از ویکیپدیا، دانشنامهٔ آزاد
مثل بسیاری زبانهای دیگر، انگلیسی تنوع گستردهای در تلفظ ، هم از نظر تاریخی و هم از گویشی به گویش دیگر دارد. گرچه، به طور کلی گویشهای منطقهای انگلیسی سیستم واجی بسیار مشابهی (ولی نه یکسان) با یکدیگر دارند. در کنار سایر قضایا، بیشتر گویشها کاهش واکهای در هجاهای بدون تکیه و مجموعهای پیچیده از مشخصههای واجی که همخوانهای سخت و نرم (انسدادی ، انسایشی و سایشی ) را از هم متمایز میکنند، دارند.
بیشتر لهجههای زبان انگلیسی ۲۴ همخوان دارند.
نحوه تلفظ واکهها در زبان انگلیسی در لهجههای متفاوت بسیار متغیر است. این تفاوت در نحوه ادا کردن حروف صدادار یکی از عمیقترین تفاوتهای لهجههای متفاوت زبان انگلیسی است.
واکههای ساده
فصیح
عمومی
واژه
i:
i
nee d
ɪ
bi d
e̞
ɛ
be d
æ
ba ck
ɑ:
ɑ
bra
ɒ
bo x
ɔ , ɑ
clo th
o
paw
u:
u
foo d
ʊ
goo d
ɐ
bu t
ə
ɚ
bir d
ə
comma
واکههای مرکب بسته
فصیح
عمومی
واژه
eɪ
bay
əʊ
oʊ
roa d
aɪ
cry
aʊ
cow
ɔɪ
boy
واکههای مرکب مرکزی
فصیح
عمومی
واژه
ɪə
ɪɹ
peer
ɛ
ɛɹ
pair
ʊə
ʊɹ
poor
جستارهای وابسته [ ویرایش ]
پیوند به بیرون [ ویرایش ]