نبرد دوملو پینار (یونانی: Μάχη του Τουμλού Μπουνάρ)معروف به نبرد میدانی فرمانده کل قوا آخرین نبرد در جنگ یونان و ترکیه بود.این نبرد طی چهار روز و در نزدیکی دوملو پینار رخ داد.پس از نبرد فرسایشی در رودخانه ساکاریا (نبرد ساکاریا) در اوت - سپتامبر ۱۹۲۱ ، ارتش یونان در آسیای صغیر تحت فرماندهی ژنرال آناستاسیوس پاپولاس به خط دفاعی از شهر اوزمیت (نیکومدیا) تا شهرهای اسکیشهیر و کارا عقب نشینی کرد خط یونانی یک قوس 700 کیلومتری را ایجاد کرد که در جهت شمال به جنوب در امتداد زمین دشوار تپه ای با تپه های بلند بود و به راحتی قابل دفاع در نظر گرفته شده بود.به دنبال نتیجه ناموفق نبرد ساکاریا ، ساختار فرماندهی یونان دستخوش تغییرات زیادی شد. نیروهای مهمی از خط خارج شده و در تراکیه برای حمله به استانبول مجدداً مستقر شدندنیروهای باقی مانده یونان تحت فرماندهی کلی ژنرال جورجیوس هاتزیانستیس بودند که در ماه مه 1922 جانشین ژنرال پاپولاس شده بود که از نظر روحی فردی ناپایدار بودروحیه نیروهای یونانی پایین بود و هیچ چشم اندازی برای حل سریع جنگ وجود نداشت. مخالفت سیاسی و این واقعیت که آنها مناطق دوری را اشغال کرده بودند ، روحیه آنها را بیشتر تحت فشار قرار داده بود. مصطفی کمال که به عنوان فرمانده کل دولت منصوب شده بود ، منتظر ماند و ابتدا با اقدامات دیپلماتیک فرانسه و ایتالیا از حمایت یونانیان دست برداشتند و تنها انگلستان به عنوان حامی یونان باقی ماند. سرانجام در اوت ۱۹۲۲ به یونانیان حمله کرد.

نیروهای یونان[ویرایش]

نیروهای یونانی در "ارتش آسیای صغیر" ، تحت فرماندهی ژنرال جورجیوس هاتزیانستیس ، در مجموع ۲۲۰،۰۰۰ نفر بودند که در ۱۲ لشکر پیاده نظام و ۱ سواره نظام سازماندهی شده بودند.ارتش آسیای صغیر شامل سه سپاه بود.طول کل جبهه یونان۷۱۳ کیلومتر بود.هر سپاه یونان 4 لشکر داشت. سپاه نخست شامل لشکرهای ۱ ، ۴ ، ۵ و ۱۲ بود. سپاه دوم شامل لشکرهای ۲ ، ۷ ، ۹ و ۱۳ بود. سپاه سوم شامل لشکرهای ۳، ۱۰ ، ۱۱ و لشکر "مستقل" بود. هر لشکر یونانی دارای ۲ تا ۴ هنگ سه گردان و ۸ تا۴۲ قبضه توپ بود(توپخانه بین لشکرهای خط مقدم و رزرو توزیع شد).

نیروهای ترکیه[ویرایش]

نبرد دوملو پینار
	بخشی از the حمله بزرگ of the جنگ یونان و ترکیه
	; مصطفی کمال پاشا در قوجاتپه
تاریخ	۲۶–۳۰ اوت ۱۹۲۲
موقعیت	نزدیک دوملو پینار، کوتاهیه و افیون قره‌حصار، ترکیه
نتایج	پیروزی ترکیه
طرف‌های درگیر
دولت ملی مجلس بزرگ	پادشاهی یونان
فرماندهان و رهبران
مصطفی کمال آتاترک; فوزی پاشا; عصمت اینونو	جورجیوس هاتزیانستیس; نیکولاس تریکوپیس (اسیر); کیمون دیجنیس (اسیر); پطروس سومیلاس
قوا
Parts of:; ۹۸,۶۷۰ پیاده نظام; ۵,۲۸۶ سواره نظام; ۳۲۳ توپخانه;	Parts of:; ۱۳۰,۰۰۰ پیاده نظام; ۱۳۰۰ سواره نظام; ۳۴۸ توپخانه;
تلفات و خسارات
26 August – 9 September:; 2,318 killed; 9,360 wounded; 1,697 missing; 101 prisoners; Total: 13,476	8.000 کشته; 2.000 wounded; 2.000 captured; کلا: 12.000; 141 توپخانه; 250 motorized vehicles

