نانها

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
سلف‌پرتره.

نانها نقاش هندی در خدمت فرمانروایان گورکانی، اکبر و جهانگیر، بود. در اوایل دهه ۱۵۸۰ میلادی او به کارگاه درباری تعلق داشت، جایی که او یکی از هنرمندان برتر نبود، اما کمک‌های باکیفیتی هم در زمینه ترکیب‌بندی تصویرها و در رنگ‌بندی آثار خود و سایر طرح‌ها داشت. آخرین تصاویر شناخته‌شدهٔ او در حدود سال ۱۶۲۰ میلادی خلق شدند. نانها عموی بیشنداس، دیگر نقاش مطرح گورکانی، بود.[۱]

در دربار اکبر[ویرایش]

امضای نانها.

نانها در بسیاری از نسخه‌های خطی مصور تولید شده در عصر اکبرشاه مشارکت داشت. او در تمام جریان‌های موضوعی اصلی نقاشی مغول مشارکت داشته‌است: تصویرسازی تا داستان‌های ماجراجویی، شعر فارسی، آثار تاریخ سلسله و حماسه‌های هندو. در این مدت او در سبک‌های مختلفی کار کرد. در حالی که آثار اولیه او آموزش استادان ایرانی را نشان می‌دهد، او همچنین از تکنیک‌های جدیدی که از چاپ، حکاکی و گاهی نقاشی‌های رنگ روغن اروپایی دریافته بود، استفاده کرد.

  • داراب نامه، حدود ۱۵۸۰. فول 15r، 24r، 30r، 35r، 35v، 50v. نانها برای تمام تصویرسازی‌ها، هم در طرح و هم در عمل حضور داشته.
  • تاریخ خندان تیموری، اختصاراً تیمورنامه، حدود ۱۵۸۴. کتابخانه عمومی شرقی خدابخش، پتنا، شماره ۵۵۱، فول. 30r (عمل)، ۵۵ ولت و 56r (طرح و عمل)، ۱۶۵ ولت (فقط چهره).[۲] نانها اوایل در پرتره‌ها، به‌ویژه پرتره‌های اکبر، جهانگیر و اجدادشان تخصص داشت؛ بنابراین او در آثار مختلف در مورد تاریخ مغول مشارکت داشته‌است.
سپاهیان علیقلی خان قبل از کنوج. ۱۵۶۷. طراحی کانها، رنگ آمیزی نانها. ۱. اکبرنامه، حدود ۱۵۹۰.
  • رامایانا، حدود ۱۵۸۴–۸۹. موزه مهاراجا ساوای من سینگ دوم، جیپور، ام اس، AG 1950. به گفته ورما، نانها تنها در یک تصویر از این دست‌نوشته نقش داشته‌است که در آن رنگ‌آمیزی به عهده او بوده‌است. پیش نویس مربوطه از کانها آمده‌است.[۳]
  • رزم‌نامه، ۱۵۸۲–۸۶. جیپور، فول. ۱۱۵–۱۱۶، ۱۱۹ (همه فقط رنگ آمیزی)[۴]
  • دیوان انوری، ۱۵۸۸. موزه‌های هنر هاروارد، موزه آرتور ام. ساکلر، شماره شی ۱۹۶۰٫۱۱۷٫۲۴۷. یک انتساب به سختی قابل رمزگشایی در زیر مینیاتور هست، که در آن چندین مورخ هنر فکر می‌کنند نام نانها را می‌شناسند.[۵][۶]
  • خمسه نظامی، ۱۵۸۵–۹۰. موزه هنر دالاس، K.1.2014.18; فول کردن 15r (طرح و عمل)، ۱۸۶ ولت (چهره)، 227r (چهره)، 230r (طرح و عمل)[۷] نقاش از پرسپکتیو جوی برای طراحی پس‌زمینه در جلد 15r استفاده می‌کند. گروه کوچکی از خانه‌ها در بالای ستون‌های متن و منظره در سمت راست بالای مینیاتور در دوردست به رنگ آبی محو می‌شوند. این تکنیک با تصاویر اروپایی به دربار گورکانیان رسید و قبلاً تا حدی توسط باساوان در داراب‌نامه (تا 34r) استفاده شده بود. طراحی پس زمینه تصویر نانها برای چنگیزنامه است (ص. و).
  • بابرنامه، حدود ۱۵۹۰. موزه ویکتوریا و آلبرت لندن، IM 276-1913 و 276A-۱۹۱۳: نقشی از بابر که بر ساخت باغ وفا در نزدیکی کابل نظارت می‌کند. برای این دو صفحه، بیشنداس طرح زده و نانها چهره‌های شخصیت‌های مهم را کشیده.[۸]
  • اکبرنامه ویکتوریا و آلبرت، حدود ۱۵۹۰، شماره ۱۰۴ (چهره، ج.آ. توسط اکبر، شماره ۱۲۸ (عمل) و شماره ۱۴۲ (عمل)[۹]

