دین آلفانج

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
دین آلفانج
آلفانج در ۱۹۲۲
عضو هیئت مسابقات و شرط‌بندی‌های ایالت نیویورک
دوره مسئولیت
1970s – ۱۹۷۵
همکار Joseph H. Boyd
Emil Mosbacher, Jr.
فرماندارنلسون راکفلر
نایب دادستان کل ایالت نیویورک
اطلاعات شخصی
زاده۲ دسامبر ۱۸۹۷
استانبول، امپراتوری عثمانی
درگذشته۲۴ اکتبر ۱۹۸۹ (۹۱ سال)
منهتن، نیویورک، ایالات متحده آمریکا
ملیتآمریکایی
حزب سیاسیحزب آزادی آمریکا، حزب دموکرات، حزب لیبرال نیویورک،
همسر(ان)Thalia Perry
فرزندانDean Alfange, Jr.
محل تحصیلکالج همیلتون
مدرسه حقوق کلمبیا
پیشهسیاستمدار
تخصصوکیل
خدمات نظامی
وفاداری ایالات متحده آمریکا
خدمت/شاخهنیروی زمینی ایالات متحده آمریکا
جنگ‌ها/عملیات‌جنگ جهانی اول

دین آلفانج (Dean Alfange) (زاده ۲ دسامبر ۱۸۹۷ – درگذشت ۲۴ اکتبر ۱۹۸۹)،‏[۱] سیاستمداری آمریکایی بود که نامزدی‌ها و انتصاب‌های بسیاری در احزاب مختلف از جمله؛ حزب دموکرات، حزب جمهوری‌خواه، حزب کارگر آمریکا و حزب لیبرال نیویورک که او یکی از اعضای مؤسس آن بود، داشت.[۲] آلفانج در امپراتوری عثمانی از پدر و مادری که بومی یونان بودند، به دنیا آمد و بیشتر عمر خود را در سازمان‌های یونانی-آمریکایی و همچنین گروه‌های فعال صهیونیستی، فعالیت کرد.

او یک مفسر برجستهٔ حقوقی لیبرال بود که از مفهوم کنشگری قضایی و قانون اساسی پویا، حمایت می‌کرد. او برای تعدادی از مناصب، از جمله فرمانداری نیویورک که نامزدی او باعث تقسیم آرای لیبرال شد و به توماس ئی. دیویی اجازه داد تا فرمانداری را تصاحب کند، تلاش کرد. او همچنین نامزد مجلس نمایندگان ایالات متحده شد، اما باز هم شکست خورد. او به دلیل بیانیهٔ کوتاهی که با عنوان «عقیده آمریکایی» یا ساده‌تر «عقیدهٔ من» نوشت، به خوبی به یاد آورده می‌شود. عقیده از ایده‌های خوداتکایی و آزادی حمایت می‌کند.

زندگی[ویرایش]

اوایل زندگی و تحصیلات[ویرایش]

آلفانج در کنستانتین آلفلنجی در قسطنطنیه در امپراتوری عثمانی از پدر و مادری که هر دو یونانی بودند به دنیا آمد. والدینش در ۱۹۰۲، به نیویورک نقل مکان کردند، جاییکه او را در یوتیکا، نیویورک بزرگ کردند. او در ۱۹۱۸ از آکادمی آزاد یوتیکا، فارغ‌التحصیل شد و در طول جنگ جهانی اول به ارتش ایالات متحده پیوست.

پس از جنگ، به کالج همیلتون رفت و در ۱۹۲۲ با درجه ممتاز در رشته فلسفه، فارغ‌التحصیل شد، او در آنجا عضو انجمن فی بتا کاپا بود.[۳] آلفانج در کالج، فعال باقی‌ماند و زمانی که جایزه یادبود تئودور روزولت را برای کتابش، ستره دادگاه عالی و اراده ملی دریافت کرد، این جایزه را به کالج همیلتون اهدا کرد و جایزه مستمر دین آلفانج آسای را ایجاد کرد که هر سال به دو دانشجو که مقالاتی در مورد حکومت قانون اساسی آمریکا می‌نویسند، داده می‌شود.[۴] او از دانشکده حقوق دانشگاه کلمبیا، دکترای حقوق گرفت و در منهتن وکیل شد.

اواخر زندگی[ویرایش]

او با تالیا پری ازدواج کرد و از او صاحب یک فرزند به نام دین آلفانج جونیور شد که بعدها استاد علوم سیاسی در دانشگاه ماساچوست شد. آلفانج در ۲۴ اکتبر ۱۹۸۹ بر اثر سرطان، در منهتن درگذشت.

