شیخ عبدالله بلیانی
| شیخ اوحدالدین عبدالله بلیانی | |
|---|---|
| زادهٔ | بلیان، کازرون، |
| درگذشت | ۶۸۳ ق بلیان، کازرون، |
| آرامگاه | بلیان، کازرون، ایران |
| محل زندگی | بلیان، کازرون |
| ملیت | ایرانی |
| دیگر نام‌ها | شیخ عبدالله بلیانی |
| پیشه | عارف، شاعر |
| دوره | قرن هفتم |
| خویشاوندان | امین‌الدین بلیانی |
اوحدالدین عبدالله بن ضیاء الدین مسعود بلیانی، عارف قرن هفتم و از فرزندزادگان شیخ ابوعلی دقاق. در بلیان کازرون متولد شد. گویند برهان العارفین شیخ صفی الدین اردبیلی به صحبت وی رسیده و شیخ او را حواله به شیخ زاهد گیلانی کرده. وی در سال ۶۸۳ قمری درگذشته است. مرقدش در بلیان می‌باشد.[۱]
نمونه اشعار[ویرایش]
حقیقت جز خدا دیدن روا نیست
که بی شک هرچه بینی جز خدا نیست
نمی‌گویم که عالم زو شده زانک
چنین نسبت به او کردن روا نیست
نه او عالم شده نه عالم او شد
همه جز او و زو چیزی جدا نیست
---
الله الله جز خدا موجود نیست
واقف این سر به جز معبود نیست
عاشقان دوست بسیارند لیک
کس چو عبدالله بن مسعود نیست
---
به کین ما کمر بندد کسی کش بخت برگردد
چو وقت مرگ مار آید به گرد رهگذر گردد
---
ما جمله وجود پاک پاکیم
نه ز آتش و باد و آب و خاکیم
---
رباعی:
| تا حق به دو چشم سر نبینم هرگز | از پای طلب می ننشینم هرگز | |
| گویند که حق به چشم سر نتوان دید | این ایشانند من چنینم هرگز |
منابع[ویرایش]
- ↑ کازرون نیوز، شیخ عبدالله بلیانی کازرونی[پیوند مرده]، ریاض العارفین، رضا قلی‌خان هدایت، مقدمه، تصحیح و تعلیقات ابوالقاسم رادفر و گیتا اشیدری، پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی ۱۳۸۵، صص ۱۹۷–۱۹۶.