یکی بودن هویت نانها و کانها[۱۰][۶] به ادعای جی. لاستی رد می‌شود؛ یعنی در اکبرنامه ۱۵۹۰ که در اینجا ذکر شد و رامایانا که بالاتر ذکر شد، نانها نقش کمتری داشته. در هر دو مورد، طرح از کانها و رنگ آمیزی از نانها است.[۱۱]

  • انوار سهیلی، حدود ۱۵۹۵. دوبلین، کتابخانه چستربیتی، در. ۴: شاه هیلار از یک کابوس بیدار می‌شود. برگ جدا شده[۱۲]
  • خمسه نظامی ، ۱۵۹۵. British Museum Or. 12208, fol. 63v، 159r، 305r. گالری هنری والترز، بالتیمور، W613، صفحه 16b. برای هر چهار تصویر، نانها مسئول طرح و رنگ آمیزی بود. این دست نوشته یکی از باشکوه‌ترین آثار نقاشی مغول است. این واقعیت که نانها در اینجا با چهار مینیاتور از مجموع ۴۲ مینیاتور نمایش داده شده‌است، بیانگر قدردانی ویژه از توانایی‌های هنری اوست.[۱۳]
  • چنگیزنامه، ۱۳۹۶، تهران، کتابخانه کاخ گلستان، شماره ۲۲۵۴. فول 54v (چهره) و 70r (پیش‌نویس)[۱۴] برخلاف خمسه موجود در موزه هنر دالاس (فول 15r)، ترکیب تصویر 70r از سنت ایرانی پیروی می‌کند. نانها عمق فضا را با ردیف‌هایی از تپه‌ها نشان می‌دهد که پشت سر هم قرار می‌گیرند.
  • اکبرنامه چستر-بیتی، حدود ۱۶۰۰. موزه بریتانیا، لندن یا ۱۲۹۸۸، تصویر ۳ (طرح). بر اساس اعتقاد اسلامی، آدم قد بلندی خاصی داشت. ابوالفضل نیز این تصور را پذیرفته و در اکبرنامه او را ۶۰ گز توصیف کرده‌است؛ بنابراین، آدم از درخت کنارش بلندتر است و اشیاء بزرگ جلوی او، همقد اردکی کوچک به نظر می‌رسد.[۱۵]
  • Dārāb und Tamrūsīya bei ʿUmar. Dārab-nāma Fol. 24r
    Dārāb und Tamrūsīya bei ʿUmar. Dārab-nāma Fol. 24r
  • Sultan Sanjar und die alte Frau. Khamsa Fol. 15r
    Sultan Sanjar und die alte Frau. Khamsa Fol. 15r
  • Akbar in Ajmer. Akbar-nāma, ca. 1590
    Akbar in Ajmer. Akbar-nāma, ca. 1590
  • Chingīz-nāma, Fol. 70r. Entwurf von Nānhā
    Chingīz-nāma, Fol. 70r. Entwurf von Nānhā
  • Alexander und die Erfindung des Spiegels. Khamsa von Nizāmī
    Alexander und die Erfindung des Spiegels. Khamsa von Nizāmī
  • Adam, 60 Ellen groß. Akbar-nāma 1597
    Adam, 60 Ellen groß. Akbar-nāma 1597

در دربار شاهزاده سلیم/جهانگیر[ویرایش]

گفته شده‌است که نانها ممکن است کارگاه امپراتور را ترک کرده و به دنبال شاهزاده سلیم در سال ۱۶۰۰ به الله‌آباد رفته باشد. دلایل ذکر شده این است که در چهار سال منتهی به ۱۶۰۴ او در دست‌نوشته‌های بسیار کمی برای اکبر نقش داشت، اما پرتره‌ای در آلبوم سلیم که در این دوره جمع‌آوری شد، و همچنین تصویری برای نقاشی انوار سهیلی سلیم ارائه کرد. با این حال، مشارکت او در آلبوم سلیم نیز می‌توانست قبل از سال ۱۶۰۰ ساخته شده باشد، مانند بسیاری از تصاویر دیگر این آلبوم.[۱۶] انوار سهیلی تنها پس از سلطنت شاهزاده تکمیل شد. مینیاتور نانها لزوماً نباید قبل از سال ۱۶۰۵ اضافه شده باشد؛ بنابراین هیچ مدرکی وجود ندارد که نانها در کارگاه نقاشی سلیم در الله‌آباد حاضر بوده باشد. البته دور از ذهن هم نیست. کارهای بعدی او تقریباً منحصراً پرتره هستند. همه آن‌ها متعاقباً توسط هنرمندان دیگر قاب شدند و در آلبوم‌های مختلف ادغام شدند.

