مرکز اسناد حقوق بشر ایران

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
مرکز اسناد حقوق بشر ایران
تأسیس۲۰۰۴
گونهسازمان غیرانتفاعی 501(c)۳
مکان
زمینه‌هاگردآوری اسناد مربوط به نقض حقوق بشر
وبگاه

مرکز اسناد حقوق بشر ایران یک سازمان غیرانتفاعی قابل استناد در نیوهیتون، کنتیکت است. این سازمان توسط گروهی از متخصصان، کنشگران و تاریخدانان در زمینه حقوق بشر ایجاد شد تا اسناد مربوط به نقض حقوق بشر در ایران را جمع‌آوری کنند و مسئولیت‌پذیری، احترام به حقوق بشر و حاکمیت قانون در ایران را ارتقاء دهند. هیئت مدیره این سازمان شامل پیام اخوان (دانشگاه مک‌گیل)، لارنس داگلاس (دانشگاه آمهرست) و اوون فیس (دانشگاه ییل) است.

در سال ۲۰۰۴ و با تأکید دولت آمریکا بر روی وضعیت حقوق بشر در ایران، رویا حکاکیان، پیام اخوان و رامین احمدی «مرکز اسناد حقوق بشر ایران» را با بودجه ابتدایی یک میلیون دلار از سوی وزارت خارجه آمریکا تأسیس کردند.[۱][۲]

اهداف و فعالیت‌ها[ویرایش]

این سازمان چهار هدف کلی دارد.

نخست، گردآوری یک گزارش همه‌جانبه و واقع‌گرایانه از وضع حقوق بشر در ایران و برپایه این گزارش، پاسخ‌گویی و مسئولیت‌پذیری ناقضان حقوق بشر را خواستار شدن.

دوم، بایگانی این گزارش قراردادن آن در دسترس عموم برای اهداف آموزشی یا تحقیقاتی.

سوم، ارتقاء مسئولیت‌پذیری، احترام به حقوق بشر و حاکمیت قانون در ایران.

چهارم، تشویق به گفتگوی آگاهانه دربارهٔ وضعیت حقوق بشر در ایران میان ادیبان و عموم مردم ایران و خارج از کشور.

منابع مالی[ویرایش]

وزارت امور خارجه ایالات متحده منبع اصلی تامین‌کننده منابع مالی این سازمان است و این سازن با بودجه ابتدایی یک میلیون دلار از سوی وزارت خارجه آمریکا تأسیس شد. پس از آن به این مرکز سالانه بودجه نیم میلیون دلاری از سوی دولت آمریکا اختصاص داده شده‌است.[۱][۲] پس از انتخابات ریاست جمهوری سال ۸۸ دولت کانادا نیز از این سازمان حمایت مالی کرد.[۳] همچنین سازمان‌ها خصوصی و اهداکنندگان فردی نیز از این سازمان حمایت می‌کنند.

بررسی حقوق بشر[ویرایش]

این سازمان در حال حاضر دارای دو برنامه اساسی است: (۱) یک تحقیق، تجزیه و تحلیل و گزارش برنامه حقوق بشر و (۲) یک پایگاه اطلاعاتی بزرگ، به نام مجموعه عادل که ایرانیان درون ایران و در سراسر جهان در دسترس افراد باشد.

مجموعه عادل پایگاه داده‌ای از اسناد، عکس‌ها و فیلم‌های مربوط به وضعیت حقوق بشر در ایران از سال ۱۳۵۷ است. این به ویژه برای مدافعان حقوق بشر محلی ایران اهمیت دارد تا بتواند به اطلاعات مربوط به وضعیت حقوق بشر که توسط دولت ایران سرکوب شده، دسترسی یابد.

واکنش جمهوری اسلامی ایران[ویرایش]

مرکز اسناد حقوق بشر ایران توسط وزارت کشور ایران در فهرست ۶۰ سازمان خرابکار قرار گرفته‌است.[۴] در پاییز سال ۱۳۸۸، روزنامه کیهان این سازمان را محکوم‌کرد.[۵] روزنامه کیهان یک روزنامه محافظه‌کار ایرانی است.

منابع[ویرایش]

  1. ۱٫۰ ۱٫۱ «Iran: Conditions for Religious Freedom Deteriorating».
  2. ۲٫۰ ۲٫۱ Becker، Arielle Levin (۲۰۰۵-۰۱-۰۹). «Thinking of Home And of Human Rights» (به انگلیسی). The New York Times. شاپا 0362-4331. دریافت‌شده در ۲۰۲۳-۰۵-۰۲.
  3. IHRDC (14 July 2014). "The Iran Human Rights Documentation Center Welcomes Rod Sanjabi as Executive Director". IranHRDC.org. Archived from the original on 30 September 2014. Retrieved 24 September 2014.
  4. "60 Subversive Organizations". Fars News Agency. 5 January 2010. Archived from the original on 7 January 2010. Retrieved 5 January 2010.
  5. "Condemning IHRDC" (PDF). Kayhan News. Archived from the original (PDF) on 2 June 2010. Retrieved 18 October 2009.

پیوند به بیرون[ویرایش]