درگاه:مزدیسنا/زندگی‌نامه برگزیده/۲
اردشیر یکم ساسانی (سال‌های شاهنشاهی: ۲۲۳–۲۴۰ میلادی)، شناخته‌شده به اردشیر بابکان (به پارسی میانه: 
)، بنیانگذار سلسلهٔ ساسانی (۲۲۴–۶۵۱ میلادی) بود. وی پس از شکست واپسین شاهنشاه اشکانی، اردوان پنجم در سال ۲۲۴ میلادی در دشت هرمزدگان، دودمان اشکانی را برانداخت و سلسلهٔ ساسانی را بنیان گذاشت. اردشیر از آن پس خود را «شاهنشاه» نامید و تسخیر سرزمینی که «ایران» می‌خواندش را آغازید.
پیرامون تبار و نیای اردشیر، گزارش‌های تاریخیِ متفاوتی وجود می‌دارد. براساس گزارش طبری، اردشیر پسر بابک پسر ساسان بوده‌است. روایت دیگری که در کارنامهٔ اردشیر بابکان می‌باشد، و شاهنامهٔ فردوسی نیز همان را بیان داشته، چنین آورده که اردشیر، زادهٔ ازدواج ساسان —فردی از نوادگان دارا— با دختر بابک، حاکمی محلی در ایالت پارس بوده‌است.