دائه جویونگ
 | این مقاله به هیچ منبع و مرجعی استناد نمیکند. |
 | این مقاله بهنظر از دیدگاه یک هوادار نوشته شده و دیدگاه بیطرفانهای نداشته باشد. |
بخشی از مجموعهٔ |
|---|
| تاریخ کره |
 |
| گاه‌شمار تاریخ کره |
| دائه جویونگ | |
|---|---|
| پادشاه بالهایی | |
| سلطنت | ۶۹۸ - ۷۱۹ |
| پیشین | بنیان‌گذاری پادشاهی |
| جانشین | دائه مویه |
| زاده | ۶۴۵ |
| همسر(ان) | چولین/شاهزاده سوگیون(برادرزاده بوجانگ) |
| فرزند(ان) | دائه مویه، دائه مونیه، دائه چویی ژین، دائه موبانگ، دائه نانگ آ |
| پادشاهان کره بالهائه |
|---|
|
۱- دائه جویونگ ۶۹۸ - ۷۱۹ |
دائه جویونگ (ته جویونگ) (고왕 یا 高王) مؤسس حکومت بالهایی و پادشاه بالهایی احتمالاً از ۶۹۸ بعد از میلاد تا ۷۱۹ بعد از میلاد بود.اصل و نسب او به شدت مورد مناقشه‌است. تعداد زیادی از تاریخ دانان کره‌ای او را از وارثان گوگوریو و برخی از تاریخ دانان در چین او را از دودمان مالگال می‌دانند.
در سال ۶۶۸، سلسلهٔ گوگوریو ،توسط سلسله های شیلا و تانگ از بین رفت. در نتیجه بیشتر سرزمین گوگوریو به دست تانگ افتاده و حدود صد هزار تن از پناهندگان گوگوریو مجبور شدند تا به تانگ رفته و در آنجا مورد سو استفاده شدید قرار گرفتند. بعد از سه دهه تحمل رنج و اندوه، قبیله ی گوران در سال ۶۹۸ در منطقه یک شورش را آغاز کرد. در آن زمان بود که یکی از پناهندگان گوگوریو فرصت را غنیمت شمرده و هم وطنان خود را به منطقه ی سابق گوگوریو در مجاورت رودخانه ی لیائو هدایت کرد.این شخص کسی جز دائه جویونگ نبود.
| پادشاه دائه جویونگ | |
|---|---|
| ترتیب | اولین پادشاه بالهایی |
| زمان حکومت | ۷۱۹–۶۹۸ |
| شاه بعدی | دائه مویه |
| دودمان | بالهایی |
| زادروز | ۶۴۵ |
| درگذشت | ۷۱۹ |
| زادگاه | لیائدونگ، قلعه آنسی |
| محل فوت | |
| همسران | چولین و سوگیون |
| فرزندان | دائه مویه (گوم)، دائه مونیه، دائه چویی ژین، دائه موبانگ، دائه نانگ آ |
پیشینه[ویرایش]
ته جویونگ اولین فرزند ژنرال گوگوریویی ته جونگ‌سانگ بود محل تولد وی مشخص نیست کتاب New book of Tang ریشه وی را از مالگال یا همان موهه (جورچن‌ها) می‌داند در نسخه کهن این کتاب اما درکنار ذکر این مسئله،او را اهلی از موهه دانسته و ذکر کرده که شاخه‌ای از مردم گوگوریو بوده‌اند(درحالیکه در کتاب جدید این مسئله صادق نیست). پدر او یکی از جنگجویان مورداحترام،باتجربه و قدرتمند سرزمین بود که طی جنگ های مداوم با تانگ به شهرت رسیده بود و به همین دلیل مقبولیت نسبی را نیز نزد مردم داشت.
ته جویونگ احتمالاً در اواخر سلسلهٔ گوگوریو متولد شده‌است او و پدرش مصمم بودند تا گوگوریو را احیا کنند. او با سردستهٔ قبیلهٔ مالگال یعنی گول سابیو متحد شد تا پناهندگان گوگوریو و قبایل مالگال را به منطقهٔ شمال شرقی منتقل کنند. سلسلهٔ تانگ سعی کرد تا ته جویونگ را شکست دهد ولی ته جویونگ و ارتش وی دشمن را نابود کردند. بعد از سال‌ها استثمار و مهاجرت‌های متناوب، پناهدگان گوگوریو از لحاظ جسمانی خسته بودند ولی آنها به یک گروه قوی تر تبدیل شده بودند و بهترین مهارت‌های مبارزه ای خود را در نبرد بروز دادند. ته جویونگ ۱۰۰۰ کمین را در منطقه انجام داد و استراتژی وی در برابر حدود دویست هزار سرباز تانگ موفقت آمیز بود. به لطف شجاعت و استراتژی‌های موفقت آمیزش، دائه جویونگ نبرد را برده و بعد از پیمودن مسافتی ۵۰۰۰ کیلومتری سرانجام در سال ۶۹۸ یک دژ در کوهستان دونگ مو ساخته شده و سرزمین جدید پال‌هه نامیده شد.
