سبد شرمندگی

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
صندلی کوکینگ در لئومینستر، انگلستان؛ آخرین استفاده از آن سال ۱۸۰۹
قفس شرمندگی در روتن آلمان

سبد یا قفس شرمندگی (wymen pine,) و …، … صندلی‌ها و ابزارهایی بوده‌اند که در گذشته برای تنبیه زنان بی‌تمکین، پرخاشگران و کسبهٔ نادرست در انگلستان، اسکاتلند،[۱] و جاهای دیگر استفاده می‌شد.[۲] شکلی از کاج ویمن - «تنبیه زنان» بود، همان‌گونه که در «Langland's Piers Plowman» در (۱۳۷۸) به آن اشاره شده‌است. آنها ابزار تحقیر و سرزنش عمومی بودند، هم در درجهٔ اول برای جرم سرزنش یا غیبت و هم کمتر برای گناه جنسی مانند باردار شدن نامشروع یا فحشا.

این‌ها وسایل فنی مورد نیازی بودند که بخشی از روش گسترده‌تر اجرای قانون از طریق تحقیر اجتماعی را تشکیل می‌دادند. یک جایگزین رایج، حکم دادگاه برای بازخوانی جنایات یا گناهان شخص بعد از مراسم عشای ربانی یا در بازار در روز بازار یا اقدام غیررسمی مانند گونه‌ای سواری بود. این ابزارها معمولاً تولید محلی و بدون طراحی استاندارد بودند. بیشتر آنها صرفاً صندلی‌هایی بودند که می‌توانستند مجرم را به آن‌ها ببندند و بر در خانه یا محل جرمش ظاهر کنند.

جستارهای وابسته[ویرایش]

منابع[ویرایش]

  1. Underdown, David (1985). "The Taming of the Scold: Enforcement of Patriarchal Authority in Early Modern England". In Fletcher, A.; Stephenson, J. (eds.). Order and Disorder in Early Modern England. Cambridge. pp. 116–136. ISBN 0-521-25294-6.
  2. Oxford English Dictionary includes dishonest tradesmen as well as disorderly women and scolds as people for whom the cucking-stool was used and cites its use in Vienna and that "The punishment of the ducking stool cannot be inflicted in Pennsylvania." which by implication suggests that it could be used in some other parts of the USA. http://oed.com/view/Entry/58195?redirectedFrom=ducking+stool accessed 27 Nov 2012.

پیوند به بیرون[ویرایش]