خط سکانت

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
خط سکانت

در هندسه، یک سکانت (به انگلیسی: Secant) یا خط قاطع از یک منحنی، خطی است که با منحنی در حداقل دو نقطه مجزا برخورد می کند.[۱] کلمه سکانت از ریشه لاتین secare به معنای بریدن می آید.[۲] در مورد دایره، سکانت دایره را دقیقاً در دو نقطه قطع می کند. وتر پاره خطی است که توسط این دو نقطه تعیین می شود، یعنی بازه ای از سکانت که پایانه های آن این دو نقطه است.[۳]

پانویس[ویرایش]

  1. Protter, Murray H.; Protter, Philip E. (1988), Calculus with Analytic Geometry, Jones & Bartlett Learning, p. 62, ISBN 9780867200935.
  2. Redgrove, Herbert Stanley (1913), Experimental Mensuration: An Elementary Test-book of Inductive Geometry, Van Nostrand, p. 167.
  3. Gullberg, Jan (1997), Mathematics: From the Birth of Numbers, W. W. Norton & Company, p. 387, ISBN 9780393040029.

پیوند به بیرون[ویرایش]