نیروهای ترکیه در جبهه غربی ، تحت فرماندهی مصطفی کمال پاشا ، با مجموع ۲۰۸۰۰۰ نفر بود که در۱۸لشکر پیاده نظام و ۵ لشکر سواره نظام سازماندهی شدند. به منظور حمله ، مقر فرماندهی جبهه غربی در تپه کوجا تپه ، در 15 کیلومتری جنوب کارا ، بسیار نزدیک به خطوط نبرد قرار داشت. فرماندهی ترکیه نیروهای خود را دوباره توزیع کرد و ارتش اول را تقویت کرد. ارتش اول شامل سپاه نخست (لشکرهای ۱۴ ، ۱۵ ، ۲۳ و ۵۷ پیاده نظام) ، سپاه دوم (لشکرهای پیاده ۳ ، ۴ و ۷) و سپاه چهارم (لشکرهای ۵، ۸ ، ۱۱ و ۱۲ پیاده نظام) بود. ارتش دوم شامل سپاه سوم (گروهان پورسوک (هنگ) و لشکر ۴۱) ، سپاه ششم (لشکرهای پیاده ۱۶ و ۱۷ به اضافه یک لشکر سواره نظام موقت) و لشکرهای مستقل ۱ و ۶۱ پیاده نظام بود. گروه دیگر شامل لشکر ۱۸ پیاده نظام به علاوه واحدهای پیاده نظام و سواره نظام اضافی بود. سپاه پنجم سواره نظام شامل لشکرهای ۱، ۲ و ۱۴ سواره نظام بود. هر لشکر پیاده نظام ترکیه متشکل از یک گردان پیاده حمله ، ۳ هنگ پیاده نظام سه گردان و ۱۲ قبضه توپ بود که به طور متوسط مجموعاً ۷۵۰۰ نفر نیرو داشتند.

نتیجه[ویرایش]

پایان نبرد دوملوپینار آغاز پایان حضور یونانیان در آناتولی بود. گروه تریکوپیس منهدم شد. گروه فرنگو باقی مانده بسیار ضعیفتر از آن بود تا بتواند در برابر حملات ترکیه ایستادگی کند. تلفات یونان سنگین بود. تا 7 سپتامبر ، ارتش یونان ۵۰،۰۰۰ تلفات داده بود تلفات مادی یونان نیز سنگین بود. تلفات ترکیه کمتر بود. بین ۲۶ اوت و ۹ سپتامبر ، ارتش ترکیه ۱۳،۴۷۶ کشته داده بود.در دو هفته (۲۶اوت ۱۹۲۲ - ۹سپتامبر ۱۹۲۲) ارتش ترکیه تمام سرزمین هایی را که ارتش یونان از ماه مه ۱۹۱۹ به آن حمله کرده بود دوباره تصرف کرد.قبل از ورود به ازمیر ، پرچم یونان روی زمین گذاشته شد ، دقیقاً در همان مکانی که افسران یونانی سه سال قبل روی پرچم ترکیه قدم گذاشتند.از مصطفی کمال پاشا دعوت شد تا بر آن قدم بگذارد. کمال امتناع کرد و دستور داد پرچم را بردارند و احترام بگذارند. او گفت:

"این نشانه استقلال یک کشور است. پرچم مقدس است. پا گذاشتن بر پرچم یک کشور یک اشتباه بزرگ است ، حتی اگر پرچم متعلق به دشمن شما باشد."آخرین نیروهای یونانی در ۱۸ سپتامبر آناتولی را ترک کردند. سرانجام آتش بس مودانیا توسط ترکیه ، ایتالیا ، فرانسه و بریتانیای کبیر در ۱۱ اکتبر ۱۹۲۲امضا شد. یونان مجبور شد در ۱۴ اکتبر به آن ملحق شود. برای گرامیداشت این پیروزی ، ۳۰ اوت (همچنین روز آزادسازی کاتاحیه) به عنوان روز پیروزی ، یک تعطیلات ملی در ترکیه شمرده می شود و جشن گرفته می شود.