حرفه حقوقی[ویرایش]

آلفانج مدرک خود را از دانشکده حقوق دانشگاه کلمبیا دریافت کرد و در ۱۹۲۵ در انجمن وکلای آمریکا پذیرفته شد. او از ستره دادگاه عالی ایالات متحده به دلیل رفتارش با برنامه‌های نیو دیل انتقاد کرد و از آن‌ها خواست که نگرش مترقی‌تری نسبت به این سیاست‌ها اتخاذ کنند. وی مدعی شد که این برنامه‌ها نباید صرفاً بر اساس قانونی‌بودن آن‌ها ارزیابی شود، بلکه باید بر اساس تأثیرات احتمالی اخلاقی و اقتصادی آن‌ها و همچنین تصور عمومی در آن زمان، ارزیابی شود.[۵] او از ایده ترومن مبنی بر قانون اساسی پویا، حمایت کرد.

بعدها در حرفهٔ سیاسی خود، آلفانج به عنوان معاون لوی دادستان کل ایالت نیویورک، خدمت کرد.

حرفه سیاسی[ویرایش]

حزب دموکرات[ویرایش]

در ۱۹۴۰، فرانکلین دلانو روزولت، آلفانج را به عنوان رئیس دفتر سخنرانان خارجی حزب دموکرات، در سومین کمپین انتخاباتی خود منصوب کرد. در ۱۹۴۱، او نامزد کنگره ایالات متحده از ناحیهٔ آپر اِست ساید (محله ای در ناحیه منهتن نیویورک) که در آن زمان به عنوان منطقه سیلک استاکینگ شناخته می‌شد، شد اما با ۱۶، ۶۹۰ رأیی که دریافت کرد، نتیجه را به جوزف سی بالدوین واگذار کرد.[۶]

حزب کارگر آمریکا[ویرایش]

آلفانج در اواخر دهه ۱۹۳۰ برای چندین سال، رئیس حزب کارگر آمریکا بود. او در ۱۹۴۲ نامزد فرمانداری نیویورک شد. اگرچه او این نامزدی را دریافت کرده بود، اما حزب کارگر آمریکا پس ازاینکه سناتور جیمز مید، شخصی که برای نامزدی دموکرات‌ها از آن حمایت کرده بودند، در انتخابات مقدماتی در مقابل جان جی بنت جونیور شکست خورد، به‌طور رسمی نامزدی را اعلام کرد.[۷] شهردار نیویورک، فیورلو لا گواردیا، از آلفانج در این انتخابات حمایت کرد.[۸] آلفانج با ۴۰۹، ۰۴۷ رأی، یعنی حدود ۷٫۱۷ درصد آرا، در جایگاه سوم قرار گرفت.[۹][۱۰][۱۱] با این تعداد رأی، آلفانج بیش از هر نامزد دیگری از حزب کارگر آمریکا که تا به امروز در یک انتخابات سراسری شرکت کرده، رأی به دست آورده‌است. این آرا رأی لیبرال‌ها را تقسیم کرد و نقش مهمی در پیروزی توماس ئی. دیویی داشت.[۱۲]

حزب لیبرال[ویرایش]

در ۱۹۴۴، زمانی که جناح‌های طرفدار و ضد کمونیست در درون سازمان با هم درگیر شدند، آلفانج اعتراضات را علیه حزب کارگر رهبری کرد. این اعتراضات منجر به تشکیل حزب لیبرال نیویورک شد.[۱۳]

جمهوری‌خواه[ویرایش]

سپس فرماندار نلسون ای راکفلر، در اوایل دهه ۱۹۷۰ آلفانج را به عنوان رئیس هیئت مسابقه و شرط‌بندی ایالت نیویورک انتخاب کرد. او تا ۱۹۷۵، زمانی که هیو ال کری هیئت را لغو کرد، مشغول به کار بود.

کنشگری[ویرایش]

آلفانج در تعدادی از سازمان‌های کنشگر و قومی، از جمله ریاست انجمن پیشرو آموزشی یونانی آمریکا که سازمانی برای پیشرفت یونانی‌آمریکایی‌ها بود، خدمت کرد. او همچنین بیش از ۴۰ سال به عنوان رئیس خانه یادبود لا گاردیا که یک اقامتگاه مسکونی بود، خدمت کرد.

آلفانج رهبری سازمان صهیونیستی «کمیته مسلح‌سازی دولت یهود» را بر عهده داشت، گروهی که به دنبال پایان تحریم‌های تسلیحاتی علیه گروه‌های صهیونیستی بودند و برای ایجاد اسرائیل قبل از استقلال، تلاش می‌کردند.[۱۴] او همچنین به عنوان رئیس کمیته اضطراری برای نجات یهودیان اروپا خدمت کرد، این گروه به دنبال نجات قربانیان هولوکاست در آن زمان بود.[۱۵] از طریق این سازمان‌ها، آلفانج تأکید کرد که این وظیفه اخلاقی و مذهبی یک مسیحی است که به یهودیان قربانی شده توسط نازی‌ها کمک کند.