  • پرتره یک پیرمرد، حدود ۱۵۹۵–۱۶۰۰. آلبوم سلیم. متروپولیتن موزه هنر ۲۰۱۹٫۱۵۹ اندازه تصویر ۱۲٫۷ × ۶٫۸ سانتی‌متر. املای نام او، در اینجا متفاوت است ولی گرچه نام نانها بدون علامت «آ» طولانی در انتهای آن آمده، می‌توان تصور کرد که منظور دقیقاً این نقاش است.
  • زاهد خان. حدود ۱۶۰۶. مجموعه قدیمی اکسل روم؛ مکان نامعلوم اندازه تصویر ۷٫۴ × ۱۵ سانتی‌متر. زیرنویس: اثر نانها. پرتره زاهد خان. احتمالاً این پسر صادق خان اهل هرات است. پس از مرگ پدرش به دربار مغول آمد و اندکی پیش از مرگ اکبر به او لقب خان اعطا شد. آخرین خبر او از مدخلی در جهانگیرنامه در فوریه ۱۶۰۷ است[۱۷][۱۸]

حمله شیر[ویرایش]

برخورد شکار با شیر و حمله شیر ظاهراً موضوع مورد علاقه نقاش بود. با این حال، ما فقط دو تصویر داریم که به‌طور قابل تأیید با نام نانها برچسب گذاری شده‌است.

  • انوار سهیلی، حدود ۱۶۰۴–۱۰۱۰. در کتابخانه بریتانیا ۱۸۵۷۹، fol 280v.

یک شیر زن کشاورز را که با یک شاهزاده فرار کرده بود، می‌کشد.[۱۹]

  • حمله یک شیر به یک شکارچی، حدود 1605.[۲۰] کتابخانه عمومی فیلادلفیا، لوئیس ام ۳۶. اندازه تصویر ۱۹ × ۲۹ سانتی‌متر. روی ابریشم نقاشی شده‌است.[۲۱]

به گزارش اس پی ورما، دو اثر دیگر از نانها در موزه ایالتی بارودا و گالری تصاویر وجود دارد که جهانگیر و شاهزاده خرم در حال کشتن یک شیر و روی هر دوی آنها «عمال نانها» نوشته شده‌است. هیچ‌کدام از آنها منتشر نشده‌است.[۲۲] Milo C. Beach و SP Verma همچنین تصویری بی‌نام از حدود سال ۱۶۱۵ در موزه هندی کلکته را به نانها نسبت می‌دهند که شلیک جهانگیر به چشم یک شیر را نشان می‌دهد.[۲۳]

  • Ein Löwe tötet die untreue Ehefrau. Anwār-i Suhaylī ۱۶۰۴-۱۰.
    Ein Löwe tötet die untreue Ehefrau. Anwār-i Suhaylī ۱۶۰۴-۱۰.
  • Ein Löwe greift einen Jäger an. Free Library of Philadelphia.
    Ein Löwe greift einen Jäger an. Free Library of Philadelphia.
  • Jahāngīr auf der Jagd.
    Jahāngīr auf der Jagd.

کپی یک حکاکی از فلاندر[ویرایش]

آخرین قضاوت، حدود ۱۶۰۵، در خمسه اثر میرعلی شیر نوایی. صحنه رستاخیز بعداً در قسمت 5b اضافه شد. کتابخانه سلطنتی قلعه ویندزور، RCIN 1005032.d. اثر نانها و منوهر. اندازه تصویر ۲۲٫۴ × ۱۴٫۸ سانتی‌متر.[۲۴] متن به زبان جغتای در اوایل سال ۱۴۹۲ در هرات کپی شد، اما تقریباً تمام فضای صفحه برای تصاویر خالی ماند. پس از یک تاریخ پر حادثه، نسخه خطی به دربار گورکانی رسید، جایی که نانها این صحنه آخرین داوری را به همراه همکارش منوهر اضافه کرد. این هنرمند الگوی نقاشی را از یک حکاکی روی مس اثر آدریان کولارت[۲۵] که در اواخر قرن شانزدهم نقاشی شده بود، الهام گرفت. این تصویر یحتمل از فلاندر و به همراه هیئت‌های یسوعی به دربار اکبر راه یافت. نقاشان در هنگام ساختن کپی‌ها به‌طور جدی به الگوی خود پایبند نبودند، بلکه تزئین‌های خود را ابداع کردند. این بیش از همه شامل بازتولید رنگ می‌شود، با رنگ‌های روشن و با سایه‌های خاکستری اثر متمایز است. همه افراد کمی بزرگتر از نسخه اصلی نشان داده می‌شوند، تعداد آنها کاهش یافته‌است. هنرمندان گورکانی در نسخه خود، به‌طور قابل توجهی تأکید بر گره‌های عضلانی افراد در حکاکی را کاهش دادند و در نتیجه شکل نرم تری به چهره‌ها دادند.[۲۶] صحنه رستاخیز هیچ ارتباطی با متن اطراف ندارد. با این حال، یک قطعه مصور در برگه ۳۵ ولت از همان نسخه خطی ممکن است بر انتخاب تأثیر گذاشته باشد. بحثی تخیلی بین فخرالدین رازی و شاه محمد خوارزمی دربارهٔ روز قیامت در آنجا وجود دارد.[۲۷]

  • Das Jüngste Gericht. Nānhā und Manōhar.
    Das Jüngste Gericht. Nānhā und Manōhar.
  • Adriaen Collaert: Das Jüngste Gericht, ca. 1570-1600.
    Adriaen Collaert: Das Jüngste Gericht, ca. 1570-1600.

