واکنشگر دیل–کوپانی
واکنشگر دیل–کوپانی (به انگلیسی: Dille–Koppanyi reagent) به عنوان یک آزمایش نقطه ای ساده برای شناسایی احتمالی باربیتوراتها استفاده میشود. این شناساگر از مخلوطی از دو محلول تشکیل شدهاست. قسمت A حاوی ۰٫۱ گرم کبالت(II) استات دیهیدرات حل شده در ۱۰۰ میلی لیتر متانول مخلوط با ۰٫۲ میلیلیتر استیک اسید گلاسیال است. قسمت B از ۵٪ ایزوپروپیلآمین (v/v) در متانول تشکیل شدهاست.[۱][۲] دو قطره از A روی ماده مدنظر ریخته میشود و سپس یک قطره از محلول B ریخته میشود و هر گونه تغییر رنگ مشاهده میشود.
این آزمایش با کمپلکسکردن کبالت با نیتروژنهای باربیتورات موجود در فنوباربیتال، پنتوباربیتال، آموباربیتال و سکوباربیتال، محلول را به رنگ بنفش روشن[۱] تبدیل میکند.[۳] این آزمایش، با فرمول کمی متفاوت، در دهه ۱۹۳۰ توسط فارماکولوژیست مجارستانی-آمریکایی، تئودور کوپانی (1901–۱۹۸۵) و بیوشیمیدان آمریکایی، جیمز مدیسون دیل (1928–۱۹۸۶) توسعه یافت.[۴][۵]
منابع[ویرایش]
- ↑ ۱٫۰ ۱٫۱ O’Neal, C. L.; Crouch, D. J.; Fatah, A. A. (2000). "Validation of twelve chemical spot tests for the detection of drugs of abuse". Forensic Science International. 109 (3): 189–201. doi:10.1016/S0379-0738(99)00235-2. PMID 10725655.
- ↑ "Color Test Reagents/Kits for Preliminary Identification of Drugs of Abuse" (PDF). Law Enforcement and Corrections Standards and Testing Program. July 2000. Retrieved 2011-07-24.
- ↑ Lancashire, Robert J. (2011-10-13). "Unit 9: Crime - Reagent Kits". University of the West Indies, Mona Campus. Retrieved 2014-03-17.
- ↑ Koppanyi, T.; Dille, J. M.; Murphy, W. S.; Krop, S. (1934). "Studies on barbiturates. II. Contributions to methods of barbital research". Journal of the American Pharmaceutical Association. 23 (11): 1074–1079. doi:10.1002/jps.3080231103.
- ↑ Dille, J. M.; Koppanyi, T. (1934). "Studies on barbiturates. III. Chemical assay of barbiturates". Journal of the American Pharmaceutical Association. 23 (11): 1079–1084. doi:10.1002/jps.3080231104.