نای (ساز)

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

نای یکی از آلات موسیقی بادی ایرانیان باستان ( به خصوص ساسانیان ) است . نیی باشد که رامشگران زنند و به عربی آنرا مزمار نامند . ( برهان قاطع )

از انواع نای : نای روئین نایی باشد که در روز جنگ نوازند و بعضی گویند نفیر است و برخی گویند کرنا است . نای نبرد کرنای جنگ را گویند . نای نرم از آلات لهو فارسی است .

در مروج الذهب مسعودی از قول این خرداذبه آلات موسیقی زمان ساسانی را چنین نام می‌برد: «نای، تنبور، سرنای، چنگ و بر این می‌افزاید که «خوانندگی ایرانیان با عود(نای) چنگ بوده و این دو از ایشان بود،

جستارهای وابسته[ویرایش]

نی (ساز)

منابع[ویرایش]

  • لغتنامه دهخدا
  • فرهنگ سازهای ایرانی [۱]
  • وضع دربار و دولت و ملت در شاهنشاهی ساسانی تألیف کریستن‌سن صفحه ۱۶۰