کپی از «شتر جنگی» بهزاد[ویرایش]

مبارزه با شتر، حدود ۱۶۰۸. آلبوم گلشن، تهران، کتابخانه کاخ گلستان، شماره ۱۶۶۳. اندازه تصویر ۲۵٫۵ × ۱۵٫۶ سانتی‌متر.[۲۸] برای گورکانیان هند که خود شاخه‌ای از تیموریان بودند، کتاب‌ها، تصاویر و دیگر آثار هنری سرزمین مادری ارزش و آرمان بالایی داشت. آنها را نماد عظمت تیموری می‌دانستند که همان‌طور که لنتز و لوری می‌نویسند «نسب والای آنها و تاریخ حکمرانی آنها را به یاد می‌آورد.»[۲۹] به‌خصوص مغول‌ها بهزاد را اوج تمام هنرهای نقاشی می‌دانستند که نقاشان هندی نیز باید با آن سنجیده می‌شدند. تصویری به نام «جنگ شتر» که در آن «بهزاد فقیر و بدبخت» به‌عنوان نقاش شناخته می‌شود، قبلاً توسط میر سیدعلی در زمان اکبر کپی شده بود.[۳۰] قرار بود نانها نسخه دیگری به دستور جهانگیر تهیه کند. حاکم گورکانی شخصاً در قسمت متن نوشته‌است: «الله اکبر. این کار استاد بهزاد را دیده نانها مصور کرده حسب الحکم من جرره. جهانگیر بن اکبر پادشاه غازی سنه ۱۰۱۷.»[۳۱] این نسخه در آلبوم گلشن گنجانده شد و با نسخه اصلی یک صفحه دوگانه را تشکیل می‌دهد.[۳۲]

  • اثر بهزاد به سنه ۱۵۳۰ م.
    اثر بهزاد به سنه ۱۵۳۰ م.
  • کپی نانها به سنه ۱۰۱۷ (۱۶۰۸ م).
    کپی نانها به سنه ۱۰۱۷ (۱۶۰۸ م).

ننه در میوار[ویرایش]

اکبر قبلاً بیهوده تلاش کرده بود تا ناحیه میوار را تحت سلطه خود درآورد. جهانگیر به تلاش ادامه داد و در شانزدهم، دسامبر ۱۶۱۳، پسرش شاهزاده خرم، بعدها شاه جهان، برای فتح سرزمین رانا آمار سینگ سیسودیا راهی شد. اندکی بیش از یک سال بعد، محمد بیگ این خبر را آورد که رانا در یک مراسم رسمی در گوگوندا در ۶ اوت متعهد شده‌است باج دهد و در فوریه ۱۶۱۵ مغول‌ها رسماً ناحیه را فتح کردند.[۳۳][۳۴] نانها با شاهزاده در لشکرکشی همراه بود یا در آغاز فوریه ۱۶۱۵ به گوگوندا شتافت تا رویداد تاریخی تسلیم را در تصویری به ثبت برساند. علاوه بر این، احتمالاً در همان زمان، او برخی از مهم‌ترین چهره‌های مرتبط با لشکرکشی میوار را به تصویر کشید.

