ساده‌خوانی
ساده‌خوانی یا آواز اولیه (به لاتین: cantus planus) مجموعه‌ای از سرودهای مناجاتی کلیسایی است که با الحانی تقریباً یک‌نواخت و بدون موسیقی همراه خوانده می‌شود.
ضرباهنگ در ساده‌خوانی معمولاً آزادتر از ضرباهنگ وزن‌دار موسیقی‌های معمول غربی است. ساده‌خوانی نت‌نویسی ویژه خود را دارد و تعداد خطوط حامل در این نت‌نویسی به‌جای ۵ خط، ۴ خط است.
تاریخ[ویرایش]
ساده‌خوانی در سده‌های آغازین مسیحیت رایج شد و احتمالاً از موسیقی کنیسه های یهودی و بی‌گمان از دستگاه مقامی یونانی تأثیر پذیرفته‌است. و سیستم نماد گذاری خود را دارد.[۱]
نمونه[ویرایش]
منابع و پانویس‌ها[ویرایش]
- Kennedy, Michael and Kennedy, Joyce Bourne. The Concise Oxford Dictionary of Music,(5 ed.), Oxford University Press, 2007, ISBN 978-0-19-920383-3
پیوند به بیرون[ویرایش]
- ساده‌خوانی هیلدگارد فون بینگن: ای شبان روان‌ها (O pastor animarum)