منابع[ویرایش]

↑ ^۱٫۰ ^۱٫۱ Belgelerle Türk tarihi dergisi, Editions 28-31, Menteş Kitabevi, 1999, page 35 (به ترکی استانبولی)
↑ ^۲٫۰ ^۲٫۱ A. Dural: His Story: Mustafa Kemal and Turkish Revolution, شابک ‎۰۵۹۵۴۱۲۵۱۳, iUniverse, 2007, page 93
↑ ^۳٫۰ ^۳٫۱ Nizamettin Nazif Tepedelenlioğlu: Bilinmiyen taraflariyle Atutürk, Yeni Çığır Kitabevi, 1959, page 64 (به ترکی استانبولی)
↑ ^۴٫۰ ^۴٫۱ Assertion of unitary, independent national states in central and southeast europe (1821-1923), Bibliotheca historica romaniae Edition 62, Edited by Viorica Moisuc and Ion Calafeteanu, Section des sciences historiques de l'Académie de la République Populaire Roumaine. , 1980, page 340 (footnote 94)
↑ خطای یادکرد: خطای یادکرد:برچسب <ref>‎ غیرمجاز؛ متنی برای یادکردهای با نام timas وارد نشده است. (صفحهٔ راهنما را مطالعه کنید.).
↑ ^۶٫۰ ^۶٫۱ Belgelerle Türk tarihi dergisi 90-95, Menteş Kitabevi, 2004, sayfa 36
↑ Beş gün 'kesintisiz' saldırı Radikal, 30/08/2003.
↑ Şenay Sezen Okay, M. Vedat Okay: Başkomutan savaşı, İl Turizm Komitesi, 1972, sayfa 205
↑ Atilla Kollu, Büyük Zafer (Öncesi ve Sonrası İle) Atatürk Araştırma Merkezi (engl. : Atatürk Research Center), (Atatürk Araştırma Merkezi Dergisi, number 24, Edition VIII, July 1992)

مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Battle of Dumlupınar». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۱۸ سپتامبر ۲۰۲۱.

پیوند به بیرون[ویرایش]

[mentes-1] ۱٫۰ ^۱٫۱ Belgelerle Türk tarihi dergisi, Editions 28-31, Menteş Kitabevi, 1999, page 35 (به ترکی استانبولی)

[dural-2] ۲٫۰ ^۲٫۱ A. Dural: His Story: Mustafa Kemal and Turkish Revolution, شابک ‎۰۵۹۵۴۱۲۵۱۳, iUniverse, 2007, page 93

[nazif-3] ۳٫۰ ^۳٫۱ Nizamettin Nazif Tepedelenlioğlu: Bilinmiyen taraflariyle Atutürk, Yeni Çığır Kitabevi, 1959, page 64 (به ترکی استانبولی)

[viorica-4] ۴٫۰ ^۴٫۱ Assertion of unitary, independent national states in central and southeast europe (1821-1923), Bibliotheca historica romaniae Edition 62, Edited by Viorica Moisuc and Ion Calafeteanu, Section des sciences historiques de l'Académie de la République Populaire Roumaine. , 1980, page 340 (footnote 94)

[timas-5] خطای یادکرد: خطای یادکرد:برچسب <ref>‎ غیرمجاز؛ متنی برای یادکردهای با نام timas وارد نشده است. (صفحهٔ راهنما را مطالعه کنید.).

[mentes_36-6] ۶٫۰ ^۶٫۱ Belgelerle Türk tarihi dergisi 90-95, Menteş Kitabevi, 2004, sayfa 36

[7] Beş gün 'kesintisiz' saldırı Radikal, 30/08/2003.

[8] Şenay Sezen Okay, M. Vedat Okay: Başkomutan savaşı, İl Turizm Komitesi, 1972, sayfa 205

[atilla-9] Atilla Kollu, Büyük Zafer (Öncesi ve Sonrası İle) Atatürk Araştırma Merkezi (engl. : Atatürk Research Center), (Atatürk Araştırma Merkezi Dergisi, number 24, Edition VIII, July 1992)

[۱]

[۲]

[۳]

[۴]

[۵]

[۶]

[۷]

[۸]

[۹]