مدیریت پایدار سرزمین

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

مدیریت پایدار سرزمین (به انگلیسی: Sustainable land management) به شیوه‌ها و فن‌آوری‌هایی اشاره دارد که با هدف ادغام مدیریت سرزمین، آب و دیگر منابع زیست‌محیطی برای برآوردن نیازهای انسان و در عین حال تضمین پایداری طولانی‌مدت، خدمات بوم‌سازگان، تنوع زیستی و معیشت انجام می‌شوند. این اصطلاح، به عنوان مثال، در برنامه‌ریزی منطقه‌ای و حفاظت از خاک یا محیط زیست، و همچنین در مدیریت اموال و املاک استفاده می‌شود.

بانک جهانی مدیریت پایدار سرزمین را به عنوان فرآیندی در یک محیط باردار بین حفاظت محیط زیست و ادعای تضمین خدمات بوم‌سازگان از یک سو تعریف می‌کند. از سوی دیگر، بهره‌وری کشاورزی و جنگلداری با توجه به رشد جمعیت و افزایش فشار در کاربری اراضی است.

نیاز برای مدیریت پایدار سرزمین[ویرایش]

در سپتامبر ۲۰۲۰، دانشمندان یک نقشه جهانی تعاملی از مناطق خشکی منتشر کردند که در آن مناطق حفاظت‌شده به عنوان یک «شبکه ایمنی جهانی» یا - به عنوان یک بهبود تدریجی - مدیریت پایدارتر به دستیابی به اهداف مختلف آب و هوا و حفاظت کمک می‌کند.[۱][۲]

منابع[ویرایش]

  1. "Protecting half the planet could help solve climate change and save species". Science News. 4 September 2020. Retrieved 8 October 2020.
  2. Dinerstein, E.; Joshi, A. R.; Vynne, C.; Lee, A. T. L.; Pharand-Deschênes, F.; França, M.; Fernando, S.; Birch, T.; Burkart, K. (1 September 2020). "A "Global Safety Net" to reverse biodiversity loss and stabilize Earth's climate". Science Advances (به انگلیسی). 6 (36): eabb2824. Bibcode:2020SciA....6.2824D. doi:10.1126/sciadv.abb2824. ISSN 2375-2548. PMC 7473742. PMID 32917614.