مدل شکست دی‌الکتریک

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

مدل شکست دی‌الکتریک (به انگلیسی: Dielectric breakdown model) یک مدل ریاضیاتی ماکروسکپی است که ترکیبی از مدل انتشار تراکم محدود و میدان الکتریکی می‌باشد. این مدل توسط Niemeyer ،Pietronero و Weismann در سال ۱۹۸۴ توسعه داده شد.[۱] این مدل‌ها شکست الکتریکی جامدات، مایعات و حتی گازها و نحوه‌ی شکل‌گیری خودهمانندی نقش‌های لیختنبرگ را توضیح می‌دهند.

پانویس[ویرایش]

  1. Niemeyer, L.; Pietronero, L.; Wiesmann, H. J. (1984-03-19). "Fractal Dimension of Dielectric Breakdown". Physical Review Letters. American Physical Society (APS). 52 (12): 1033–1036. Bibcode:1984PhRvL..52.1033N. doi:10.1103/physrevlett.52.1033. ISSN 0031-9007.

منابع[ویرایش]