فوتبال هسته‌ای
فوتبال هسته‌ای (به انگلیسی: Nuclear football) چمدانی است که رئیس‌جمهور ایالات متحده آمریکا هنگامی که دور از مراکز فرمان ثابت است برای صدور فرمان حمله یا دفاع با جنگ‌افزار هسته‌ای از آن استفاده می‌کند.
پیشینه[ویرایش]
هری ترومن باور داشت که جنگ‌افزار هسته‌ای ابزاری سیاسی است و باید تحت کنترل یک سیاستمدار باشد.[۱]
این وسیله «کمکی» طی بحران موشکی کوبا در دهه ۱۹۶۰ میلادی، بخاطر نگرانی رئیس‌جمهور آمریکا جان اف. کندی در رابطه با توانایی نسبتاً مطلق صدور فرمان حمله، توسط رئیس ستاد مشترک سه قوه طراحی شد.
خصوصیات[ویرایش]
این کیف که یک پوشش چرمی دارد حدود ۲۰ کیلوگرم وزن دارد.
محتویات[ویرایش]
به نوشته بیل گالی، یکی از مدیران پیشین ادارهٔ نظامی کاخ سفید در ۱۹۸۰ چهار چیز در فوتبال هسته‌ای وجود دارد:[۲]
- یک کارت پلاستیکی با مدار مجتمع به ابعاد ۳ اینچ (۷٫۳ سانتی‌متر) در ۵ اینچ، معروف به «بیسکویت»[۳] این کارت حاوی کُدهای ضروری موردنیاز رئیس‌جمهور در شرایط اضطراری است.[۴]
- یک پوشه کاغذی دارای ۸ تا ۱۰ برگ با موضوع دستورالعمل فعال‌سازی سیستم هشدار اضطراری
- یک کتاب شامل فهرست مکان‌های محرمانه در سراسر ایالات متحده که رئیس‌جمهور می‌تواند در مواقع اضطراری، در آنها مستقر شود. این کتاب، سیاه‌رنگ است و ابعادی در حدود ۲۳×۳۰ سانتی‌متر دارد.[۵]
- یک کتاب سیاه که شامل گزینه‌های موجود برای حملهٔ تلافی‌جویانه است.[۶][۷] ابعاد این کتاب نیز، ۲۳×۳۰ سانتی‌متر و تعداد صفحات آن، ۷۵ برگ است. نوشته‌های این کتاب به رنگ سیاه و قرمز است.[۸]
آموزش[ویرایش]
جلسه آشناسازی رئیس‌جمهور در مورد نحوه فعال‌سازی آنها پیش از مراسم تحلیف به دور از انظار عمومی و به صورت محرمانه برگزار می‌شود.[۳]
عملکرد[ویرایش]
در زمان نیاز، رئیس‌جمهور می‌تواند توسط کارت پلاستیکی، هویت خود را به عنوان فرمانده کل قوا ثابت کرده و با استفاده از کتاب سیاه، از میان گزینه‌های حمله، انتخاب کند. پس از اینکه رئیس‌جمهور گزینه حمله‌اش را از یک فهرست آماده شده طولانی انتخاب کرد، این فرمان از طریق ریاست ستاد مشترک ارتش (ایالات متحده آمریکا) به اتاق جنگ پنتاگون و بعد توسط کدهای شناسایی محرمانه به پایگاه نیروی هوایی اوففوت متعلق به فرماندهی یکپارچه مبارزاتی ایالات متحده آمریکا در ایالت نبراسکا انتقال داده می‌شود. فرمان آتش به خدمه شروع واقعی حمله با استفاده از کدهای رمزگذاری شده ارسال می‌شود که باید با کدهای محرمانه داخل گاوصندوق‌های آنها تطبیق داشته باشد.[۳]
تصمیم‌گیری[ویرایش]
اگر حمله، یک تصمیم سیاسی سنجیده طولانی مدت (مانند حمله پیش‌گیرانه) باشد، آنگاه افراد بسیاری مانند معاون رئیس‌جمهور ایالات متحده آمریکا، مشاور امنیت ملی (آمریکا)، وزیر دفاع، رئیس ستاد مشترک نیروهای مسلح و بیشتر اعضای کابینه ایالات متحده آمریکا احتمالاً در فرایند تصمیم‌گیری دخیل خواهند بود.[۳]
