شکره‌نامه

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

شکره‌نامه ماهانی، شکره، شکر، شکرنامه یا اشکره‌نامه یک کتاب بازنامه به زبان طبری اثر وشمگیر، دومین پادشاه دودمان زیاریان است.[۱] آن‌گونه که عمر خیام در کتاب نوروزنامه نوشته، شکر دربارهٔ تربیت و شکار باز نوشته شده‌بود. امروزه نسخه‌ای از این کتاب باقی نمانده‌است. دربارهٔ این کتاب گفته‌اند: با این که وشمگیر در دوران حکومتش - به موجب جنگ‌های فراوان - وقت فراغت زیادی نداشت، ولی هر زمانی که فارغ از امور مملکتی می‌شد، به شکار می‌پرداخت و در تربیت باز توانایی زیادی داشت.[۲]

منابع[ویرایش]

  1. بازنامه‌ها، دانشنامه جهان اسلام.
  2. نوری، ۴۰۲.