رحیم شب‌خیز

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
رحیم شب‌خیز
زاده۱۳۲۵
رشت
اعضاخانه موسیقی ایران
اعضای پیشینسازمان رادیو تلویزیون ملی ایران
استودیو بل
استودیو صبا
دانشگاهمدرسهٔ عالی تلویزیون و سینما (دانشکدهٔ صدا و سیما)

رحیم شب‌خیز (زاده ۱۳۲۵ در رشتصدابردار موسیقی اهل ایران است.

زندگی‌نامه[ویرایش]

رحیم شب‌خیز در سال ۱۳۲۵ در رشت متولد شد. پس از پایان تحصیلات ابتدایی و متوسطه در سال ۱۳۴۸ به مدرسهٔ عالی تلویزیون و سینما (دانشگاه صدا و سیما) راه یافت و در رشتهٔ صدابرداری به تحصیل مشغول شد. او در سال ۱۳۵۱ تحصیلات خود را به پایان رساند و از همان زمان با استودیوهای ضبط موسیقی نظیر «استودیو بل» همکاری خود را آغاز نمود[۱] و «استودیو صبا» را راه‌اندازی کرد.[۲] وی بیش از ۲۳ سال به عنوان صدابردارِ ارکستر مجلسی تلویزیون ملی ایران و برنامه‌های مختلف، با سازمان صدا و سیما همکاری نمود.[۱] حمید شب‌خیز، مجری و مدیر شبکهٔ تلویزیون ایران (ITN) و فرید شب‌خیز، آهنگساز و تهیه‌کننده، برادران او هستند.[۳] او از اعضای[۴] هیئت مؤسس کانون صدابرداران خانهٔ موسیقی ایران است.[۲]

در اردیبهشت ۱۳۹۳ مراسم نکوداشت رحیم شب‌خیز به همراه ۲ صدابردار پیشکسوت دیگر در خانهٔ موسیقی ایران برگزار شد.[۵][۶]

آثار[ویرایش]

رحیم شب‌خیز ضبط موسیقی فیلم و آلبوم‌های موسیقی بسیاری را انجام داده‌است که از آن میان می‌توان به موارد زیر اشاره نمود:

پانویس[ویرایش]

  1. ۱٫۰ ۱٫۱ ۱٫۲ ۱٫۳ ۱٫۴ ۱٫۵ ۱٫۶ نصیری‌فر، حبیب‌الله (۱۳۸۳). مردان موسیقی سنتی و نوین ایران جلد دوم. تهران: نگاه. صص. صفحه ۴۴۹. شابک ۹۶۴-۶۱۷۴-۱۳-۲.
  2. ۲٫۰ ۲٫۱ «مؤسسان کانون صدابرداران خانه موسیقی مشخص شدند». خبرگزاری مهر. ۴ دی ۱۳۸۴.
  3. «همه چیز درمورد حمید شب‌خیز». ایرانیان انگلستان. ۸ آذر ۱۳۸۵.
  4. «وجود ۳۰۰ استودیوی صدابرداری غیرحرفه‌ای در ایران». همشهری آنلاین. ۱ تیر ۱۳۸۷.
  5. «نکوداشت سه تن از صدابرداران در خانه موسیقی». خبرگزاری مهر. ۱۶ اردیبهشت ۱۳۹۳.
  6. «مراسم نکوداشت سه پیش‌کشوت صدابرداری برگزار شد». تحریر نو. ۲۹ اردیبهشت ۱۳۹۳.
  7. ۷٫۰ ۷٫۱ «استودیو رحیم شب خیز». سوره سینما.
  8. «تا رهایی». TVi. بایگانی‌شده از اصلی در ۲۰ سپتامبر ۲۰۲۰. دریافت‌شده در ۱۳ نوامبر ۲۰۱۹.
  9. «موسیقی پاپ بی‌هویت شده‌است». موسیقی پارس. ۲۰ بهمن ۱۳۹۵.
  10. ۱۰٫۰ ۱۰٫۱ «رحیم شب‌خیز». Discogs.
  11. سیامک رحمانی. «آنتی حاشیه». روزنامه کارگزاران/ویستا.
  12. «زیر آسمون شهر». موسیقی ما.
  13. «دو رنگی». موسیقی ما.

منابع[ویرایش]