متیل ۲-کلروآکریلات

متیل ۲-کلروآکریلات
	نام آیوپاک ارجح Methyl 2-chloroprop-2-enoate
	دیگر نام‌ها *2-Chloro-2-propenoic acid methyl ester Chloroacrylic acid methyl ester; Chloroacrylic acid methyl ester; 2-Propenoic acid 2-chloro- methyl ester; Acrylic acid 2-chloro- methyl ester; Methyl 2-chloro-2-propenoate; Methyl 2-chloropropenoate; Methyl alpha-chloroacrylate; Methyl-alpha-chloroacrylate; Propenoic acid 2-chloro- methyl ester ;
شناساگرها
شماره ثبت سی‌ای‌اس	۸۰-۶۳-۷
پاب‌کم	۶۶۵۹
کم‌اسپایدر	۶۴۰۷
UNII	47PG4L077J
جی‌مول-تصاویر سه بعدی	Image 1
	SMILES COC(=O)C(=C)Cl ;
خصوصیات
فرمول مولکولی	C4H5ClO۲
جرم مولی	۱۲۰٫۵۳ g mol−1
شکل ظاهری	مایع بی رنگ
چگالی	1.189 g/cm3 at 68 درجه فارنهایت (20 درجه سلسیوس)
دمای جوش	۵۲ درجه سلسیوس؛ ۱۲۶ درجه فارنهایت؛ ۳۲۵ کلوین at 51.0 mmHg
انحلال‌پذیری در آب	نامحلول در آب
	به استثنای جایی که اشاره شده‌است در غیر این صورت، داده‌ها برای مواد به وضعیت استانداردشان داده شده‌اند (در 25 °C (۷۷ °F)، ۱۰۰ kPa)
	Infobox references

متیل ۲-کلروآکریلات یک مایع بی‌رنگ است که در ساخت پلیمرهای اکریلیک مانند پلی‌متیل‌متاکریلات استفاده می‌شود. همچنین به عنوان یک مونومر برای پلیمرهای خاص استفاده می‌شود.^[۲]

متیل ۲-کلروآکریلات ماده ای قابل پلیمری‌شدن، نامحلول در آب و محرک پوست، چشم و ریه است. استنشاق بخارات این ماده باعث ادم ریوی می‌شود. مقادیر کمی از آن روی پوست باعث ایجاد تاول‌های بزرگ می‌شود.^[۱]

۲-آمینوتیازولین-۴-کربوکسیلیک اسید، یک واسطه در سنتز صنعتی ال-سیستئین، از واکنش تیواوره با متیل ۲-کلروآکریلات است.^[۳]

منابع[ویرایش]

↑ ^۱٫۰ ^۱٫۱ ^۱٫۲ U.S. Environmental Protection Agency. 1998. Extremely Hazardous Substances (EHS) Chemical Profiles and Emergency First Aid Guides. Washington, D.C. : U.S. Government Printing Office
↑ "Cameo Chemicals". Retrieved 26 May 2012.
↑ Karlheinz Drauz, Ian Grayson, Axel Kleemann, Hans-Peter Krimmer, Wolfgang Leuchtenberger, Christoph Weckbecker (2005), Ullmann's Encyclopedia of Industrial Chemistry, Weinheim: Wiley-VCH, doi:10.1002/14356007.a02_057.pub2{{citation}}: نگهداری یادکرد:نام‌های متعدد:فهرست نویسندگان (link)

[EPA-1] ۱٫۰ ^۱٫۱ ^۱٫۲ U.S. Environmental Protection Agency. 1998. Extremely Hazardous Substances (EHS) Chemical Profiles and Emergency First Aid Guides. Washington, D.C. : U.S. Government Printing Office

[2] "Cameo Chemicals". Retrieved 26 May 2012.

[3] Karlheinz Drauz, Ian Grayson, Axel Kleemann, Hans-Peter Krimmer, Wolfgang Leuchtenberger, Christoph Weckbecker (2005), Ullmann's Encyclopedia of Industrial Chemistry, Weinheim: Wiley-VCH, doi:10.1002/14356007.a02_057.pub2{{citation}}: نگهداری یادکرد:نام‌های متعدد:فهرست نویسندگان (link)

[۱]

[۲]

[۳]