خودروی فرمول یک

خودرو فرمول یک (به انگلیسی: Formula One car) ماشینی است تک صندلی، کابین باز، چرخ باز با بال‌های جلو و عقب بزرگ. دارای موتوری در پشت راننده که در مسابقات فرمول یک مورد استفاده قرار می‌گیرد. آیین‌نامه‌های مربوط به اتومبیل‌ها فقط مربوط به مسابقات قهرمانی است و مشخص می‌کند که اتومبیل‌ها باید توسط تیم‌های اتومبیلرانی ساخته شوند، اگرچه طراحی و ساخت می‌تواند به خارج از کشور سپرده شود.^[۱]

طراحی شاسی[ویرایش]

اتومبیل‌های فرمول یک امروزی از کامپوزیت‌های الیاف کربن و مواد بسیار سبک‌وزن ساخته شده‌اند. حداقل وزن مجاز ۷۴۰ کیلوگرم (۱٬۶۳۱ پوند) (با راننده) است، ولی سوخت را شامل نمی‌شود. وزن خودروها با لاستیک‌هایی اندازه گرفته می‌شوند که توسط پیرلی انتخاب شده‌اند.^[۲] قبل از فصل ۲۰۱۴، وزن ماشین‌ها معمولاً کمتر از این حد بود بنابراین تیم‌ها به منظور افزودن وزن به ماشین، بالاست اضافه می‌کردند. مزیت استفاده از بالاست این است که می‌تواند در هر مکانی از ماشین قرار گیرد تا توزیع ایدئال وزن را فراهم کند. این می‌تواند به منظور کاهش ثبات مرکز ثقل خودرو کمک کند.

موتورها[ویرایش]

در فصل ۲۰۰۶ شاهد بودیم که فدراسیون بین‌المللی اتومبیل‌رانی (فیا) یک موتور جدید را در آن زمان معرفی کرد. این موتورها یک موتورهای ۲٫۴ لیتری تنفس طبیعی بود.

از فصل ۲۰۱۴، همه خودروهای فرمول یک به موتورهای ۱٫۶ لیتری V6 توربوشارژ مجهز شده‌اند.

گیربکس[ویرایش]

اتومبیل‌های فرمول یک از گیربکس‌های نیمه اتوماتیک استفاده می‌کنند. در آیین‌نامه آمده‌است که گیربکس‌ها باید ۸ دنده جلو داشته باشند (قبل از ۲۰۱۴ ۷ دنده بود).^[۳]^[۴]یک دنده عقب نیز برای خودروها استفاده می‌شود.^[۵]

آیرودینامیک[ویرایش]

آیرودینامیک کلید موفقیت در این ورزش شده‌است و تیم‌ها هر ساله ده‌ها میلیون دلار صرف تحقیق و توسعه در این زمینه می‌کنند.

طراح آیرودینامیک دو نگرانی اصلی دارد: ایجاد نیروی داون فورس، برای بهبود نیروهای پیچش، و کم کردن درگ (مقاومت هوا).

سیستم دی‌آراس[ویرایش]

از سال ۲۰۱۱ سیستم دی‌آراس به فرمول یک اضافه شد که مقاومت هوا را کم می‌کند. طبق آیین‌نامه‌ها، این سیستم در محوطه دی‌آراس(به انگلیسی: DRS zone) فعال می‌شود. برای فعال شدن سیستم راننده‌ها باید در نقطه مشخص شده با خودروی جلویی فاصله‌ای کم‌تر از یک ثانیه داشته باشند.

ترمز[ویرایش]

هر اتومبیل F1 متوسط می‌تواند در حدود ۱۵ متر (۴۹ فوت) سرعت خود را از ۱۰۰ به ۰ کیلومتر در ساعت (۶۲ تا ۰ مایل در ساعت) برساند.

منابع[ویرایش]

↑ Page 3, 6.3: "The obligation to design and use Listed Parts shall not prevent a constructor from outsourcing the design and/or manufacture of any Listed Parts to a third party in accordance with the provisions of Schedule 3 to The 2009 Concorde Agreement."2010 F1 Sporting Regulations – published on 19.08.2009 (PDF)
↑ "Technical Regulations – Weight". Formula1.com. Retrieved 21 January 2013.
↑ Quora.com
↑ "Future vision: Engineers discuss 2014 changes". Archived from the original on 6 October 2014. Retrieved 20 October 2014.
↑ "F1 2010 Technical Regulations – Transmission system". Formula1.com. Formula One Administration Ltd. Archived from the original on 22 July 2010. Retrieved 2010-08-26.

[1] Page 3, 6.3: "The obligation to design and use Listed Parts shall not prevent a constructor from outsourcing the design and/or manufacture of any Listed Parts to a third party in accordance with the provisions of Schedule 3 to The 2009 Concorde Agreement."2010 F1 Sporting Regulations – published on 19.08.2009 (PDF)

[weight-2] "Technical Regulations – Weight". Formula1.com. Retrieved 21 January 2013.

[3] Quora.com

[4] "Future vision: Engineers discuss 2014 changes". Archived from the original on 6 October 2014. Retrieved 20 October 2014.

[5] "F1 2010 Technical Regulations – Transmission system". Formula1.com. Formula One Administration Ltd. Archived from the original on 22 July 2010. Retrieved 2010-08-26.

[۱]

[۲]

[۳]

[۴]

[۵]