طرح‌های متفقین برای صنعت آلمان پس از جنگ جهانی دوم
طرح‌های متفقین برای صنعت آلمان پس از جنگ جهانی دوم (انگلیسی: Allied plans for German industry after World War II) طرح‌هایی بود که متفقین پس از جنگ جهانی دوم برای پایین آوردن ظرفیت صنعتی و مدیریت آن به آلمان تحمیل کردند.[۱]
تاریخچه[ویرایش]
در کنفرانس پوتسدام (ژوئیه-اوت ۱۹۴۵)، با رهبری ایالات متحدهٔ آمریکا و طرح مورگنتائو وزیر خزانه‌داری ایالات متحدهٔ آمریکا[۲][۳]، متفقین پیروز جنگ جهانی دوم تصمیم گرفتند نیروهای مسلح آلمان و همچنین همهٔ کارخانه‌های ساخت مهمات و صنایع غیرنظامی این کشور را که قادر به پشتیبانی از بنیهٔ نظامی آن بودند را ملغی کنند. علاوه بر این، فاتحان جنگ تصمیم گرفتند تا صنایع غیرنظامی که ممکن بود پتانسیل تبدیل به توان نظامی را داشتند را محدود کنند. محدودیت دوم «نیازهای تأمین صلح برای آلمان»، محدود شد تا بر اساس استاندارد اروپا تعریف شود. در نتیجه برای دستیابی به این هدف، هر گونه توسعهٔ صنعتی توسط اروپا متعاقباً مورد بررسی قرار گرفت تا ببینند چند کارخانهٔ آلمان با این حداقل‌ها الزامات صنعت آلمان را تأمین می‌کند.[۴]
جستارهای وابسته[ویرایش]
منابع[ویرایش]
- ↑ Knowles, Chris (29 January 2014). "Germany 1945-1949: a case study in post-conflict reconstruction". History & Policy. History & Policy. Retrieved 19 July 2016.
- ↑ Gareau, Frederick H. (1961). "Morgenthau's Plan for Industrial Disarmament in Germany". Western Political Quarterly. 14 (2): 517–534. doi:10.2307/443604. JSTOR 443604.
- ↑ Gareau, Frederick H. (1961). "Morgenthau's Plan for Industrial Disarmament in Germany". The Western Political Quarterly. 14 (2): 517–534. doi:10.2307/443604. ISSN 0043-4078.
- ↑ Henry C. Wallich. Mainsprings of the German Revival (1955) pg. 348.
- مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Allied plans for German industry after World War II». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۵ اکتبر ۲۰۱۹.