اما اگر آمریکا با تهدید استراتژیک قریب‌الوقوعی مواجه باشد، مثلاً اگر پرتاب یکی از موشک‌های بالستیک قاره‌پیما از جانب یک کشور متخاصم شناسایی شود و دقایقی تا رسیدن به آمریکا مانده باشد، آنگاه رئیس‌جمهور، آزادی عمل فوق‌العاده‌ای برای تصمیم‌گیری فردی، جهت آغاز حمله دارد.[۳]
انتقادها[ویرایش]
- اگر رئیس‌جمهور آمریکا در واکنش به یک هشدار اشتباه، از جنگ‌افزار هسته‌ای استفاده کند در آن صورت ناخواسته جنگ هسته‌ای آغاز می‌شود.[۱]
- اگر حمله در شب رخ دهد و رئیس‌جمهور خواب باشد با وجود تنها چند دقیقه برای تصمیم‌گیری، او حتی وقت ندارد هشیاری خود را باز یابد تا تصمیم درستی برای استفاده از جنگ‌افزار هسته‌ای بگیرد.[۱]
- در اوت ۱۹۷۴ که ریچارد نیکسون درگیر رسوایی واترگیت بود از نظر بالینی افسرده و از نظر عاطفی پريشان بود. او نوشیدنی الکلی زیادی می‌نوشید و بیشتر مواقع رفتار عجیبی از خود نشان می‌داد. اما همچنان صلاحیت پرتاب موشک های هسته‌ای را داشت.[۱]
جستارهای وابسته[ویرایش]
پانویس[ویرایش]
- ↑ ۱٫۰ ۱٫۱ ۱٫۲ ۱٫۳ زاریا گوروت (۲۱ آبان ۱۴۰۱). «جنگ جهانی سوم؛ اشتباهات هسته‌ای که نزدیک بود موجب آرماگدون شود». بی‌بی‌سی فارسی.
- ↑ Gulley, Bill (1980). Breaking Cover. Simon & Schuster. ISBN 978-0-671-24548-1.
- ↑ ۳٫۰ ۳٫۱ ۳٫۲ ۳٫۳ ۳٫۴ فرانک گاردنر-خبرنگار امور امنیتی بی‌بی‌سی (۲ بهمن ۱۳۹۵). «ترامپ و کدهای مخفی حمله هسته‌ای». بی‌بی‌سی فارسی.
- ↑ Applewhite, J. Scott (2005-05-05). "Military aides still carry the president's nuclear 'football'". USA Today. Associated Press. Archived from the original on June 28, 2012. Retrieved 2009-12-16.
- ↑ Applewhite, J. Scott (2005-05-05). "Military aides still carry the president's nuclear 'football'". USA Today. Associated Press. Archived from the original on June 28, 2012. Retrieved 2009-12-16.
- ↑ Eggen, Dan. "Cheney, Biden Spar In TV Appearances". The Washington Post, December 22, 2008. Accessed 16 December 2009.
- ↑ "Security: Sleek, sexy and oh, so safe / Utah company's attaché case is a Hollywood staple."Glen Warchol, The Salt Lake Tribune. بایگانی‌شده در ۱۸ ژوئیه ۲۰۱۲ توسط Wayback Machine
- ↑ Applewhite, J. Scott (2005-05-05). "Military aides still carry the president's nuclear 'football'". USA Today. Associated Press. Archived from the original on June 28, 2012. Retrieved 2009-12-16.
منابع[ویرایش]
- مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Nuclear football». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۱۹ ژوئن ۲۰۱۵.
- Ford, Daniel F. (1985). The Button: The Pentagon's Strategic Command and Control System. New York: Simon and Schuster. ISBN 0-671-50068-6. اُسی‌ال‌سی ۱۱۵۳۳۳۷۱.
- Gulley, Bill, and Mary Ellen Reese. (1980). Breaking Cover. New York: Simon and Schuster. ISBN 0-671-24548-1. اُسی‌ال‌سی ۶۳۰۴۳۳۱.