دی-آی‌اکس

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

دی-آی‌اکس یک افزایشگر کارای آزمایشی مبتنی‌بر مت‌آمفتامین است که توسط آلمان نازی در سال ۱۹۴۴ برای کاربردهای نظامی ساخته شد. محققی که این پروژه را بازیابی کرد، ولف کمپر، گفت که «هدف استفاده از دی-آی‌اکس بازتعریف محدودیت‌های استقامت انسان بود.»[۱] یک دوز حاوی ۵ میلی‌گرم اکسی کدون (با نام تجاری Eukodal، یک نوع ماده مخدر ضد درد)، ۵ میلی‌گرم کوکائین و ۳ میلی‌گرم متامفتامین (با نام تجاری Pervitin) بود.[۲]

پزشکان آلمانی در مورد نتایج بسیار مشتاق بودند و قصد داشتند همه سربازان آلمانی را با این قرص‌ها پوشش دهند، اما جنگ قبل از اینکه دی-آی‌اکس به تولید انبوه برسد پایان یافت،[۳] اگرچه در میان تعداد انگشت شماری از خلبانان نگر و بیبر استفاده محدودی از آن مشاهده شد.[۴]

منابع[ویرایش]

  1. Mangesh & Jason (17 November 2007). Peled, Asaf; Weiss, Sharon (eds.). "Armies Hopped Up on Drugs". Mental Floss. New York City, New York, United States of America: Minute Media (Pro Sportority (Israel) Ltd). ISSN 1543-4702. Archived from the original on 21 June 2015.
  2. Vasagar, Jeevan (19 November 2002). Rusbridger, Alan (ed.). "Nazis tested cocaine on camp inmates". The Guardian. London, United Kingdom. ISSN 0261-3077. OCLC 60623878. Archived from the original on 23 August 2013. Retrieved 19 July 2021.
  3. Ulrich, Andreas (2005-05-06). "The Nazi Death Machine: Hitler's Drugged Soldiers" (به انگلیسی). Retrieved 2022-06-25.
  4. Paterson, Lawrence (2006). Weapons of Desperation: German Frogmen and Midget Submarines of World War II. Chatham Publishing. p. 16. ISBN 978-1-86176-279-5.