  • رانا آمار سینگ از میوار تسلیم شاهزاده خرم می‌شود، حدود ۱۶۱۵–۱۸. موزه ویکتوریا و آلبرت، IS 185-1984. اندازه تصویر ۳۱٫۳ × ۲۰٫۱ سانتی‌متر. برگه به احتمال زیاد متعلق به جهانگیرنامه بوده‌است. حاشیه که با لباس سفید فردی در سمت چپ پایین تصویر دیده می‌شود، به قسمت مربوطه در خاطرات جهانگیر اشاره دارد.[۳۵] در سمت راست تصویر نقاش خود را در حال کار در میان درباریان به تصویر کشیده‌است. شخصیت‌های مهم با حروف کوچک با نامشان مشخص شده‌اند. اسم خودش را روی کاغذ طرحش نوشت.
  • مهاراجه بهیم کانوار، حدود ۱۹–۱۶۱۵. آلبوم شاه جهان در ورسو. موزه هنر متروپولیتن، 55.121.10.2v. اندازه صفحه ۳۸٫۷ × ۲۵٫۶ سانتی‌متر. اندازه تصویر ۱۶٫۴ × ۹٫۷ سانتی‌متر. دست خط جهانگیر در لبه سمت چپ تصویر چنین است: «عمل نانها. تصویر بهیم کنوار، پسر رانا آمار سینگ، که به او لقب مهاراجه داده شده‌است.»[۳۶] در زیر پرتره، در حاشیه داخلی گل، شاه جهان نیز یادداشتی از خود به جای گذاشته‌است: «بهترین خدمتکاران ما در زمان شاهزاده ما، ماهارادجا بهیم و راجا بیکراماجیت بودند و هر دو طرف ما را گرفتند.»[۳۷] بهیم کانور از زمان فتح میوار در خدمت مغولان بود. به دستور جهانگیر به خدمت شاه جهان درآمد و حتی در زمان شورش شاه جهان علیه پدر، به او وفادار ماند. او در سال ۱۶۲۴ در جنگ با نیروهای امپراتوری درگذشت.[۳۸][۳۹]
  • سورج مال. موزه هند، کلکته. این تصویر همچنین دارای کتیبه ای است که ورما آن را به عنوان رقم جهانگیر طبقه‌بندی می‌کند: اثر نانها. تصویر سوراج مال، پسر رانا آمار سینگ.[۴۰]
  • محمد بیگ ذوالفقارخان. حدود ۱۶۱۵. صفحه ای از آلبوم مینتو. موزه ویکتوریا و آلبرت، IM.24-1925. اندازه تصویر ۱۵٫۸ × ۹٫۷ سانتی‌متر.[۴۱] کتیبه لبه سمت چپ تصویر «پرتره ذوالفقارخان. عمل نانها» به احتمال زیاد از جهانگیر است. شاه جهان در حاشیه زیر تصویر یادداشت زیر را اضافه کرده‌است: از بندگان خوب من بود. او در تیراندازی با کمان و پرتاب تیرهای گاز عالی بود. محمد بیگ قاصدی بود که خبر انقیاد رانا آمار سینگ را به جهانگیر رساند. برای این شادباش، جهانگیرشاه هدایای ارزشمندی به او داد و لقب ذوالفقارخان را به او بخشید.[۴۲]
  • سیف خان بارها. حدود ۱۶۱۵. موزه هنر متروپولیتن، نیویورک، 55.121.10.4v.[۴۳] صفحه ای از آلبوم شاه جهان. اندازه صفحه ۳۸٫۳ × ۲۶٫۲ سانتی‌متر. اندازه تصویر تقریباً ۶٫۵ × ۱۴ سانتی‌متر. کتیبه از جهانگیر: «تصویر سید سیف خان بارها. اثر نانها». نام اصلی سیف خان «علی اصغر بارها» بود. او از نزدیکان جهانگیر بود که در سال ۱۶۰۶ لقب سیف خان را به خاطر خدمات و دلاوری‌هایش به او اعطا کرده بود. او نقش اصلی را در مبارزه علیه رانا آمار سینگ بازی کرد. در سال ۱۶۱۶ بر اثر وبا درگذشت.[۴۴]
  • Rana Amar Singh unterwirft sich Prinz Khurram.
    Rana Amar Singh unterwirft sich Prinz Khurram.
  • Sūradsch Mal, Sohn von Rana Amar Singh.
    Sūradsch Mal, Sohn von Rana Amar Singh.
  • Bhīm Kunwar, Sohn von Rana Amar Singh.
    Bhīm Kunwar, Sohn von Rana Amar Singh.
  • Muhammad Beg Zulfiqār Khān.
    Muhammad Beg Zulfiqār Khān.
  • Sayf Khān Bārha.
    Sayf Khān Bārha.

دیگر کارها[ویرایش]

شاه جهان و دارا.
  • شاه جهان به همراه پسرش دارا شکوه. صفحه ای از آلبوم شاه جهان. موزه هنر متروپولیتن، نیویورک، شماره دسترسی: 55.121.10.36v.[۴۵] اندازه صفحه ۳۸٫۹ × ۲۶٫۲ سانتی‌متر. از عصر شاه جهان (متولد ۱۵۹۲) و پسرش دارا شکوه (متولد ۲۰) مارس ۱۶۱۵) تاریخ حدود ۱۶۲۰ را می‌توان به دست آورد. کتیبه جهانگیر «اثر نانها» نوشته شده‌است.[۴۶]
  • گفتگوی دو شیخ حدود ۱۶۲۰. آلبوم پترزبورگ، فول 46r. اندازه: ۹ × ۹٫۷ سانتی‌متر، بعداً گسترش یافته‌است. روی زانوی سمت راست نوشته شده‌است: تصویر شیخ بایزید. روی لباس سمت چپ نوشته شده‌است: تصویر شیخ جلال. هیچ‌یک از دو تصویر شده را نمی‌توان با قطعیت به یک شخصیت تاریخی نسبت داد. امضای نانها روی یک کاسه در پیش زمینه است.[۴۷]
  • زاهد هندو زیر درختی عبادت می‌کند. موزه ویکتوریا و آلبرت، IS.229-1951. طراحی جوهر کوچک در حاشیه با ورق طلا. اندازه کلی ۲۶٫۵×۱۶٫۵ سانتی‌متر. این نقاشی دارای ارتفاع ۶٫۵ سانتی‌متر و عرض ۶٫۷ سانتی‌متر است. بر اساس اطلاعات موزه ویکتوریا و آلبرت، این تصویر بعدها به نانها نسبت داده شد. حدود ۱۶۲۰ تا ۱۶۵۰ به عنوان تاریخ نقاشی تخمین زده شده‌است.[۴۸]