بنیان‌گذاری بالهایی[ویرایش]
پس از اینکه ارتش تانگ ته جونگ سانگ را کشت. ته جویونگ نیز ارتش‌های مردمی گوگوریو و سپاهیان قبیله مالگال را یکپارچه کرد و به کشور تانگ (چین امروزی) یورش برد. پیروزی قدرتمندانه او در نبرد چون مون ریونگ بر تانگ، به او توانایی داد تا بتواند امپراتوری گوگوریو را احیا کند. در سال ۶۹۸ ته جویونگ خود را پادشاه خواند و احیای رسمی گوگوریو را اعلام نمود. او مرکز حکومت خود را در جنوب کوهستان دانگمیو بنا کرد و قلعه قدرتمند دانگمیو را ساخت. جویونگ تلاش کرد که بر سیاست‌های میان تانگ و شیلا، خیتان، گوک‌ترک‌ها و تعدادی از قبایل مستقل مالگال دخالت کند و دوستی آنها با تانگ را تمام کند، پس از چند سال این رؤیای ته جویونگ به حقیقت پیوست و کشورهای زیر دست تانگ علیه چین شوریدند.
سرانجام در سال ۷۱۲ ته جویونگ نام امپراتوری خود را بال هائه یا پال هه نهاد. در سال ۷۱۳ دائه جویونگ لقب «شاه شاهان بالهایی» را از امپراتور شوان زونگ اول (امپراتور تانگ) دریافت کرد.
پس از رسیدن به یک دوره از آرامش در امپراتوری، شاه ته جویونگ روشن ساخت که دوستی با شیلا امکان‌پذیر نیست زیرا ارتش تانگ با کمک شیلا توانست گوگوریو را شکست دهد (گوگوریو خاستگاه کشور بالهایی بود). این عقیده غیر دوستانه را پسر ته جویونگ یعنی گومی که جانشین او بود ادامه داد که منجر به دهه های متمادی جنگ بی نتیجه بین سه کشور شد باوجود برتری عددی و کمک چینی ها اما در یک برهه زمانی بالهه توانست شهر بندری چین یانگ‌ژو در ساحل دریای زرد را غارت کند و بارها ارتش شیلا را درهم بکوبد.
بعد از حدود ۲۳۰ سال از پیدایش آن، بالهه در تاریخ محو شد. در طول زمان این سلسله توجه کمی را به خود جلب کرده بود ولی مؤسس آن یعنی ته جویونگ به وسیلهٔ احیای شکوه امپراطوری گوگوریو و دادن امید و شجاعت به پناهندگان گوگوریو اثری محو نشدنی را در تاریخ کره از خود به جای گذاشته‌است. ته جویونگ یک قهرمان تنها نیست زیرا دستاوردهای وی نقشی حیاتی را در شکل‌دادن کره بازی کرده بود.
مرگ و جانشینی[ویرایش]
سرانجام شاه دائه جویونگ در سال ۷۱۹ از دنیا رفت و پسر او ته مویه (گوم) بر تخت سلطنت نشست و پدرش را دفن کرد و به او لقب پادشاه گو را داد. این لقب به این معناست که دائه جویونگ ادامه دهنده سلطنت گوگوریو است.
خانواده[ویرایش]
دائه جویونگ دارای دو همسر بود. پسران او از همسر اولش دائه مویه (گوم) بودند. پسران او از همسر دومش دائه چویی چین، دائه هو بانگ، دائه نانگ آ بودند.
سرانجام دائه مویه (گوم) از همسر اول ته جویونگ که بزرگ‌ترین پسر او بود به تخت سلطنت نشست.
میراث[ویرایش]
دائه جویونگ با ایجاد حکومت قدرتمند بالهایی توانست مردم آواره گوگوریو را نجات دهد و کار مهمی را در تاریخ کره انجام دهد اما به دلیل استعمار ژاپن نقش حکومت بالهایی و دائه جویونگ در نظر مردم کم‌اهمیت شد.