قلعه درسدن

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
قلعه درسدن
Map
اطلاعات کلی
موقعیتدرسدن، آلمان
آغاز ساخت۱۵۳۳–۱۵۳۵ (Georges Gate)
۱۵۶۵–۱۵۶۷ (Chancellery)
۱۵۸۶–۱۵۹۱ (Court's stall)
۱۵۸۹–۱۵۹۴ (Castle's yard)
۱۷۰۵–۱۷۰۸ (Taschenbergpalais)
۱۹۴۵ (محافظت)
1991 [Start of WW2 reconstruction] (برج)
۲۰۰۴ (موزه)
۲۰۱۳ (Reconstructed)
پایان۱۸۹۹
طراحی و ساخت
دیگر طراحانGeorge, Duke of Saxony
Maurice, Elector of Saxony
Augustus, Elector of Saxony
Paul Buchner
آگوست دوم لهستان

قلعه درسدن یا کاخ سلطنتی (آلمانی: Dresdner Residenzschloss یا Dresdner Schloss) یکی از قدیمی‌ترین ساختمان‌ها در درسدن، آلمان است. برای تقریباً ۴۰۰ سال، محل اقامت انتخاب کنندگان (۱۵۴۷–۱۸۰۶) و پادشاهان (۱۸۰۶–۱۹۱۸) ساکسونی از تبار آلبرتین از خانواده وتین بود. این قلعه برای سبک‌های مختلف معماری که در آن استفاده شده، از باروک تا نئو رنسانس شناخته شده‌است.

امروز، قلعه مسکونی کلکسیون‌هایی از موزه ای است که شامل موزه کهن و جدید گرین والت، اتاق سکه‌شناسی، مجموعه‌ای از چاپ، نقاشی‌ها و عکس‌ها و اسلحه‌خانه شهر با اتاق ترکیه است. همچنین یک کتابخانه هنری و مدیریت مجموعه‌های هنری دولتی شهر درسدن را در خود دارد.

تاریخ[ویرایش]

قلعه اصلی یک برج رومی است که در حدود سال ۱۲۰۰ ساخته شده‌است. Hausmannsturm در ابتدای قرن پانزدهم ساخته شد. از ۱۴۶۸ تا سال ۱۴۸۰ به وسیله سازنده اصلی، آرنولد فون وستفلن گسترش یافت و به ساختمانی سرپوشیده چهار جهته تبدیل شد. در اواسط قرن ۱۶، اضافاتی به سبک رنسانس افزوده شد.

پس از آتش‌سوزی بزرگی در سال ۱۷۰۱، آگوستوس دوم قدرتمند، قسمت اعظمی از قلعه را در سبک باروک بازسازی کرد.[۱] اتاق‌های کلکسیون در این زمان در قسمت بالایی ساخته شده‌اند. اتاق نقره‌ای، اتاق هرالد و Pretiosensaal ساخته‌شده از ۱۷۲۳–۱۷۲۶ بود و Kaminzimmer , Juwelenzimmer (اتاق جواهر)، اتاق عاج و اتاق برنز از ۱۷۲۷–۱۷۲۹ ساخته شده‌است.[۱]

هشتصدمین سالگرد دودمان وتین، خانواده حاکم ساکسونی تصمیم به بازسازی بنا بین سال ۱۸۸۹ و ۱۹۰۱ بازسازی شد. یک بازسازی نئو رنسانس به عهده گرفته شد که به دنبال آن مدرنیزاسیون‌های مختلفی نظیر گرمایش در کف و چراغ‌های الکتریکی در سال ۱۹۱۴ صورت گرفت.[۱] در خارج از حیاط خلوت (Stallhofکه مجموعه قلعه را به با یوهانوم وصل می‌کند، نقاشی «شفاعت از شاهزادگان» توسط هنرمند ویلهلم والتر نقاشی شده‌است. نقاشی دیواری ۱۰۲ متری طول عمر نشان دهنده تاریخچه وتین است. از آنجایی که به سرعت از کهنه می‌شدند، بین سالهای ۱۹۰۴ و ۱۹۰۷ به حدود ۲۳٬۰۰۰ کاشی چینی از میسن منتقل شد.

در طول بمباران ۱۳۴۹ در فوریه ۱۹۴۵ در جنگ جهانی دوم، بیشتر قلعه به یک پوسته بدون سقف کاهش یافت. سه اتاق از گرین والت نابود شدند. با این حال در سال‌های اولیه جنگ کلکسیون‌هایی که سالم ماندند، به‌طور امن به قلعه Königstein منتقل شدند.[۱]

برای ۱۵ سال اول پس از پایان جنگ جهانی دوم هیچ تلاش برای بازسازی قلعه انجام نشد، مگر اینکه یک سقف موقت در سال ۱۹۴۶ نصب شود. ترمیم در دهه ۱۹۶۰ با نصب پنجره‌های جدید آغاز شد و پس از آن زمان به سرعت در حال رخ دادن است. بازسازی قلعه در حال انجام است و بخشی از آپارتمان‌های دولتی در سپتامبر ۲۰۱۹ بازگشایی می‌شود.[۲]

نگارخانه[ویرایش]

منابع[ویرایش]

  1. ۱٫۰ ۱٫۱ ۱٫۲ ۱٫۳ Fritz Löffler: Das alte Dresden – Geschichte seiner Bauten. 16th ed. Leipzig: Seemann, 2006,
  2. «نسخه آرشیو شده». بایگانی‌شده از اصلی در ۲۹ ژوئن ۲۰۱۹. دریافت‌شده در ۱۰ ژوئیه ۲۰۱۹.