منابع[ویرایش]

  • ابوالفضل: تاریخ اکبر، ج ۱، ص ۱۳۸. ۱. اد. و ترجمه توسط Wheeler M. Thackston. کتابخانه کلاسیک مورتی هند. انتشارات دانشگاه هاروارد، توده کمبریج. ۲۰۱۵ شابک ۹۷۸-۰-۶۷۴-۴۲۷۷۵-۴.
  • ساحل، میلو کلیولند: مغول بزرگ. نقاشی‌های امپراتوری در هند ۱۶۰۰–۱۶۶۰. مؤسسه هنری استرلینگ و فرانسین کلارک، ویلیامزتاون، MA، ۱۹۷۸. ص ۱۴۷–۱۵۰. شابک ۰-۹۳۱۱۰۲-۰۱-۴.
  • ساحل، میلو کلیولند: تصویر امپراتوری. نقاشی برای دربار مغول. گالری هنر فریر، واشینگتن دی سی ۱۹۸۱. شابک ۰-۹۳۴۶۸۶-۳۷-۸.
  • بینون، لارنس، ویلکینسون، جی‌وی‌اس و گری، ریحان: نقاشی مینیاتوری ایرانی. انتشارات دوور، نیویورک ۱۹۷۱. (تکرار ۱۹۳۳)
  • جهانگیر، نور الدین محمد: جهانگیر نما. توزوک جنگیری. اد. محمد هاشم. O. O. (تهران) 1359 HŠ/۱۹۸۰.
  • جهانگیر نما. خاطرات جهانگیر امپراتور هند. ترجمه، ویرایش و حاشیه نویسی ویلر ام. تاکستون. انتشارات دانشگاه آکسفورد، نیویورک ۱۹۹۹. شابک ۰-۱۹-۵۱۲۷۱۸-۸.
  • هانام، امیلی: برخوردهای شرقی. چهار قرن نقاشی و دست نوشته از شبه قاره هند. رویال کالکشن تراست، لندن ۲۰۱۸. شابک ۹۷۸-۱-۹۰۹۷۴۱-۴۵-۴.
  • صمصام الدوله شاه نواز خان و عبدالحی: مأثیرالعماره. ۲ جلد. ترجمه H. Beveridge. انتشارات کم قیمت، دهلی 1999. ISBN 81-7536-159-X.
  • سیلر، جان: «نانها»، در: جاناتان ام. بلوم و شیلا اس. بلر (ویرایشات): دایرةالمعارف هنر و معماری اسلامی گرو. انتشارات دانشگاه آکسفورد، نیویورک ۲۰۰۹. ج ۳، ص 45f. شابک ۹۷۸-۰-۱۹-۵۳۰۹۹۱-۱. نام نویسنده فقط در نسخه آنلاین ذکر شده‌است. دیجیتالی شده.
  • شارما، GN: راجستان در طول قرون. آرشیو ایالت راجستان، بیکانر ۱۹۹۰.
  • استرانگ، سوزان: نقاشی برای امپراتور مغول. هنر کتاب ۱۵۶۰–۱۶۶۰. انتشارات V&A، لندن ۲۰۰۲. شابک ۱-۸۵۱۷۷-۳۵۸-۴.
  • تیتلی، نورا ام. مینیاتورهایی از نسخه‌های خطی فارسی. فهرست و فهرست موضوعی از نقاشی‌های ایران، هند و ترکیه در کتابخانه بریتانیا و موزه بریتانیا. انتشارات موزه بریتانیا محدود، لندن ۱۹۷۷. شابک ۰-۷۱۴۱-۰۶۵۹-۳.
  • ورما، سوم پراکاش: نقاشان مغول و آثار آنها. بررسی بیوگرافی و فهرست جامع. انتشارات دانشگاه آکسفورد، دهلی، بمبئی a. آ. ۱۹۹۴ شابک ۰-۱۹-۵۶۲۳۱۶-۹.
  • Welch, Stuart Cary: Mughal and Deccani Miniature Painting from a Private Collection, Ars Orientalis 5 (1963) 221-233.
  • ولش، استوارت کری و شیمل، آنماری: دیوان انوری: کتاب جیبی برای اکبر. موزه هنر متروپولیتن، نیویورک ۱۹۸۳. شابک ۰-۸۷۰۹۹-۳۳۱-۳.
  • ولش، استوارت کری؛ قالب، Annemarie; Swietochowski, Marie L. and Thackston, Wheeler M. : The Emperors' Album. تصاویری از هند مغول. موزه هنر متروپولیتن، هری ان آبرامز، نیویورک ۱۹۸۷. شابک ۰-۸۱۰۹-۰۸۸۶-۷.

