وبا در ایران
 | این مقاله نیازمند ویکیسازی است. لطفاً با توجه به راهنمای ویرایش و شیوهنامه، محتوای آن را بهبود بخشید. |
فراگیری[ویرایش]
وبا یکی از بیماری‌های خطرناک و همه‌گیر در دوره قاجار به شمار می‌رفت. این بیماری مهلک که به «مرض موت» یا «مرگا مرگی» نیز معروف بود،این وبا از راه بوشهر به دالکی و از آنجا به شیراز رسید و از شیراز نیز به مرکز ایران انتقال.
وبا به همراه قحطی[ویرایش]
در طول سال ۱۲۸۷ قمری وبا بار دیگر شیوع یافت اما این بار قحطی هم همراه آن بود. شدت این بیماری به گونه ای بود که محمدحسن امین الضرب می نویسد: روزی ۱۰۰ تا ۱۵۰ تن می مردند و در سال بعد وبا همچنان در تهران روزی ۲۰۰ تا ۴۰۰ تن از مردم را در کوچه و بازار و محله ها به کام مرگ می کشاند.
وبای سخت۱۳۰۹قمری[ویرایش]
در سال ۱۳۰۹ قمری وبای سختی در بادکوبه شیوع یافت و از حاجی طرخان به رشت رسید و از آنجا به سمنان و دامغان و یک سال بعد در تهران شیوع پیدا کرد. این وبا چنان وحشتناک بود که طولوزان می نویسد: در مدت ۳۰ سال که من در ایران بودم، این سخت ترین و گسترده ترین وبایی بود که شاهدش بودم. بنابراین کسی امید یک ساعت زنده ماندن نداشت.
پیوند به بیرون[ویرایش]
https://www.medicinenet.com/cholera/article.htm
https://financialtribune.com/articles/people/40877/who-warning-on-cholera-risk-in-iran
منابع[ویرایش]
https://financialtribune.com/articles/people/40877/who-warning-on-cholera-risk-in-iran