فیزیک کارتونی

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

فیزیک کارتونی (انگلیسی: Cartoon physics) یا فیزیک پویانمایی (انگلیسی: Animation physics) اصطلاحاتی هستند برای سیستمی شوخی‌آمیز از قوانین فیزیک (و زیست‌شناسی) که در پویانمایی جایگزین قوانین عادی می‌شود تا خنده‌دار باشد.

بسیاری از مشهورترین انیمشین‌های آمریکایی، به‌ویژه آن‌هایی که متعلق به استودیوهای برادران وارنر و مترو گلدوین میر هستند، به‌طور غیرمستقیم مجموعه‌ای نسبتاً باثبات از اینگونه «قوانین» ایجاد کردند که روالی پذیرفته در کمیک انیمیشن‌ها شده‌اند. یک مثال متداول وقتی‌ست که شخصیتی کارتونی هنگام دویدن از لبه صخره‌ای رد می‌شود ولی گرانش تا زمانی که شخصیت متوجه نشده، اثر نمی‌کند.

به قولی منسوب به آرت ببیت، انیماتوری که با شرکت والت دیزنی کار می‌کرد: «پویانمایی از قوانین فیزیک پیروی می‌کند؛ مگر اینکه خلاف آن‌ها بامزه‌تر باشد.»

در سال ۱۹۹۳، استیون آر. گولد در نیو ساینتیست نوشت: «... این پدیده‌های به‌ظاهر بی‌معنی می‌توانند با قوانین منطقی مانند آن‌هایی که در دنیای ما وجود دارند، توصیف شوند. اتفاقات بی‌معنی به هیچ وجه محدود به لونیورس نیستند. قوانین حاکم بر جهان هستی خودمان اغلب متضاد با عقل سلیم به‌نظر می‌آیند.»[۱]

جستارهای وابسته[ویرایش]

منابع[ویرایش]

  1. Gould, Stephen (25 December 1993). "Looney Tuniverse: Ther is a crazy king of physics at work in the world of cartoons". New Scientist. Retrieved 26 January 2024.