لالی سوکولوف

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
لالی سوکولوف
نام هنگام تولدلودویگ آیزنبرگ
زادهٔ۲۸ اکتبر ۱۹۱۶
کرمپاخی
درگذشت۳۱ اکتبر ۲۰۰۶ (۹۰ سال)
ملبورن
ملیتپادشاهی مجارستان
دیگر نام‌ها"لالی"

لودویگ (لالی) سوکولوف (انگلیسی: Lale Sokolov; ۲۸ اکتبر ۱۹۱۶ – ۳۱ اکتبر ۲۰۰۶)،که با نام بدو تولد لودویگ آیزنبرگ در اسلواکی به دنیا آمد، بازرگان استرالیایی، اتریشی-مجارستانی و بازمانده هولوکاست بود.[۱]

زندگی‌نامه[ویرایش]

لالی سوکولوف، در روز ۲۸ اکتبر ۱۹۱۶ در کرمپا، پادشاهی مجارستان (کرمپاخی کنونی،[۲] اسلواکی)[۳] با نام بدو تولد لودویگ آیزنبرگ به دنیا آمد. او با قصد جلوگیری از تشدید آزار و اذیت یهودیان، به حزب مردم اسلواکی پیوست. در ماه آوریل ۱۹۴۲، به عنوان بخشی از مشارکت دولت اسلواکی در هولوکاست به اردوگاه آشویتس تبعید شد.[۲] به محض رسیدن به اردوگاه مرگ، شماره ۳۲۴۰۷ را روی دستش خالکوبی کردند.[۲] او قرار بود برای ساختن بلوک‌های مسکونی جهت توسعه ارودگاه کار کند ولی به زودی به بیماری حصبه مبتلا شد.[۳] پس از بهبودی، به عنوان یکی از افراد خالکوب اردوگاه (کارگر خالکوبی) به کار گماشته شد.[۳] بدین ترتیب او عضوی از پولیتیش آبتایلونگ بود و یک افسر اس اس برای نظارت بر او اختصاص داده شد.[۳] شغل او بدین مفهوم بود که «نسبت به دیگر زندانیان، یک گام دورتر از مرگ فاصله دارد» و از برخی مزایا همچون اتاق یک‌نفره، سهمیه غذای بیشتر و وقت آزاد هنگامی که کارش به اتمام می‌رسید، برخوردار شد.[۳]

هنگام حضور در اردوگاه، با همسر آیندهٔ خود گیزلا «گیتا» فورمان مواجه شد. او هم چنین وارد رد وبدل کردن اجناس غیرمجاز با زندانیان، افسران اس اس و افراد محلی شده بود.[۳]

دو روز قبل از آزاد سازی آشویتس توسط ارتش شوروی در روز ۲۷ ژانویه ۱۹۴۵، سوکولوف به اردوگاه کار اجباری ماوتهاوزن منتقل شد.[۲] در ماوتهاوزن، هویت یهودی او ناشناخته بود. هنگامی که توسط یکی از زندانی‌ها لو رفت، با موفقیت منکر آن شد و دو همدست خود را تحریک کرد تا فرد خائن را در غلتک‌های کارخانه فولاد به قتل برسانند.[۴] او از اردوگاه کار اجباری گریخت و به زادگاهش، که آن موقع بخشی از چکسلواکی بود، بازگشت.[۲][۳] او که تنها نشانه ای که از همسر آینده اش داشت، نام گیتا فورمان بود، برای جستجوی او به براتیسلاوا، محل اصلی ورود برگشت بازماندگان، رفت.[۳] کمی بعد، این زوج در سال ۱۹۴۵ ازدواج کردند و او نام خانوادگی خود را از آیزنبرگ به سوکولوف، که نامی روسی به نظر می‌رسید، تغییر داد.[۳] او سپس یک کارخانه در براتیسلاوا راه اندازی کرد.[۲][۳] طی این مدت، او در جمع‌آوری پول برای حمایت از ایجاد کشور اسرائیل، مشارکت داشت.[۳] این فعالیت و ملی شدن صنایع توسط دولت کمونیستی وقت چکسلواکی، منجر به توقیف کسب و کار و زندانی شدن او شد.[۳] او بعدها آزاد شد و این زوج در سال ۱۹۴۸، به استرالیا مهاجرت کردند.[۲]

در استرالیا، سوکولوف و همسرش در ملبورن ساکن شدند و یک کارخانه پوشاک باز کردند.[۲] تنها فرزند آنها، گری، در سال ۱۹۶۱ به دنیا آمد.[۳] با وجود اینکه همسرش، چند مرتبه به اروپا سفر کرد، سوکولوف هرگز به آنجا بازنگشت.[۳] در پی مرگ گیتا در سال ۲۰۰۳، سرانجام احساس کرد قادر است در مورد تجربهٔ خود در زمان جنگ صحبت کند، زیرا خوف داشت که به عنوان یک همدست نازی پنداشته شود.[۲][۳]

او طی سه سال بعد با روزنامه‌نگار، هدر موریس، مصاحبه کرد که نتایج آن گفت و گوها، چاپ کتاب خالکوب آشویتس در سال ۲۰۱۸ بود.[۵][۶] سوکولوف در سال ۲۰۰۶ درگذشت.[۳]

پانویس[ویرایش]

منابع[ویرایش]

  1. Kenneally, Christine. "'The Tattooist of Auschwitz' and the History in Historical Fiction". The New York Times.
  2. ۲٫۰ ۲٫۱ ۲٫۲ ۲٫۳ ۲٫۴ ۲٫۵ ۲٫۶ ۲٫۷ ۲٫۸ Morris, Heather (10 January 2007). "Obituary: Lale Sokolov". The Guardian. Retrieved 8 January 2018.
  3. ۳٫۰۰ ۳٫۰۱ ۳٫۰۲ ۳٫۰۳ ۳٫۰۴ ۳٫۰۵ ۳٫۰۶ ۳٫۰۷ ۳٫۰۸ ۳٫۰۹ ۳٫۱۰ ۳٫۱۱ ۳٫۱۲ ۳٫۱۳ ۳٫۱۴ ۳٫۱۵ Prasad, Ritu (8 January 2018). "The Tattooist of Auschwitz - and his secret love". BBC News. Retrieved 8 January 2018.
  4. Kenneally, Christine (2020-02-15). "The fabulist of Auschwitz". The Monthly. Retrieved 2022-07-02.
  5. Witek-Malicka, Wanda (2018). "Fact-checking "The Tattooist of Auschwitz" - Memoria [EN] No. 14 (11/2018)". view.joomag.com (به انگلیسی). Auschwitz-Birkenau State Museum. Retrieved 2020-05-18.{{cite web}}: نگهداری CS1: url-status (link)
  6. Hirsh, Anna; Láníček, Jan; Mitschke, Samantha; Shields, Kirril (2020). "The Tattooist of Auschwitz and the Trivialisation of the Holocaust: A Roundtable Discussion" (PDF). Australian Journal of Jewish Studies. 32.