دمای نیل

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

دمای نیل یا دمای انتظام مغناطیسی دمایی است که در آن مواد آنتی فرومغناطیس به پارامغناطیس تبدیل می‌شوند. این دما را با عبارت TN نمایش می‌دهند و به افتخار لوییس نیل فیزیکدان فرانسوی و برنده جایزه نوبل فیزیک در سال ۱۹۷۰ آن را به نام دمای نیل می‌خوانند.

دمای نیل هم‌ارز با دمای کوری برای ترکیبات فرومغناطیس است. دمای نیل برای چند ماده:[۱]

ماده دمای نیل (کلوین)
MnO ۱۱۶
MnS ۱۶۰
MnTe ۳۰۷
MnF2 ۶۷
FeF2 ۷۹
FeCl2 ۲۴
FeI2 ۹
FeO ۱۹۸
FeOCl ۸۰
CrCl2 ۲۵
CrI2 ۱۲
CoO ۲۹۱
NiCl2 ۵۰
NiI2 ۷۵
NiO ۵۲۵
KFeO2 ۹۸۳[۲]
Cr ۳۰۸
Cr2O3 ۳۰۷
Nd5Ge3 ۵۰

منابع[ویرایش]

  1. Kittel, Charles (2005). Introduction to Solid State Physics (8th ed.). New York: John Wiley & Sons. ISBN 978-0-471-41526-8.
  2. Ichida, Toshio (1973). "Mössbauer Study of the Thermal Decomposition Products of K2FeO4". Bulletin of the Chemical Society of Japan. 46 (1): 79–82. doi:10.1246/bcsj.46.79.
  • شیمی معدنی ۲ ، اسماعیل سلیمانی ، ۱۳۸۸