهای ایران به ویژه در میان عشایر تولید می‌شود.
روش تهیهٔ این پنیر بدین گونه است که پنیر نیمه‌خشک را در خیک پوست بز می‌ریزند و سر آن را می‌بندند. سپس همهٔ سوراخ‌های هواکش خیک را می‌بندند تا پنیر به عمل بیاید.
در گذشته و در شهر بابل، شیوهٔ فروش این پنیر در نانوایی‌ها بوده و یکی از شاگردان یا فرزندان نانوا پنیر خیکی را به مردم می‌فروخت.[۱]
پنیر خیکی همچنین در میان گروه‌های مختلف عشایر استان خراسان شمالی هم تولید می‌شود.[۲]
پانویس[ویرایش]
- ↑ نیاکی، جعفر؛ حسین‌زاده، پوران‌دخت (۱۳۸۳). بابل (شهر زیبای مازندران). ج. ۲. تهران: سالمی. ص. ۳۰۸. شابک ۹۶۴-۶۹۴۷-۷۹-۴.
- ↑ خبرگزاری جمهوری اسلامی (ایرنا): پنیر خیکی عشایر خراسان شمالی خوشمزه اما، ناشناخته، نوشته‌شده در ۱۶ خرداد ۱۳۹۸؛ بازدید در ۲۸ مرداد ۱۴۰۰.
 | این یک مقالهٔ خرد پنیر است. می‌توانید با گسترش آن به ویکی‌پدیا کمک کنید. |