پانویس[ویرایش]

  1. ↑ Vgl. die Inschrift einer Randillustration zu Jahāngīrs Gulschan-Album, Verma: Mughal Painters and their Works. A biographical Survey and comprehensive Catalogue. 1994, S. 128.
  2. ↑ Beach: The Imperial Image. 1981, S. 218–220.
  3. ↑ Verma: Mughal Painters and their Works. A biographical Survey and comprehensive Catalogue. 1994, S. 314, Nr. 2. Hierzu ist keine Illustration veröffentlicht.
  4. ↑ Maharaja Sawai Man Singh II City Palace Museum, Jaipur. Vgl. Beach: The Imperial Image. 1981, S. 215–217. Keine dieser Miniaturen ist bisher veröffentlicht worden.
  5. ↑ Stuart Cary Welch und Annemarie Schimmel: Anvari's Divan: A Pocket Book for Akbar. The Metropolitan Museum of Art, New York 1983, S. 105. ISBN 0-87099-331-3.
  6. ↑ ۶٫۰ ۶٫۱ John Seyller: „Nanha“, in: Jonathan M. Bloom und Sheila S. Blair (Hrsg.): The Grove Encyclopedia of Islamic Art and Architecture. Oxford University Press, New York 2009. ISBN 978-0-19-530991-1. Band III, S. 45–46.
  7. ↑ Digitalisat
  8. ↑ Digitalisat
  9. ↑ Victoria and Albert Museum, IS.2:23-1896 (Nr. 104), IS.2:51-1896 (Nr. 128) und IS.2:57-1896 (Nr. 142).
  10. ↑ Jeremiah P. Losty: The Art of the Book in India. London, The British Library 1982. Nr. 59.
  11. ↑ Akbar-nāma Victoria and Albert Museum, IS 2:57-1896.
  12. ↑ Linda York Leach: Mughal and other Indian paintings from the Chester Beatty Library. Scorpion Cavendish, London 1995. ISBN 1-900269-02-3. Band I, S. 104, Illustration S. 102, Katalog-Nr. 1.188.
  13. ↑ Vgl. Barbara Brend: The Emperor Akbar's Khamsa of Niẓāmī. The British Library, London 1995, ISBN 0-7123-0392-8.
  14. ↑ Beach: The Imperial Image. 1981, S. 223-226. Farbige Abbildung in André Godard und Basil Gray: Iran. Persische Miniaturen. Kaiserliche Bibliothek. Graphic Society, New York 1956. Tafel XXX.
  15. ↑ Abu'l Fazl, History of Akbar, Bd. 1, S. 178–179.
  16. ↑ Wright, Elaine: Muraqqaʿ. Imperial Mughal Albums from the Chester Beatty Library.Art Services International, Alexandria (Virginia) 2008, S. 61. ISBN 0-88397-154-2.
  17. ↑ Beach: The Grand Mogul. Imperial Painting in India 1600–1660. 1978, S. 149, hier eine s/w-Abbildung.
    The Jahangirnama. Memoirs of Jahangir, Emperor of India. Translated by W. M. Thackston. 1999, S. 65.
  18. ↑ Samsam-ud-daula Shāh Nawāz Khān und Abdul Hay: The Maāthir-ul-umara. Translated by H. Beveridge. 1999, Band II, S. 1020.
  19. ↑ Digitalisat[پیوند مرده]
  20. ↑ Beach: The Grand Mogul. Imperial Painting in India 1600–1660. 1978, S. 149, Nr. 50 datiert auf ca. 1615.
  21. ↑ Digitalisat
  22. ↑ Verma: Mughal Painters and their Works. A biographical Survey and comprehensive Catalogue. 1994, S. 318–319, Nr. 45 und 46.
  23. ↑ Verma: Mughal Painters and their Works. A biographical Survey and comprehensive Catalogue. 1994, S. 319, Nr. 49; Beach: The Grand Mogul. Imperial Painting in India 1600–1660. 1978, S. 150.
  24. ↑ Digitalisat
  25. ↑ Das Jüngste Gericht. Stich von Adriaen Collaert nach Jan van der Straet, 1570 – 1618. Rijks Museum Amsterdam RP-P-1982-305.
  26. ↑ Hannam: Eastern Encounters. Four Centuries of Paintings and Manuscripts from the Indian Subcontinent. 2018, S. 98–103.
  27. ↑ Hannam: Eastern Encounters. Four Centuries of Paintings and Manuscripts from the Indian Subcontinent. 2018, S. 101.