یک عقیده آمریکایی[ویرایش]

آلفانج به خاطر اعلامیه کوتاهی که در دهه ۱۹۵۰ با عنوان «عقیده آمریکایی» یا ساده‌تر «عقیده من» نوشت، در خاطر مانده‌است. این عقیده در ابتدا در مجله دیس ویک چاپ شد و نسخه فشرده آن در ریدرز دایجست در دو شماره اکتبر ۱۹۵۲ و ژانویه ۱۹۵۴ چاپ شد.[۱۶] در ۱۹۵۲، بنیاد آزادی‌ها (سازمان آموزشی ملی) واقع در ولی فورج برای سازندگی به آلفانج جایزه داد.

منابع[ویرایش]

  1. ↑ Rogan, Mary Ellen (July 1990). "Dean Alfange Papers" (PDF). New York City: New York Public Library. pp. iv. Archived from the original (PDF) on 2012-02-29. Retrieved 14 April 2010.
  2. ↑ Fowler, Glenn (27 October 1989). "Dean Alfange, Liberal Leader, Is Dead at 91". The New York Times. New York City. Retrieved 9 April 2010.
  3. ↑ The Trustees of Hamilton College (2010). "An Inspiration to All: Dean Alfange, Class of 1922". Clinton, Oneida County, New York: Hamilton College. Archived from the original on 6 June 2010. Retrieved 16 April 2010.
  4. ↑ The Trustees of Hamilton College (2010). "Coming Full Circle: Alfange, Kayle, Coleman, Mandel and Alfange". Clinton, Oneida County, New York: Hamilton College. Retrieved 16 April 2010.
  5. ↑ Pestritto, Ronald; Thomas West (2007). "2". Modern America and the Legacy of the Founding. Lanham, Maryland: Lexington Books. p. 52. ISBN 978-0-7391-1417-9. Retrieved 13 August 2010.
  6. ↑ Associated Press (12 March 1941). "Baldwin is Winner in Congress Election". The Day. New London, Connecticut: The Day Publishing Company. p. 4. Retrieved 13 April 2010.[پیوند مرده]
  7. ↑ Associated Press (5 October 1942). "Roosevelt Lends Bennett Support in N. Y. Contest". Sun Journal. Lewiston, Maine: James R. Costello Sr. p. 1. Retrieved 12 April 2010.
  8. ↑ Associated Press (29 October 1942). "Governor Race Leads Interest in Elections". The Schenectady Gazette. Schenectady, New York: The Daily Gazette Co. Retrieved 12 April 2010.
  9. ↑ "U.S. At War: Tom Dewey Gets There". Time. Time Inc. 16 November 1942. Archived from the original on October 14, 2010. Retrieved 13 April 2010.
  10. ↑ Van Devander, Charles (1974). "Murphy's Spawn". The Big Bosses. Ayer Publishing. p. 57. ISBN 0-405-05903-5. Retrieved 14 August 2010.
  11. ↑ Meyer, Gerald (1989). Vito Marcantonio: Radical Politician 1902-1954. Albany, New York: State University of New York Press. pp. 26. ISBN 978-0-7914-0083-8. Retrieved 13 August 2010. dean alfange.
  12. ↑ Lichtenstein, Nelson (1987). Labor's War at Home: The CIO in World War II. Cambridge: Cambridge University Press. p. 286. ISBN 978-0-521-33573-7. Retrieved 13 April 2010.
  13. ↑ "Dean Alfange; Helped Found Liberal Party". Los Angeles Times. Los Angeles. 31 October 1989. Retrieved 13 April 2010.
  14. ↑ Associated Press (19 January 1948). "Committee Formed to Arm Palestine". Pittsburgh Post-Gazette. Pittsburgh: Block Communications. Retrieved 12 April 2010.
  15. ↑ Medoff, Rafael (29 June 2003). "No Laughing Matter: Why World Jewry should be saluting Bob Hope". Jewish World Review. Archived from the original on 13 July 2017. Retrieved 13 April 2010.
  16. ↑ Platt, Suzy (1993). Respectfully Quoted: A Dictionary of Quotations. New York City: Barnes & Noble. pp. 16. ISBN 0-88029-768-9. Retrieved 13 August 2010. dean alfange.
برگرفته از «https://fa.wikipedia.org/w/index.php?title=دین_آلفانج&oldid=37744936»