مطالعات فلسطین

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

فلسطین‌شناسی یا مطالعات فلسطین (به انگلیسی: Palestine studies)، رشته‌ای میان-رشته‌ای است که به تحقیق و مطالعه تمدن، تاریخ، ادبیات، هنر و فرهنگ مردم فلسطین می‌پردازد. این رشته بخشی از حوزه وسیع تر شرق‌شناسی محسوب می‌شود.

مطالعات فلسطین با مطالعات عربی که مطالعهٔ فرهنگ عربی، به‌طور خاص زبان و ادبیات عرب است، تفاوت دارد. مطالعات فلسطین با رشته‌های انسان‌شناسی، مطالعات پسااستعماری، مطالعات جنسیتی، مطالعات فرهنگی و ادبیات انگلیسی و تطبیقی مرتبط می‌شود.[۱]

زمینه[ویرایش]

رشته مطالعات فلسطین از زمان پیدایش به‌طور قابل توجهی تکامل یافته‌است. قبل از اواخر دهه ۱۹۸۰، مطالعه فلسطین از طریق نظریه‌های اجتماعی غربی انجام می‌شد که بر مأموریت مهاجران و استعمارگران اروپایی برای هدایت بومیان به سمت مدرنیته تأکید می‌کرد.[۲]

ظهور باستان‌شناسی کتاب مقدس در قرن ۱۹، که توسط قدرت‌های اروپایی که برای کنترل فلسطین رقابت می‌کردند، به کاوش‌های باستان‌شناسی گسترده و تسلط بر مطالعات کتاب مقدس منجر شد.[۳] تأسیس صندوق اکتشاف فلسطین در سال ۱۸۶۵ و متعاقب آن حفاری مکان‌های اصلی در دوران طلایی باستان‌شناسی کتاب مقدس در دهه ۱۹۲۰، رشته‌های باستان‌شناسی و مطالعات کتاب مقدس را شکل داد.[۴]

شرق‌شناسی تأثیر بسزایی بر تلقی جهان غرب از فلسطین و مردم آن داشته‌است. اثر ادوارد سعید دربارهٔ شرق‌شناسی، نگرش‌ها و کلیشه‌های منفی را که نویسندگان و خاورشناسان غربی نسبت به شرق، از جمله فلسطین داشتند، برجسته کرد.[۵]

در سال‌های اخیر، تحولی در مطالعه اسرائیل، کشورهای عربی و در فلسطین و اسرائیل رخ داده‌است[۶] حرکتی به سمت تاریخ اجتماعی و فرهنگی در مطالعه فلسطین پسین عثمانی و دوران قیمومیت، بررسی مسائل جنسی، طبقه، نژاد و سلطه صورت قابل ملاحظه‌است.[۷][۸]

مراکز دانشگاهی[ویرایش]

مجلات علمی[ویرایش]

جستارهای وابسته[ویرایش]

منابع[ویرایش]

  1. ↑ Penslar, Derek (2021-12-31), Bashir, Bashir; Farsakh, Leila (eds.), "Chapter Seven: Toward a Field of Israel/Palestine Studies.", The Arab and Jewish Questions, Columbia University Press: 178, doi:10.7312/bash19920-009, ISBN 978-0-231-55299-8, retrieved 2024-01-24
  2. ↑ Sa’di, A. H. , & Masalha, N. (2023). Decolonizing the study of Palestine: Indigenous Perspectives and Settler Colonialism after Elia Zureik. Bloomsbury Publishing. https://www.doi.org/10.5040/9780755648337
  3. ↑ 1. Gorringe T. The use of the Bible in dialectical theology. In: Riches J, ed. The New Cambridge History of the Bible. New Cambridge History of the Bible. Cambridge University Press; 2015:220-232. https://doi.org/10.1017/CHO9780511842870.016
  4. ↑ Heather, J. , Sharkey. (2021). Introduction Part III European Soft Power and Christian Cultures at the Crossroads in Mandate Palestine. 249-254. https://www.doi.org/10.1007/978-3-030-55540-5_12
  5. ↑ Elsheikh, S. H. M. , & Habiba, O. H. M. (2023). The Impact of Orientalists on the Formation of Western Public Opinion on the Islamic Religion and Arab Peoples. International Journal of Academic Research in Business and Social Sciences, 13(6), 742 – 753. http://dx.doi.org/10.6007/IJARBSS/v13-i6/17464
  6. ↑ F. , Blanc. (2022). In the Shadow of War: The Journal of Palestine Studies as Archive. Journal of Palestine Studies, 1-22. https://www.doi.org/10.1080/0377919x.2022.2050630
  7. ↑ Kiswani, L. , Naber, N. , & Shoman, S. (2023). Palestine is Ethnic Studies: The Struggle for Arab American Studies in K–12 Ethnic Studies Curriculum. Journal of Asian American Studies 26(2), 221-231.https://doi.org/10.1353/jaas.2023.a901070
  8. ↑ Irving, Sarah. The Social and Cultural History of Palestine: Essays in Honour of Salim Tamari, Edinburgh: Edinburgh University Press, 2023. https://doi.org/10.1515/9781399503631
برگرفته از «https://fa.wikipedia.org/w/index.php?title=مطالعات_فلسطین&oldid=39080850»