  28. ↑ Laurence Binyon, James Vere Stuart Wilkinson und Basil Gray: Persian Miniature Painting. Dover Publications, New York 1971, S. 130–131. (Repr. von 1933).
  29. ↑ Thomas W. Lentz und Glenn D. Lowry: Timur and the Princely Vision. Persian Art and Culture in the Fifteenth Century. Museum Associates, Los Angeles County Museum of Art 1989, S. 320. ISBN 0-87474-706-6. Priscilla P. Soucek: Persian Artists in Mughal India: Influences and Transformations, Muqarnas 4 (1987) 166–181, siehe S. 166.
  30. ↑ Adamova weist darauf hin, dass es sich bei diesem Bild sehr wahrscheinlich nur um die fehlerhafte Kopie eines älteren Originals von Behzād handelt. Adel Adamova and J.M. Rogers: “The Iconography of 'A Camel Fight. ’” Muqarnas 21 (2004): 1–14, siehe S. 2. ISBN 978-90-04-13964-0.
  31. ↑ Allāhu Akbar. In kār-i ustād Bihzād-rā dida Nānhā-i muṣawwir kār karda ḥasb ul-ḥukum-i man. Ḥarrarahu Ǧahāngīr ibn Akbar Pādišāh Ġāzī, sana 1017.
  32. ↑ Muhammad Hasan Simsar: Golestan Palace Library: a portfolio of miniature paintings and calligraphy. Übersetzt und ediert von Karim Imami. Zarrin & Simin Books, Teheran 2000, S. 260–261. ISBN 964-92113-2-2.
  33. ↑ The Jahangirnama. Memoirs of Jahangir, Emperor of India. Translated by W. M. Thackston. 1999, S. 165.
  34. ↑ G.N. Sharma: Rajasthan through the Ages. Rajasthan State Archives, Bikaner 1990, S. 118.
  35. ↑ Vgl. mit der Edition des Jahāngīr-nāma: Nūr ud-Dīn Muḥammad Jahāngīr: Jahāngīr-nāma. Tūzuk-i Jahāngīrī. Ed. Muḥammad Hāschim. o.  O. (Teheran) 1359 HŠ/1980, S. 156.
  36. ↑ ʿamal-i Nānhā, šabih-i Bhīm Kunwar walad-i Rānā Amar Sing ki khitāb-i mahārāǧagī yāfta bud.
  37. ↑ Bihtarin naukarān-i mā dar ayyām-i pādšāhzādagī Mahārāǧa Bhīm wa Rāǧa Bikramāǧīt budand wa har dū ba-kār-i mā āmadand.
  38. ↑ The Jahangirnama. Memoirs of Jahangir, Emperor of India. Translated by W. M. Thackston. 1999, S. 426.
  39. ↑ Welch, Schimmel, Swietochowski und Thackston: The Emperors' Album. Images of Mughal India. 1987, S. 148–149.
  40. ↑ Verma: Mughal Painters and their Works. A biographical Survey and comprehensive Catalogue. 1994, S. 317, Nr. 31. Samsam-ud-daula Shāh Nawāz Khān und Abdul Hay: The Maāthir-ul-umara. Translated by H. Beveridge. 1999, Band II, S. 880.
  41. ↑ Susan Stronge: Painting for the Mughal Emperor. The Art of the Book 1560–1660. V&A Publications, London 2002, S. 144–145. ISBN 1-85177-358-4.
  42. ↑ The Jahangirnama. Memoirs of Jahangir, Emperor of India. Translated by W. M. Thackston. 1999, S. 165.
  43. ↑ Digitalisat
  44. ↑ The Jahangirnama. Memoirs of Jahangir, Emperor of India. Translated by W. M. Thackston. 1999, S. 35 und S. 194. Samsam-ud-daula Shāh Nawāz Khān und Abdul Hay: The Maāthir-ul-umara. Translated by H. Beveridge. 1999, Band II, S. 692-693. Welch, Schimmel, Swietochowski und Thackston: The Emperors' Album. Images of Mughal India. 1987, S. 122, Nr. 21.
  45. ↑ Digitalisat
  46. ↑ Welch, Schimmel, Swietochowski und Thackston: The Emperors' Album. Images of Mughal India. 1987, S. 194–195.
  47. ↑ Gauvin Bailey in Habsburg, Francesca von (Hrsg.): The St. Petersburg Muraqqaʿ. Album of Indian and Persian Miniatures from the 16th through the 18th Century and Specimens of Persian Calligraphy by ʿImād al-Ḥasanī. Leonardo Arte, Milano 1996, S. 71, Tafel 61. ISBN 88-7813-607-7.
  48. ↑ Digitalisat
برگرفته از «https://fa.wikipedia.org/w/index.php?title=نانها&oldid=38763929»